Пак Кын Хэ

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Пак Кын Хе)
Пак Кын Хэ
кар.: 박근혜
кар.: 朴槿惠
11-ы Прэзідэнт Рэспублікі Карэя
25 лютага 2013 — 10 сакавіка 2017
Папярэднік Лі Мён Бак
Пераемнік Мун Джэін
першая лэдзі Паўднёвай Карэі[d]
15 жніўня 1974 — 26 кастрычніка 1979
Папярэднік Юк Ён Су[d]
Пераемнік Хон Гі[d]
11-ы дэпутат Нацыянальнага сходу Рэспублікі Карэя[d]
30 мая 2012 — 10 снежня 2012
дэпутат Нацыянальнага сходу Рэспублікі Карэя[d]
30 мая 2008 — 29 мая 2012
дэпутат Нацыянальнага сходу Рэспублікі Карэя[d]
30 мая 2004 — 29 мая 2008
дэпутат Нацыянальнага сходу Рэспублікі Карэя[d]
30 мая 2000 — 29 мая 2004
дэпутат Нацыянальнага сходу Рэспублікі Карэя[d]
3 красавіка 1998 — 29 мая 2000
Нараджэнне 2 лютага 1952(1952-02-02)[1][2][…] (72 гады)
Бацька Пак Чжон Хі
Маці Юк Ён Су[d]
Веравызнанне атэізм і Crusaders to Save the Nation[d]
Партыя
Адукацыя
Дзейнасць палітык
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пак Кын Хе (кар.: 박근혜, 朴槿惠; 2 лютага 1952 года, Тэгу, Паўднёвая Карэя) — 11-ы прэзідэнт Рэспублікі Карэя (2013—2017). Дачка Пак Чон Хі, прэзідэнта Паўднёвай Карэі ў 1963—1979 гадах. Лідар партыі Сэнуры ў 2004—2006 і 2011—2012 гадах. Абраная прэзідэнтам Рэспублікі Карэя на выбарах 2012 года[3], уступіла ў пасаду 25 лютага 2013 года. Прэзідэнцкія паўнамоцтвы былі прыпыненыя ў выніку галасавання па працэдуры імпічменту, які адбыўся 9 снежня 2016 года ў парламенце Паўднёвай Карэі. 10 сакавіка 2017 года Канстытуцыйны суд Паўднёвай Карэі аднагалосна зацвердзіў імпічмент, пасля чаго паўнамоцтвы прэзідэнта былі спыненыя. Пак Кын Хе стала першай у гісторыі Рэспублікі Карэя жанчынай-прэзідэнтам, а таксама першым у паўднёвакарэйскай гісторыі прэзідэнтам краіны, які быў адпраўлены ў адстаўку ў выніку імпічменту.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства і юнацтва[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзілася 2 лютага 1952 года ў Тэгу, была першым дзіцём ад шлюбу будучага прэзідэнта Пак Чон Хі (1917—1979) і Юк Ен Су (1925—1974), пасля ў сям’і Пак Чон Хі нарадзіўся яшчэ і сын, Пак Чы Ман, і дачка — Пак Ce Ен. Пак Кын Хэ скончыла ў 1970 годзе сярэднюю школу ў Сеуле, пасля чаго атрымала ступень бакалаўра па спецыяльнасці інжынер-электронік ў сеульскім універсітэце Соган  (англ.) (бел. у 1974 годзе. Пасля Пак Кын Хэ атрымала ступень honoris causa ад тайваньскага ўніверсітэта кітайскай культуры ў 1987 годзе, Карэйскага вядучага навукова-тэхнічнага інстытута KAIST у 2008 годзе і ўніверсітэта Соган у 2010 годзе.

Пасля замаху на Пак Чон Хі 15 жніўня 1974 года, падчас якога сам прэзідэнт не пацярпеў, але была смяротна паранена і неўзабаве памерла яго жонка Юк Ён Су, аўдавелы Пак Чон Хі больш не ўступаў у шлюб, і роля «першай лэдзі» краіны неафіцыйна перайшла да яго старэйшай дачкі Пак Кын Хэ. Гэта працягвалася да 26 кастрычніка 1979 года, калі Пак Чон Хі быў забіты дырэктарам Нацыянальнага агенцтва выведкі Кім Джэ Гю[4].

У 1981 годзе Пак Кын Хэ вучылася ў прэсвітэріянскім каледжы і духоўнай семінарыі, дзе вывучала хрысціянства на працягу аднаго семестра[5], пасля чаго прысвяціла сябе палітычнай кар’еры. Замужам не была, дзяцей няма.

Палітычная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

У 1998 годзе на давыбарах у Нацыянальны сход (парламент) Паўднёвай Карэі Пак Кын Хэ была абраная дэпутатам парламента ад Партыі вялікай краіны (ПВК) па адной з акругаў Тэгу. Пасля гэтага ў перыяд да 2008 года Пак Кын Хэ тройчы выбіралася ў парламент па гэтай акрузе. Апошні раз яна была абраная ў парламент у 2008 годзе, тэрмін дзеяння яе дэпутацкіх паўнамоцтваў скончыўся ў красавіку 2012 года, пасля чаго яна абвясціла, што больш не будзе балатавацца ў парламент.

У 2004—2006 гадах узначальвала Партыю вялікай краіны. У гэты перыяд прадстаўнікі ПВК выйгралі больш за 40 выбараў розных узроўняў, што многія палітолагі звязваюць выключна з заслугамі Пак Кын Хэ, якая атрымала неафіцыйны тытул «Каралева выбараў»[6][7].

У 2007 годзе Пак планавала вылучыць сваю кандыдатуру ў прэзідэнты краіны, але на ўнутрыпартыйных выбарах пацярпела паражэнне ад Лі Мен Бака, які пасля атрымаў перамогу на прэзідэнцкіх выбарах.

У 2011 годзе ў сувязі з падзеннем рэйтынгу папулярнасці ПВК партыя сфармавала Надзвычайны камітэт і змяніла назву на Сэнуры, што азначае «Партыя новых гарызонтаў». 19 снежня 2011 года Пак Кын Хэ была прызначаная старшынёй Надзвычайнага Камітэта, дэ-факта лідарам партыі. Пасля гэтага на парламенцкіх выбарах 2012 года Сэнуры атрымала пераканаўчую перамогу[8], што спрыяла вылучэнні Пак Кын Хэ ў якасці кандыдатуры на прэзідэнцкіх выбарах 2012 года.

Прэзідэнцкая кампанія 2012 года[правіць | правіць зыходнік]

У маі 2013 года Пак наведала Вашынгтон

На парламенцкіх выбарах 2012 года Пак Кын Хэ прывяла партыю Сэнуры да пераканаўчай перамогі: партыя атрымала большасць у парламенце (152 месца з 300). Гэта спрыяла ўмацаванню пазіцый Пак Кын Хэ ўнутры партыі як патэнцыйнага кандыдата на прэзідэнцкіх выбарах[9].

Выбары кандыдата ў прэзідэнты ад партыі Сэнуры адбыліся 20 жніўня 2012 года. Пак Кын Хэ перамагла сваіх канкурэнтаў са значным адрывам, атрымаўшы 83,97 % галасоў (86 589 з 103 118) і была выбрана кандыдатам у прэзідэнты ад партыі[10].

На выбарах 19 снежня Пак Кын Хэ набрала 51,55 % галасоў выбаршчыкаў і стала першай у гісторыі Паўднёвай Карэі жанчынай-прэзідэнтам[11].

У кастрычніку 2016 года Пак Кын Хэ выказалася за ўнясенне змяненняў у канстытуцыю краіны для падаўжэння тэрміну паўнамоцтваў кіраўніка дзяржавы. Зараз у Паўднёвай Карэі дазволены толькі адзін пяцігадовы тэрмін.

Палітычны скандал 2016 года[правіць | правіць зыходнік]

У кастрычніку 2016 года высветлілася, што на працягу ўсяго праўлення прэзідэнт Пак Кын Хэ знаходзілася пад уплывам блізкіх сяброў, якія ў многіх выпадках дыктавалі ёй важныя палітычныя рашэнні і мелі доступ да сакрэтных дакументаў. У Карэі даўно хадзілі чуткі аб тым, што прэзідэнт ігнаруе меркаванне чальцоў адміністрацыі і экспертаў, раячыся з нейкімі малавядомымі людзьмі.

Сярод іх сяброўка юнацтва — Чхвэ Сун Сіль, з якой яны сябруюць з 1970-х гадоў. Яе бацька Чхвэ Тхэ Мін быў жанаты шэсць разоў (яна — дачка ад пятай жонкі), сем разоў мяняў імёны, займаўся дастаткова падазроным рэлігійным бізнесам, заснаваўшы ўласную царкву «Енсеге», якая іспаведуе сумесь хрысціянства і традыцыйнага карэйскага шаманізму. Пак Кын Хэ яшчэ з юнацтва цесна звязаная з гэтай сектай, чым і тлумачылася гатоўнасць слухацца сяброўку ва ўсім. Мабыць, менавіта пад уплывам Чхве было прынята рашэнне аб закрыцці прамысловага рэгіёну Кэсон і поўным спыненні эканамічнага супрацоўніцтва з КНДР[12]. Два фонды Чхвэ Сун Сіль актыўна атрымлівалі ахвяраванні ад буйных фірмаў — фармальна на развіццё спорту і прапаганду карэйскай масавай культуры за мяжой, а на самай справе грошы сыходзілі ў кішэню кіраўніцтва. Калі скандальнай сітуацыяй зацікавіліся СМІ, быў знойдзены выкінуты камп’ютар сакратарыята Чхвэ Сун Сіль, дзе ўтрымліваліся шматлікія канфідэнцыйныя дакументы, якія Пак Кын Хэ перадавала сяброўцы для азнаямлення і рэдагавання, а таксама спіс дзіўных асоб, якія ўваходзілі ў блізкае кола прэзідэнта, сярод якіх былі шаманкі, варажбіткі, сектанты і жыгала[13].

На вуліцах Сеула і іншых гарадоў сталі праходзіць шматтысячныя мітынгі з патрабаваннем адстаўкі прэзідэнта. Пасля гэтага Пак Кын Хэ выступіла з заявай, прызнаўшы парушэнні і папрасіўшы прабачэння перад нацыяй, а Чхве Сун Сіль была арыштаваная. Рэйтынг прэзідэнта з 33 % упаў да 5 %, што стала самым нізкім паказчыкам за ўсю гісторыю Паўднёвай Карэі. У парламенце пачалося абмеркаванне імпічменту.

Імпічмент[правіць | правіць зыходнік]

29 лістапада 2016 года Пак Кын Хэ звярнулася да парламента Паўднёвай Карэі з просьбай адправіць яе ў адстаўку з пасады прэзідэнта, аднак апазіцыя раскрытыкавала гэты зварот, назваўшы спробай пазбегнуць імпічменту[14].

Для спынення паўнамоцтваў Пак Кын Хэ за імпічмент павінны прагаласаваць 200 з 300 чальцоў парламента. У апазіцыі і незалежных дэпутатаў, якія выступаюць супраць Пак Кын Хэ, 172 галасы з магчымасцю набраць галасы, якія адсутнічаюць, калі да іх далучацца незадаволеныя прадстаўнікі кіруючай партыі[15]. Без імпічменту пракуратура Паўднёвай Карэі не змагла б вылучыць Пак Кын Хэ абвінавачванні з-за яе юрыдычнай імунітэту[16].

9 снежня 2016 года парламент Рэспублікі Карэя прагаласаваў за імпічмент прэзідэнта. За адхіленне Пак Кын Хэ ад улады прагаласавалі 234 дэпутаты, 56 — супраць, 2 устрымаліся. 7 бюлетэняў прызнаныя несапраўднымі. 10 сакавіка 2017 года Канстытуцыйны суд Паўднёвай Карэі зацвердзіў імпічмент аднагалосным рашэннем васьмі суддзяў, у выніку чаго паўнамоцтвы прэзідэнта былі спыненыя[17].

Судовы пераслед[правіць | правіць зыходнік]

6 красавіка 2018 Пак Кын Хе прыгаворана да 24 гадоў турмы, а таксама абавязана выплаціць 18 млрд вон штрафу. Цэнтральны раённы суд Сеула вынес вердыкт экс-прэзідэнту на адкрытым судовым пасяджэнні, якое ўпершыню ў гісторыі краіны трансліравалася ў прамым тэлеэфіры, праз год пасля яе арышту. Былы лідар Рэспублікі Карэя прызнана вінаватай па 16 пунктах абвінавачання, сярод якіх хабарніцтва, вымагальніцтва і злоўжыванне ўладай. Сама Пак Кын Хе адмовілася прысутнічаць на судовым разглядзе. Яна байкатавала слуханне ў знак пратэсту супраць рашэння суда аб прадаўжэнні тэрміну пазбаўлення волі на шэсць месяцаў, якое было вынесена ў кастрычніку[18].

Публікацыі[правіць | правіць зыходнік]

Кнігі[правіць | правіць зыходнік]

  • 절망은 나를 단련시키고 희망은 나를 움직인다. Wisdom House. July 2007. ISBN 89-6086-033-6. {{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне |ISBN= і |isbn= specified (даведка)
  • 나의 어머니 육영수 (руск.: Моя мама Юк Ён Су) [Korean]. People&People. January 2001. ISBN 89-85541-54-4. {{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне |ISBN= і |isbn= specified (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)
  • 결국 한 줌, 결국 한 점 [Korean]. Busan Ilbo Books. October 1998. ISBN 89-87236-25-0. {{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне |ISBN= і |isbn= specified (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)
  • 고난을 벗 삼아 진실을 등대삼아 [Korean]. Busan Ilbo Books. October 1998. ISBN 89-87236-24-2. {{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне |ISBN= і |isbn= specified (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)
  • 내 마음의 여정 [Korean]. Hansol Media. May 1995. ISBN 89-85656-50-3. {{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне |ISBN= і |isbn= specified (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)
  • 평범한 가정에 태어났더라면 [Korean]. Nam Song. November 1993. ISBN 2001044000207. {{cite book}}: Пададзена больш чым адно значэнне |ISBN= і |isbn= specified (даведка); Праверце значэнне |isbn=: invalid prefix (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)

Артыкулы[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ http://www.britannica.com/EBchecked/topic/1748764/Park-Geun-Hye
  2. ↑ Park Geun-Hye // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ "Президентом Южной Кореи впервые стала женщина". РБК. Праверана 2016-11-24.
  4. ↑ "8·15대통령저격사건". Праверана 2016-11-24.
  5. ↑ 박근혜 前 대표의 종교는? - 노컷뉴스. www.nocutnews.co.kr. Праверана 24 лістапада 2016.
  6. ↑ Kim Nam-kwon(김남권) (4 October 2011). "박근혜, 野시절 `40대 0 신화'.이번엔?". Yonhap News [Korean]. Праверана 16 May 2012. {{cite news}}: Невядомы параметр |trans_title= ігнараваны (прапануецца |trans-title=) (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)
  7. ↑ Kim Min-ja(김민자) (29 March 2012). "'선거의 여왕' 박근혜, 총선에서 뒷심 발휘할까?". NewsIs [Korean]. Праверана 16 May 2012. {{cite news}}: Невядомы параметр |trans_title= ігнараваны (прапануецца |trans-title=) (даведка)Папярэджанні CS1: невядомая мова (link)
  8. ↑ Ramstad, Evan. Odds & Ends A Day After The Election. The Wall Street Journal Asia (12 красавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 30 снежня 2012. Праверана 30 April 2012.
  9. ↑ 대선 양자구도, 박근혜 처음으로 안철수 앞서(нявызн.). Realmeter (16 красавіка 2012). Архівавана з першакрыніцы 30 снежня 2012. Праверана 30 April 2012.
  10. ↑ "Park Geun-hye Elected Saenuri Party's Presidential Candidate". KBS Global. August 20, 2012. Архівавана з арыгінала 11 студзеня 2013. Праверана 17 сакавіка 2017. {{cite news}}: Невядомы параметр |deadurl= ігнараваны (прапануецца |url-status=) (даведка)
  11. ↑ Национальная избирательная комиссия Архівавана 14 мая 2013.
  12. ↑ Choe Sang-Hun. A Presidential Friendship Has Many South Koreans Crying Foul (англ.). New York Times (27 кастрычніка 2016). Праверана 30 лістапада 2016.
  13. ↑ Тайные советники.
  14. ↑ South Korea's president calls on parliament to arrange her exit. 'The Guardian' (29 лістапада 2016). Праверана 29 November 2016.
  15. ↑ Парламент Южной Кореи назначил дату голосования по импичменту президента
  16. ↑ Прокуратура Южной Кореи объявила о возможной причастности президента к коррупции
  17. ↑ "Конституционный суд Южной Кореи утвердил импичмент Пак Кын Хе". Газета.Ru. Праверана 2017-03-10.
  18. ↑ blr.belta.by

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Пак_Кын_Хэ&oldid=4580899"