Кардыерыт
Jump to navigation
Jump to search
| Кардыерыт | |
|---|---|
| |
| Формула | (Mg,Fe)2Al4Si5O18 |
| Сінгонія | Рамбічная |
| Колер | Сіні розных тонаў |
| Колер рысы | Белы |
| Бляск | Тлусты |
| Празрыстасць | Празрысты |
| Цвёрдасць | 7—7,5 |
| Спайнасць | Недасканалая |
| Злом | Ракавісты, няроўны; |
| Шчыльнасць | 2,58—2,66 г/см³ |
| Паказчык пераламлення | 1,53—1,55 |
Кардыеры́т[1], дыхраіт[1], вадзяны сапфір, іяліт[1], іаліт — калекцыйны мінерал, алюмасілікат магнію і жалеза, (Mg,Fe)2Al4Si5O18.
Назву атрымаў у гонар французскага горнага інжынера і геолага П’ера Луі Антуана Кардзье (фр.: Pierre-Louis-Antoine Cordier; 1777—1861), сінонімы паходзяць ад моцнага дыхраізму, падабенствам з сапфірам і фіялкавым колерам.
Крышталізуецца ў рамбічнай сінгоніі. Колер сінявата-шэры, фіялетавы, буры, часам бясколерны. Бляск тлусты. Цвёрдасць 7—7,5 па шкале Моаса. Шчыльнасць 2,58—2,66 г/см³.
Паходжанне і радовішчы[правіць | правіць зыходнік]
Паходжанне метамарфічнае, зрэдку — магматычнае[1].
Выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
З’яўляецца сыравінай у вытворчасці керамічных вырабаў. Празрыстая і сіняя разнавіднасці — ювелірны матэрыял[1].
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — Т. 2. — 522 с. — 10 000 экз.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1999. — Т. 8: Канто — Кулі. — 576 с. — ISBN 985-11-0144-3 (т. 8), ISBN 985-11-0035-8. — С. 66—67.
- Пап А. М. Кардыерыт // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 2. Гатня — Катынь / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1983. — Т. 2. — 522 с. — 10 000 экз. — С. 493.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Кардыерыт- Кардыерыт у галерэі мінералаў(англ.)
|
