Мікалай Міхайлавіч Карамзін

З пляцоўкі Вікіпедыя
Jump to navigation Jump to search
Мікалай Карамзін
руск.: Николай Карамзин
Karamzin by Tropinin (1818, Tretyakov gallery).jpg
Асабістыя звесткі
Псеўданімы: А. Б. В.[1]
Дата нараджэння: 12 снежня 1766(1766-12-12)[2][3][…]
Месца нараджэння:
Дата смерці: 3 чэрвеня 1826(1826-06-03)[4][2][…] (59 гадоў)
Месца смерці:
Пахаванне:
Грамадзянства: Сцяг Расіі Расійская імперыя
Жонка: Кацярына Андрэеўна Карамзіна[d]
Дзеці: Кацярына Мікалаеўна Мяшчэрская[d], Аляксандр Мікалаевіч Карамзін[d], Андрэй Мікалаевіч Карамзін[d] і Sofia Nikolaevna Karamzina[d]
Альма-матар:
Літаратурная дзейнасць
Род дзейнасці:
гісторык, публіцыст, празаік, паэт і стацкі саветнік
Гады творчасці: 1781—1826
Кірунак: сентыменталізм
Мова твораў: руская мова[6]
Дэбют: «Дзіцячае чытанне» — першы рускі часопіс для дзяцей
Прэміі: ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі навук (1818)
Узнагароды:
Ордэн Святой Ганны I ступені
Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Commons-logo.svg Выявы на Вікісховішчы

Мікала́й Міха́йлавіч КАРАМЗІ́Н (12 снежня 1766, в. Міхайлаўка, Бузлукскі павет, Казанская губерня (паводле іншых дадзеных — вёска Знаменскае, Сімбірскі павет, Казанская губерня) — 3 чэрвеня 1826, Санкт-Пецярбург) — расійскі гісторык, пісьменнік, публіцыст.

У 1783—1784 на вайсковай службе. Выдаваў альманахі, часопісы. Яскравы прадстаўнік расійскага сентыменталізму. У гістарычных працах адмаўляў дэспатыю, прыхільнік рэспубліканскага ладу. Абапіраючыся на старажытныя крыніцы, творы В. Тацішчава і М. Шчарбатава напісаў «Гісторыю дзяржавы Расійскай» (т. 1—12, 1816—1829).

Гісторыю Беларусі разглядаў у кантэксце расійскай дзяржаўнасці. Даў адметныя характарыстыкі старажытных дзяржаўных дзеячаў (Усяслава Полацкага, Гедзіміна, Альгерда і інш.). У «Дадатках» да «Гісторыі…» выкарыстаў шмат выпісак са страчаных пазней пісьмовых крыніц.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Памяць: Гіст.-дакум. хроніка Мінска. У 4 кн. Кн. 1-я. — Мн.: БЕЛТА, 2001. — 576 с.: іл. ISBN 985-6302-33-1.

Зноскі

  1. ↑ Венгеров С. А. А. Б. В. // {{{назва}}} — СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889. — Т. I. Вып. 1—21. А. — С. 7.
  2. ↑ 2,0 2,1 Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. ↑ 3,0 3,1 Encyclopædia Britannica
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Makogonenko G. P. Карамзин // Краткая литературная энциклопедия — М.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 3.
  5. ↑ Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  6. ↑ data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Шаблон:Літаратурнае таварыства Арзамас


Прагляд гэтага шаблона
  Слоўнікі і энцыклапедыі
Нарматыўны кантроль
BAV: ADV10301859 · BNE: XX1073390 · BNF: 12204456g · CONOR: 79193955 · GND: 118640089 · ISNI: 0000 0001 2096 3937 · LCCN: n80046331 · NDL: 00514196 · NKC: jn20000603300 · NLA: 35313102 · NLR: RUNLRAUTH773443, RUNLRAUTH774301 · NTA: 070206880 · NUKAT: n97023223 · PTBNP: 140017 · LIBRIS: 192634 · SUDOC: 027325911 · VIAF: 71438262
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Мікалай_Міхайлавіч_Карамзін&oldid=2435582"