Нікаля Верт

Нікаля Верт
Нікаля Верт
	Nicolas Werth
	; Нікаля Верт падчас наведвання гістарычнага факультэта БДУ ў красавіку 2013 г.
Дата нараджэння	15 верасня 1950 (73 гады)
Месца нараджэння	Парыж
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	гісторык, cultural attaché
Навуковая сфера	гісторыя
Месца працы	Нацыянальны цэнтр навуковых даследаванняў (Францыя)
Навуковая ступень	агрэжэ па гісторыі[d]
Альма-матар	Вышэйшая педагагічная школа (Парыж)
Прэміі	Albéric-Rocheron Prize[d] (1984)
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нікаля́ Верт (фр.: Nicolas Werth; нар. 15 верасня 1950 г., Парыж) — французскі гісторык, знакаміты даследаваннямі савецкай гісторыі часоў сталінізму.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нікаля Верт нарадзіўся ў Парыжы ў сям'і Аляксандра Верта, брытанскага пісьменніка і журналіста расійскага паходжання. Навучаўся ў Вышэйшай педагагічнай школе. Атрымаў досвед выкладчыцкай працы ў ЗША, СССР і Кітаі, у тым ліку выкладання французскай мовы ў Мінскім дзяржаўным педагагічным інстытуце замежных моў. У 1985 — 1989 гг. працаваў аташэ па пытаннях культуры ў пасольстве Францыі ў Маскве.

З 1989 г. працуе ў Нацыянальным цэнтры навуковых даследаванняў Францыі, з'яўляецца адным з яго навуковых кіраўнікоў. У 2020 г. узначаліў французскую частку таварыства «Мемарыял».

Навуковыя погляды[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя даследаванні Нікаля Верта тычацца гісторыі СССР часоў сталінізму, у тым ліку рэпрэсій з ухілам на вывучэнне грамадскіх адносінаў. Крытыкуе як старую «школу таталітарызму», так і новую «школу рэвізіянізму» за скажэнні гісторыі. Лічыць, што таталітарны кантроль над грамадствам у СССР не быў поўным.

Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]

Être communiste en URSS sous Staline. Paris: Gallimard, 1981.
La Vie quotidienne des paysans russes de la Révolution à la collectivisation (1917-1939). Paris: Hachette, 1984.
Rapports secrets soviétiques. La société russe dans les rapports confidentiels, 1921-1991. With Gaël Moullec. Paris: Gallimard, 1995.
Histoire de l’Union soviétique de Lénine à Staline. Paris: Presses Universitaires de France, 1995.
Histoire de l’Union soviétique de Khrouchtchev à Gorbatchev. Paris: PUF, 1998.
1917 : La Russie en Révolution. coll. "Découvertes Gallimard" (nº 327), Paris: Gallimard, 1998.
"Un État contre son peuple. Violences, répressions, terreurs en URSS de 1917 à 1953," у Le Livre noir du communisme. Paris: Éditions Robert Laffont|Robert Laffont, 1998, pp. 45–313.
Histoire de l'Union soviétique. De l'Empire russe à la Communauté des États indépendants, 1900-1991. 6th Edition. Paris: PUF, 2008.
Les Procès de Moscou (1936-1938). Éditions Complexe, nouvelle édition revue et augmentée, 2006.
Cannibal Island: Death in a Siberian Gulag. Princeton University Press, 2007
L'Ivrogne et la marchande de fleurs : Autopsie d'un meurtre de masse, 1937-1938. Paris: Tallandier, 2009.
La Terreur et le désarroi. Staline et son système. Paris: Perrin, 2007.
L'Ivrogne et la marchande de fleurs : Autopsie d'un meurtre de masse, 1937–1938. Paris: Tallandier, 2009.
L'État soviétique contre les paysans: Rapport secrets de la police politique (Tcheka, GPU, NKVD) 1918-1939.. Paris: Tallandier, 2011. Разам з А. Берэловічам
La route de la Kolyma. Paris: Editions Belin, 2012.
Le Goulag. Témoignages et archives. Paris, 2017.
Les révolutions russes. Paris: Presses Universitaires de France, 2017.
Le cimetière de l'espérance. Essais sur l'histoire de l'Union soviétique, 1917-1991. Paris: Perrin, 2019.
Les grandes famines soviétiques. Paris: Presses Universitaires de France, 2020.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]