Міхаіл Іванавіч Туган-Бараноўскі
Міхаіл Туган-Бараноўскі | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
укр.: Михайло Туган-Барановський | |||||||
| |||||||
|
|||||||
Папярэднік | Хрыстафор Бараноўскі | ||||||
Пераемнік | Васіль Мазурэнка | ||||||
|
|||||||
Нараджэнне |
20 студзеня 1865 |
||||||
Смерць |
21 студзеня 1919 (54 гады) |
||||||
Месца пахавання | |||||||
Імя пры нараджэнні | укр.: Туган-Барановський Михайло Іванович | ||||||
Жонка | Lydia Tugan-Baranovskaya[d][1] | ||||||
Веравызнанне | Праваслаўе | ||||||
Партыя |
1) Канстытуцыйна-дэмакратычная партыя (1905—1917) 2) Украінская партыя сацыялістаў-федэралістаў (1917—1919) |
||||||
Член у | |||||||
Адукацыя | |||||||
Дзейнасць | эканоміка | ||||||
Месца працы |
|
||||||
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Міхаіл Іванавіч Туган-Бараноўскі (укр.: Михайло Іванович Туган-Барановський; 8 (20) студзеня 1865, с. Салонэ, Харкаўская губерня, Расійская імперыя — 21 студзеня 1919, Затышша, Херсонская губерня) — выбітны ўкраінскі эканаміст. Першы эканаміст з Усходняй Еўропы, навуковыя тэорыі якога прызналі замежныя навукоўцы розных школ і напрамкаў. Адзін з лепшых знаўцаў кан’юнктурных эканамічных цыклаў, аўтар шматлікіх прац па пытаннях тэорыі кошту, размеркаванні грамадскага даходу, гісторыі гаспадарчага развіцця і кааператыўных асноў гаспадарчай дзейнасці. Доктар эканомікі. Генеральны сакратар фінансаў Украінскай цэнтральнай рады.
Навуковая спадчына
[правіць | правіць зыходнік]Яго канцэпцыі сталі асновай распрацаванай Дж. М. Кейнсам тэорыі прагназавання рынкавай кан’юнктуры, правядзення эфектыўнай эканамічнай палітыкі. Прадстаўнік «легальнага марксізму». Адзін з самых яркіх прадстаўнікоў ліберальнага руху ва Украіне. Удзельнічаў у заснаванні Нацыянальнай акадэміі навук Украіны. Галоўны праца — «Прамысловыя крызісы ў сучаснай Англіі, іх прычыны і блізкі ўплыў на народнае жыцце» (1894 г.). Кніга тройчы перавыдавалася з рознымі дапаўненнямі і была вельмі станоўча ўспрынятая навуковымі коламі ва ўсёй Еўропе. Навуковая спадчына Туган-Бараноўскага складае каля 140 работ, якія ахопліваюць амаль усе раздзелы эканамічнай навукі. Найбольшае значэнне мае яго тэорыя перыядычных крызісаў, вывучэнню якіх ён прысвяціў шэраг работ, якія з’явіліся і ў перакладах на нямецкай і французскай мовах і прынеслі яму сусветную славу. На аснове яго канцэпцыі кан’юнктурных цыклаў ў Францыі дзейнічаў Пастаянны камітэт для прадбачання прамысловых крызісаў. Менш папулярна яго дуалістычная тэорыя кошту, якая грунтуецца на крытыцы працоўных тэорый Давіда Рыкарда і Карла Маркса і тэорыі гранічнай карыснасці аўстрыйскай эканамічнай школы. Туган-Бараноўскі шмат увагі прысвяціў кааперацыі, дзякуючы даследаванню якой ён увайшоў у шэраг выдатных тэарэтыкаў кааператыўнага руху.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся на Харкаўшчыне, у вёсцы Салонэ ў шляхецкай сям’і. Род бацькі паходзіў з татараў ВКЛ (поўнае прозвішча — Туган-Мірза-Бараноўскі), маці — шляхцянка з Палтаўшчыны.
Адукацыю пачаў у Другой Маскоўскай гімназіі, працягнуў У Першай Кіеўскай і скончыў у Другой Харкаўскай. У 1884 г. паступіў на фізіка-матэматычны факультэт Харкаўскага ўніверсітэта. Скончыў у 1888 г. экстэрнам натуральна-матэматычны факультэт, атрымаў ступень кандыдата навук; а ў 1890 г. — і юрыдычна-эканамічны факультэт Харкаўскага ўніверсітэта, дапаўняў адукацыю ў Вялікабрытаніі (1892 г.).
У 1890 г. у журнале «Юрыдычны Веснік» апублікаваў першую навуковую працу «Вучэнне аб гранічнай карыснасці гаспадарчых дабротаў як прычына іх каштоўнасці», у якой выступіў з крытыкай тэорый працоўнага кошту і гранічнай карыснасці. Вывучаючы эканамічныя тэорыі, апублікаваў біяграфічныя нарысы: «Прудон, яго жыццё і дзейнасць» (1891 г.) і «Д. С. Міль, яго жыццё і навукова-літаратурная дзейнасць» (1892 г.).
З 1893 г. працаваў у Дэпартаменце гандлю і мануфактур Міністэрства фінансаў. У 1894 г. апублікаваў знакамітую працу «Прамысловыя крызісы ў сучаснай Англіі, іх прычыны і ўплыў на народнае жыццё», за якую атрымаў у Маскоўскім універсітэце ступень магістра палітычнай эканоміі.
У 1895 г. уступіў у Вольнае Эканамічнае Таварыства (старшыня яго з 1896 г.) і браў актыўны ўдзел у эканамічных дыскусіях народнікаў і марксістаў. Разам з П. Струвэ стаў найбольш выдатным прыхільнікам т.зв. легальнага марксізму і ў 1890-х гг. надрукаваў шэраг артыкулаў, нярэдка палемічнага характару. З 1895 г. — прыват-дацэнт палітычнай эканоміі ў Пецярбургскім універсітэце, у 1899 г. звольнены за «вальнадумства». У 1898 г. з’явілася яго праца «Руская фабрыка ў мінулым і сучаснасці», у якой пададзеная сінтэза капіталістычнага развіцця Расіі і крытыка поглядаў народнікаў і славянафілаў на ролю сацыяльна-эканамічных інстытутаў, у прыватнасці дробнай прамысловай вытворчасці. За гэтую працу атрымаў дактарат Маскоўскага ўніверсітэта.
У 1901—1905 гг. знаходзіўся ў Палтаўскай губерні і прымаў некаторы ўдзел ва ўкраінскім грамадскім жыцці, у прыватнасці ў Палтаўскім земстве. З 1905 г. — другі раз прыват-дацэнт Пецярбургскага уўніверсітэта, адначасова — прафесар эканамічнага факультэта Пецярбургскага палітэха і камерцыйнага інстытутаў; таксама прыватнага ўніверсітэта Шаняўскага ў Маскве (кафедра кааперацыі). З 1901 г. цалкам адмовіўся ад папярэдніх поглядаў і спыніў супрацоўніцтва з прадстаўнікамі папулярнага тады ў Расіі «легальнага марксізму». У гэты другі перыяд дзейнасці ён схіляўся да поглядаў неакантыянцаў і апублікаваў шмат тэарэтычных і гістарычных прац, у якіх складаныя з’явы грамадска-эканамічнага жыцця звязваў з ідэаламі сацыяльнай справядлівасці, што выразна адбілася ў яго працах кааператывізму.
У 1905 г. звярнуўся да Палтаўскага губернскага земскага сходу з прапановай аб усталёўцы першага ва Украіне помніка Тарасу Шаўчэнку ў Палтаве і пачаў збор сродкаў для гэтай мэты, якую ў будучыні было рэалізавана. Быў аўтарам дэкларацыі УНР «Эканамічная палітыка» (1917 г.).
Улетку 1917 вярнуўся ва Украіну і як член УПСФ (да гэтага быў кадэтам) прымаў актыўны ўдзел ва ўкраінскім грамадскім і дзяржаўным жыцці; нядоўгі час (жнівень-лістапад 1917 г.) быў генеральным сакратаром фінансаў УНР, але больш за ўсё ўвагі прысвяціў кааператыўнай справе. Адстойваў стварэнне ўласнай ўкраінскай валюты, рэдагаваў часопіс «Украінская кааперацыя» і ўзначальваў Украінскае таварыства эканамістаў, удзельнічаў у стварэнні НАН Украіны і ў стварэнні ўкраінскага дзяржаўнага ўніверсітэта ў Кіеве. Узначальвае створаны па яго ініцыятыве 5 снежня 1918 г. Інстытут па вывучэнні эканамічнай кан’юнктуры і народнай гаспадаркі; інстытут прапрацаваў да 1922 г. Становіцца заснавальнікам дэмаграфічнага інстытута. 28 (15) лістапада 1918 г. загадам гетмана Паўла Скарападскага Туган-Бараноўскі зацверджаны на пасадзе старшыні аддзела сацыяльных навук. Сапраўдны член ВУАН (1918 г.), старшыня сацыяльна-эканамічнага аддзялення (1919 г.).
Памёр раптоўна ў цягніку па дарозе ў Парыж на станцыі Зацішша паблізу Адэсы ад сардэчнага прыступу. Пахаваны ў Адэсе.
Ушанаванне памяці
[правіць | правіць зыходнік]- Яго імем названы Данецкі нацыянальны ўніверсітэт эканомікі і гандлю. У гэтага універсітэта адкрыты помнік яму.
- Акадэмія эканамічных навук Украіны заснавала медаль імя М. І. Туган-Бараноўскага.
- Іменем Туган-Бараноўскага названыя вуліцы ў Львове, Палтаве і Першамайску.
Зноскі
- ↑ И. Г. Туган-Барановская, Лидия Карловна // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1902. — Т. XXXIV. — С. 30.
- Нарадзіліся 20 студзеня
- Нарадзіліся ў 1865 годзе
- Нарадзіліся ў Купянскім павеце
- Памерлі 21 студзеня
- Памерлі ў 1919 годзе
- Памерлі ў Херсонскай губерні
- Пахаваныя ў Адэсе
- Выпускнікі фізіка-матэматычнага факультэта Імператарскага Харкаўскага ўніверсітэта
- Выпускнікі юрыдычнага факультэта Імператарскага Харкаўскага ўніверсітэта
- Выкладчыкі СПбДПУ
- Асобы
- Украінская Народная Рэспубліка
- Міністры фінансаў Украіны
- Акадэмікі НАН Украіны
- Аўтары Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона
- Гісторыкі Украіны
- Выкладчыкі СПбДУ
- Эканамісты Украіны
- Нарадзіліся ў Харкаўскай вобласці
- Памерлі ў Адэскай вобласці