Нарушэвічы
Выгляд
Нарушэвічы | |
---|---|
Герб «Вадвіч» | |
Краіна паходжання | Вялікае Княства Літоўскае |
Першы з роду | Наруш |
Адгалінаванне роду | Мантыгірдавічаў |
Нарушэвічы — шляхецкі род гербу «Вадвіч».
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Пачынальнік роду літоўскі баярын Мантыгерд (Мантыгірд), намеснік полацкі (1396), адначасова і родапачынальнік Мантыгірдавічаў. Мантыгерд меў сына Пятрашку, маршалка земскага літоўскага. Сын Пятрашкі Наруш даў імя роду, а ад унука Пятрашкі — Войткі Нарушэвіча, пайшлі галіны роду.
Радавод
[правіць | правіць зыходнік]- Мантыгерд
- Пётр Мантыгірдавіч
- Наруш
- Войтка Нарушэвіч
- Павел (?—1544), пісар Жыгімонта Старога
- Станіслаў(?—1589), кашталян смаленскі
- Мікалай Ян Нарушэвіч (? — 16 красавіка 1575), вялікі падскарбі літоўскі
- Мікалай (каля 1560 — лістапад 1603), кашталян жамойцкі
- Ян (? — каля 1613), лоўчы ВКЛ
- Аляксандр(? — каля 1653), кашталян жамойцкі
- Крыштаф (каля 1570—1630), вялікі падскарбі літоўскі
- Станіслаў (? — 27 мая 1650)
- Ян (?—1663), падскарбі надворны літоўскі
- Аляксандр Крыштаф (? — 21 чэрвеня 1668)
- Павел (?—1544), пісар Жыгімонта Старога
- Войтка Нарушэвіч
- Наруш
- Пётр Мантыгірдавіч
Вядомыя прадстаўнікі
[правіць | правіць зыходнік]- Адам Нарушэвіч — рымска-каталіцкі дзеяч, філолаг, гісторык, перакладчык, паэт і пісьменнік
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.