Нута Аўрум-Эльевіч Шпігельман

Нута Аўрум-Эльевіч Шпігельман
Нута Аўрум-Эльевіч Шпігельман
Дата нараджэння	28 мая 1921
Месца нараджэння	Хорашыў, Жытомірскі павет, Валынская губерня, УССР;
Дата смерці	27 кастрычніка 1974 (53 гады)
Грамадзянства	БССР;
Альма-матар	Маскоўскі архітэктурны інстытут (1945);
Месца працы	Белдзяржпраект; Камітэт архітэктуры і горадабудаўніцтва Мінгарвыканкама[d]; Беларускае аддзяленне Саюздзіпрагандлю[d]; Белпрампраект; Мінскпраект;
Член у	Саюз архітэктараў СССР; Беларускі саюз архітэктараў;
Прэміі
Узнагароды

Нута Аўрум-Эльевіч Шпігельма́н (28 мая 1921, г. п. Валадарск-Валынскі, Жытомірская вобласць — 27 кастрычніка 1974) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар Беларусі (1974).

Біяграфія

Скончыў у 1945 годзе Маскоўскі архітэктурны інстытут. 3 1945 года ў розных праектных арганізацыях Мінска, у Белдзяржпраекце, начальнікам аддзела планіроўкі і забудовы Упраўлення па справах будаўніцтва і архітэктуры Мінска, галоўным архітэктарам праектаў Беларускага аддзялення Саюздзіпрагандлю, з 1950 года галоўны архітэктар інстытута «Белпрампраект», з 1961 па 1974 г. у інстытуце «Мінскпраект», кіраўніком майстэрні, у 1964—1971 гадах галоўным архітэктарам.

Член Саюза архітэктараў СССР з 1947 года.

Творчасць

Асноўныя працы (у аўтарскім калектыве): адміністрацыйны будынак Полацкага абкама КПБ (1946), у Мінску — будынак прыгараднага чыгуначнага вакзала (1953), паліграфічны камбінат імя Я. Коласа (1956), будынкі праектных арганізацый на пл. Свабоды (1960), карпусы завода ЭВМ імя Арджанікідзэ і Мінскага педінстытута замежных моў (1961), гадзіннікавага завода (1963), НДІ водных праблем і Рэспубліканскі вылічальны цэнтр па вул. Я. Коласа (усе 1963), комплекс інтэрнатаў універсітэта па вул. Кастрычніцкай (1964), жылыя дамы на плошчы Я. Коласа (1957), Бранявым і Вайсковым завулках (1969), вул. Чкалава (1979), рэстаран «Журавінка» (1968), Інстытут народнай гаспадаркі імя В. У. Куйбышава (1968), Цэнтральны навукова-даследчы і праектна-тэхналагічны інстытут арганізацыі і тэхнікі кіравання (1967—1973) па Партызанскім праспекце, Інстытут электронікі АН Беларусі па вул. Я. Коласа (1973), бальніца хуткай дапамогі па Слуцкай шашы (1972), дзіцячая бальніца па вул. Кіжаватава (1977), гасцініца па вул. Камуністычнай (1977), НДІ глебазнаўства і аграхіміі (1972), жылая забудова квартала па праспекце Партызанскім (1967), па праспекце Машэрава (1974, усе ў сааўт.); дывановы і панчошны камбінаты (1968) у Брэсце; заводы швейных машын (1950—1953) і дарожных машын у Жодзіне (1953, абодва ў сааўтарстве). Распрацаваў серыі 5—9-павярховых жылых дамоў для масавага будаўніцтва (1966, у сааўт.).

Сям’я

У шлюбе з архітэктарам Людмілай Гафо^[1], з якой, верагодна, меў сына Юрыя Натанавіча Гафо, спецыяліста ў вобласці металургіі і матэрыялазнаўства^[2]

Узнагароды

Дзяржаўная прэмія БССР 1968 за ўдзел у стварэнні архітэктурнага ансамбля Ленінскага праспекта (цяпер праспект Ф. Скарыны) у Мінску.

Зноскі

Літаратура

Шпігельман Нута Аўрум-Эльевіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
Шпигельман Нута Аврум-Эльевич // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[1] 2 ноября 2019 года Исполняется 100 лет ГАФО ЛЮДМИЛЕ ГЕОРГИЕВНЕ!

[2] Гафо, Юрий Натанович (кандидат технических наук)

[1]

[2]