Павел Скарападскі
Павел Скарападскі укр.: Павло́ Петро́вич Скоропа́дський | |||
![]() | |||
![]() | |||
| |||
---|---|---|---|
Папярэднік | Пасада заснаваная, Кірыл Разумоўскі, як гетман Запарожскіх войскаў, Міхаіл Грушэўскі, як старшыня Цэнтральнай украінскай рады УНР | ||
Пераемнік | Пасада скасаваная, Уладзімір Віннічэнка, як старшыня Дырэкторыі УНР | ||
Адукацыя | |||
Дзейнасць | ваенны, палітык, дыпламат | ||
Веравызнанне | праваслаўная царква і праваслаўе | ||
Нараджэнне | 3 (15) мая 1873 | ||
Смерць | 26 красавіка 1945[1][2][3] (71 год) | ||
Пахаванне | |||
Дынастыя | род Скарападскіх[d] | ||
Бацька | Пётр Іванавіч Скарападскі[d] | ||
Маці | Q104514395? | ||
Жонка | Oleksandra Skoropadska[d] | ||
Ваенная служба | |||
Гады службы | 1893—1917 | ||
Прыналежнасць | ![]() ![]() ![]() | ||
Род войскаў | кавалерыя і Армія Украінскай Народнай Рэспублікі[d] | ||
Званне | |||
Камандаваў | Life Guard Horse Regiment[d] і 34th Army Corps[d] | ||
Бітвы | |||
Аўтограф | ![]() | ||
Узнагароды | |||
Па́вел Скарапа́дскі (укр.: Павло Скоропадський; 3 мая 1873 – 26 красавіка 1945) — украінскі арыстакрат, ваенны і дзяржаўны дзеяч. Стаў кансерватыўным лідарам Украінскай дзяржавы пасля Расійскай рэвалюцыі 1917 года.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Служыў у царскай арміі, удзельнічаў у руска-японскай вайне 1904—1905 гг. У 1906 г. атрымаў званне палкоўніка, у 1912 г. — генерал-маёра, у 1916 г. — генерал-лейтэнанта. Генеральны ад’ютант цара Мікалая II у 1905 г.
Падчас Першай сусветнай вайны ён камандаваў, у прыватнасці, І Кавалерыйскай гвардзейскай дывізіяй і 34 Армейскім корпусам арміі Расійскай імперыі. 29 красавіка 1918 г. пры падтрымцы нямецкай арміі, якая займае Украіну па Брэсцкім мірным дагаворы, захапіў уладу ва Украінскай Народнай Рэспубліцы і абвясціў сябе гетманам Украіны. Гэта адбылося ўслед за пагадненнем Скарападскага з камандаваннем нямецкімі акупацыйнымі войскамі ва Украіне.
У якасці афіцыйнай назвы сваёй краіны Скарападскі ўвёў тэрмін «Украінская дзяржава». Дзяржава гэта заставалася пад пратэктаратам нямецкіх і аўстра-венгерскіх войскаў, адначасова абараняючых новую краіну ад агрэсіі з боку Савецкай Расіі і ўварвання Чырвонай Арміі. Да 14 снежня 1918 г. ён узначальваў тры ўрадавых кабінета, якія абапіраліся нана кансерватыўныя колы.
Пасля паразы Цэнтральных дзяржаў у Першай сусветнай вайне, перамір’я на Заходнім фронце (11 лістапада 1918 г.) і — як следства яго ўмоў — пачатку адводу нямецкіх войскаў з усходу, Скарападскі (вядомы да гэтага часу сваімі манархічнымі поглядамі), змяніў сваю тактыку, і выказаўся за неадкладнае аб’яднанне Украіны з Расійскай дзяржавай. У наступныя дні ён быў скінуты Сымонам Пятлюраю з дапамогай корпусу Сечавых Стральцоў у снежні 1918 г. ён з’ехаў з Кіева разам з адступаючымі нямецкімі войскамі, замаскіраваны пад нямецкага параненага афіцэра.
Жыў затым у эміграцыі ў Германіі, у Берліне. Памёр у Баварыі ў выніку ран, атрыманых падчас бамбардзіроўкі.
Зноскі
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Скоропадский Павел Петрович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ Pavlo Skoropadskyi // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Pawlo Skoropadsky // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- Выпускнікі Пажаскага корпуса
- Нарадзіліся 15 мая
- Нарадзіліся ў 1873 годзе
- Нарадзіліся ў Вісбадэне
- Памерлі 26 красавіка
- Памерлі ў 1945 годзе
- Памерлі ў Баварыі
- Пахаваныя ў Баварыі
- Генерал-лейтэнанты (Расійская імперыя)
- Кавалеры ордэна Святога Георгія IV класа
- Кавалеры ордэна Святога Уладзіміра 2 ступені
- Кавалеры ордэна Святога Уладзіміра 3 ступені
- Кавалеры ордэна Святога Уладзіміра 4 ступені
- Кавалеры ордэна Святой Ганны 1 ступені
- Кавалеры ордэна Святой Ганны 2 ступені
- Кавалеры ордэна Святой Ганны 3 ступені
- Кавалеры ордэна Святой Ганны 4 ступені
- Кавалеры ордэна Святога Станіслава 1 ступені
- Кавалеры ордэна Святога Станіслава 2 ступені
- Кавалеры ордэна Святога Станіслава 3 ступені
- Кавалеры ордэна Чырвонага арла Вялікі крыж
- Асобы
- Нарадзіліся 3 мая
- Украінскія генералы
- Украінская рэвалюцыя
- Антыкамуністы Украіны
- Лідары Украіны
- Кіраўнікі Украіны
- Лідары, якія прыйшлі да ўлады шляхам перавароту
- Расійскія вайскоўцы Першай сусветнай вайны
- Загінулыя пры бамбёжках у тыле падчас Другой сусветнай вайны