Пётр Захаравіч Калінін

Пётр Захаравіч Калінін
Пётр Захаравіч Калінін
	1958 — красавік 1959
Кіраўнік урада	Мікалай Аўхімовіч
Папярэднік	Уладзімір Кудраеў
Пераемнік	Мікалай Аўхімовіч
	1953 — 1957
Кіраўнік урада	Кірыл Мазураў; Мікалай Аўхімовіч
	1951 — 1953
Кіраўнік урада	Аляксей Кляшчоў
Папярэднік	Іван Крупеня
Пераемнік	пасада скасаваная
	снежань 1948 — 1951
Кіраўнік урада	Аляксей Кляшчоў
	верасень 1944 — 13 снежня 1948
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	Сяргей Прытыцкі
	май 1941 — 2 верасня 1944
Папярэднік	Міхаіл Кулагін
Пераемнік	Мікалай Кісялёў
	29 лістапада 1939 — кастрычнік 1940
Папярэднік	пасада заснаваная
Пераемнік	Іван Клімаў
Нараджэнне	12 (25) студзеня 1902; Альховікі[d], Лескавіцкая воласць[d], Віцебскі павет, Віцебская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	12 снежня 1966 (64 гады); Мінск, БССР, СССР;
Партыя	УКП(б) (1928)
Адукацыя	Вышэйшая партыйная школа пры ЦК КПСС[d];
Дзейнасць	дзяржаўны дзеяч, палітык
Ваенная служба
Гады службы	1941—1944
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	партызан
Званне	Палкоўнік
Камандаваў	Начальнік Беларускага штаба партызанскага руху
Бітвы	Вялікая Айчынная вайна

Пётр Заха́равіч Калі́нін (25 студзеня 1902, хутар Альховікі Лескавіцкай воласці Віцебскага павета (сучасны Шумілінскі раён Віцебскай вобласці) — 12 снежня 1966, Мінск) — дзяржаўны дзеяч БССР, адзін з арганізатараў і кіраўнікоў партызанскага руху на тэрыторыі Беларусі ў гады Вялікай Айчыннай вайны.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Рэспубліканскую школу прапагандыстаў пры ЦК КП(б)Б (1937), Вышэйшую школу партыйных арганізатараў пры ЦК УКП(б) (1941).

У 1924—1926 гадах у РСЧА.

З 1926 года на савецкай і партыйнай рабоце.

З 1939 года намеснік наркама земляробства БССР і 1-ы сакратар Вілейскага абкама КП(б)Б. У час Вялікай Айчыннай вайны 2-і сакратар ЦК КП(б)Б, член ваеннага савета 21-й арміі, намеснік начальніка штаба партызанскага руху пры ваенсавеце Заходняга фронту. З верасня (кастрычніка^[2]) 1942 г. — начальнік Беларускага штаба партызанскага руху.

З 1944 года 1-ы сакратар Гродзенскага абкама КП(б)Б, а з 1948 года — намеснік старшыні Савета Міністраў БССР. З 1951 года П. З. Калінін займае пасаду міністра саўгасаў, з 1953 года міністра дарожнай і транспартнай гаспадаркі, з 1958 года міністрам хлебапрадуктаў БССР.

Дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1938—1955, 1959—1963 гг.), дэпутат Вярхоўнага Савета СССР (1946—1958), член ЦК КПБ (1940—1952, 1956—1960).

Аўтар кнігі Партизанская республика. — М.: Воениздат, 1964.

Памяць[правіць | правіць зыходнік]

У 1967 годзе Пастановай СМ БССР імя П. З. Калініна было прысвоена васьмігадовай школе ў вёсцы Лескавічы (Шумілінскі раён) і Скідзельскаму цукроваму заводу (ААТ «Скідзельскі цукровы камбінат імя П. З. Калініна»). Згодна з гэтай жа пастановай на магіле П. З. Калініна ўстаноўлены помнік.

Зноскі

↑ Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе — Мінск: Беларусь, 2009. С. №48 (руск.)
↑ Партизанское движение в Белоруссии Архівавана 19 жніўня 2012. (руск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Беларусь: Энцыклапедычны даведнік / Рэдкал.: Б. І. Сачанка і інш. — Мн.: БелЭн, 1995. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе — Мінск: Беларусь, 2009.— 271 с. — ISBN 978-985-01-0836-4. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Постановление СМ Белорусской ССР от 28 февраля 1967 г. № 51 «Об увековечении памяти П. З. Калинина» (руск.)

[1] Высшее партизанское командование Белоруссии. 1941—1944: справочник / Э. Г. Иоффе [и др.]; под общ. ред. д-ра ист. наук проф. Э. Г. Иоффе — Мінск: Беларусь, 2009. С. №48 (руск.)

[milby-2] Партизанское движение в Белоруссии Архівавана 19 жніўня 2012. (руск.)

[1]

[2]