Няровы

Вёска Няровы Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Валожынскі Сельсавет Вішнеўскі Каардынаты 54°08′40″ пн. ш. 26°19′51″ у. д. Насельніцтва ▼31 чал. (2019) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1772 Аўтамабільны код 5 СААТА 6220813085 Няровы на карце Беларусі ±

Няро́вы (трансліт.: Niarovy, руск.: Неровы) — вёска ў Валожынскім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Вішнеўскага сельсавета.

Геаграфія

Знаходзіцца за 21 км на захад ад Валожына, 15 км ад чыг. ст. Багданаў на лініі Маладзечна—Ліда, 92 км ад Мінска.

Рэльеф раўнінна-ўзгорысты, на паўночным усходзе цячэ р. Бярэзіна (прыток Нёмана), у якую ўпадае Альшанка. За 0,5 км на поўдзень ад вёскі знаходзіцца Бярэзінскае радовішча пясчана-жвіровага матэрыялу, звязанае з сучаснымі алювіяльнымі адкладамі і адкладамі паазерскага зледзянення, ва ўскрышы пяскі, супескі.

Планіровачна складаецца з прамалінейнай вуліцы, арыентаванай з паўднёвага ўсходу на паўноны захад, да якой на паўднёва-ўсходняй ускраіне падыходзіць прамалінейная вуліца, арыентаваная з паўднёвага захаду на паўночны ўсход. Забудавана двухбакова, шчыльна, драўлянымі дамамі сядзібнага тыпу. Грамадскія будынкі размешчаны на паўночна-заходняй ускраіне, гаспадарчы сектар — на паўднёва-ўсходняй і паўночна-заходняй ускраінах.

Транспартныя сувязі па мясцовай дарозе праз в. Адамова (Валожынскі раён) і далей па шашы Валожын—Ашмяны.

Гісторыя

Вядома ў ВКЛ з XVI ст. У 1567 годзе с. Нярова ў Ашмянскім павеце, шляхецкая ўласнасць.

З 1795 г. ў Расійскай імперыі. У 1897 г. у Вішнеўскай воласці Ашмянскага павета Віленскай губерні.

З 1921 года ў складзе Польшчы.

З лістапада 1939 года ў БССР. З 12.10.1940 г. ў Адамоўскім сельсавеце Валожынскага р-на Баранавіцкай вобласці. З 25.6.1941 г. да 6.7.1944 г. акупіравана нацыстамі. На фронце ў Вялікую Айчынную вайну загінулі З вяскоўцы. З 20.9.1944 г. ў Маладзечанскай вобласці. 8.9.1950 г. арганізаваны калгас «За трывалы мір», які абслугоўвала Валожынская МТС. З 3.4.1954 г. землі ў складзе калгаса імя І. Д. Чарняхоўскага (цэнтр — в. Адамова). Размяшчаліся ферма буйной рагатай жывёлы, 8-гадовая школа (11 настаўнікаў), фельчарска-акушэрскі пункт, магазін. З 20.1.1960 г. ў Мінскай вобл., з 25.12.1962 г. ў Маладзечанскім, з 6.1.1965 г. ў Валожынскім раёнах.

Да 28 мая 2013 года вёска ўваходзіла ў склад Сакаўшчынскага сельсавета.

Насельніцтва

• 1897 год — 356 жыхароў, 56 двароў.
• 1904 год — 339 жыхароў.
• 1908 год — 366 жыхароў.
• 1921 год — 259 жыхароў, 45 двароў.
• 1940 год — 396 жыхароў, 78 двароў.
• 1959 год — 312 жыхароў.
• 1994 год — 120 жыхароў, 61 двор.
• 2008 год — 63 жыхары, 42 гаспадаркі.
• 2019 год — 31 чал.

Інфраструктура

Дзейнічае магазін (станам на 2009 год).

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 8: Мінская вобласць, кн. 1 / рэдкал.: Т. У. Бялова (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2010. — 736 с.: іл. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0520-1.

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх