Раман Мар’янавіч Лубкіўскі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Раман Лубкіўскі)
Раман Мар’янавіч Лубкіўскі
укр.: Роман Мар’янович Лубкiвський
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 10 жніўня 1941(1941-08-10)[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 23 кастрычніка 2015(2015-10-23) (74 гады)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства
Дзеці Маркіян Лубкіўскі[d] і Даніла Лубкіўскі[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт, палітык, пісьменнік, перакладчык, літаратурны крытык, дыпламат
Жанр верш
Грамадская дзейнасць
Партыя
Член у
Узнагароды
ордэн «За заслугі» ІІ ступені ордэн «За заслугі» ІІІ ступені
Заслужаны дзеяч мастацтваў Украіны Заслужаны дзеяч культуры Польшчы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рама́н Мар’я́навіч Лубкі́ўскі (укр.: Роман Мар’янович Лубківський; 10 жніўня 1941, в. Астравец, Церабаўлянскі раён, Цярнопальская вобласць, Украінская ССР, СССР — 23 кастрычніка 2015, Львоў, Украіна) — украінскі пісьменнік, дзяржаўны і грамадскі дзеяч, дыпламат. Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Украіны. Член Саюза пісьменнікаў Украіны (1976), ганаровы член Саюза беларускіх пісьменнікаў (2006).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў філалагічны факультэт Львоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Івана Франко (1963). Працаваў намеснікам галоўнага рэдактара часопісу «Жовтень» (з 1990 — «Дзвін»).

У 1980—1992 — старшыня Львоўскай арганізацыі Саюза пісьменнікаў Украіны, член выканаўчай рады ўкраінскага аддзялення ПЭН-клуба, дэлегат Устаноўчага сходу Руху.

У 1990—1994 — народны дэпутат Украіны. З ініцыятывы Рамана Лубкіўскага распачатая традыцыя складання прысягі Прэзідэнтамі Украіны на Перасопніцкім Евангеллі.

У 1992—1993 — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Украіны ў Чэшскай і Славацкай Федэратыўнай Рэспубліцы. У 1993—1995 — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол у Чэшскай Рэспубліцы.

У 2006—2007 — старшыня Камітэта па Нацыянальнай прэміі імя Тараса Шаўчэнкі.

У 1997—2001 — начальнік управы культуры Львоўскай абласной дзяржаўнай адміністрацыі. У 1996—2000 — старшыня львоўскай абласной арганізацыі таварыства «Просвіта» імя Т. Шаўчэнкі, пасля — ганаровы старшыня.

З 1995 — прафесар факультэта міжнародных стасункаў і дыпламатычнай службы Львоўскага нацыянальнага ўніверсітэта.

У 2007 заснаваў імянную стыпендыю для найлепшых вучняў Астравецкай сярэдняй школы I—III ступеняў.

Памёр 23 кастрычніка 2015 года, пахаваны на Лычакаўскіх могілках Львова.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Друкавацца пачаў з 1958 года. Перакладаў з большасці славянскіх літаратур, напрыклад, творы А. Блока, І. Вазава, Я. Івашкевіча, Д. Максімавіч і іншых. З беларускай пераклаў вершы Я. Купалы, М. Багдановіча, Ф. Багушэвіча, К. Каганца, М. Чарота, У. Дубоўкі, М. Машары, П. Пестрака, Л. Геніюш, В. Зуёнка, М. Дуксы, П. Багрыма, В. Дунін-Марцінкевіча, Я. Лучыны, П. Панчанкі[5].

Творы Рамана Лубкіўскага перакладзеныя на англійскую, беларускую (Васіль Зуёнак, Генадзь Бураўкін[6]), балгарскую, польскую, расійскую, сербскую, славацкую, харвацкую і чэшскую мовы.

Зборнікі паэзіі[правіць | правіць зыходнік]

  • «Зачудовані олені» (1965),
  • «Громове дерево» (1967),
  • «Рамена» (1969),
  • «Смолоскипи» (1975),
  • «Звіздар» (1977),
  • «Майоліка» (1985),
  • «Словацьке літо» (1986),
  • «Карбівня» (1987),
  • «Серпневе яблуко» (1989),
  • «Погляд вічності» (1990),
  • «Балканський Христос» (2001),
  • «Камінне жниво» (2001),
  • «Квітень у серпні»,
  • «Зелене серце» (2003),
  • «Сто і одна строфа» (2003).

Іншыя кнігі[правіць | правіць зыходнік]

  • «Слов’янське небо» (1972, анталогія перакладаў паэзіі),
  • «Многосвіточ» (1978, публіцыстыка),
  • «Високі райдуги» (1979, публіцыстыка),
  • «Слов’янська ліра» (1983, анталогія перакладаў паэзіі),
  • «Богорівний, бо правдомовний: Слово про Шевченка» (1997, манаграфія),
  • «Сповідь. Молитва. Присяга: Літературний портрет Д. Павличка» (2004, манаграфія).

Суўкладальнік зборнікаў:

Укладальнік і навуковы рэдактар

  • кнігі М. Богдановича «Стратим-лебідь» (2002),
  • кнігі артыкулаў С. Гординського «На переломі епох» (2004),
  • літаратурна-мастацкіх зборнікаў «Посвята» (2003) і «Шевченкова дорога і Білорусь» (2004).

Прэміі і ўзнагароды[правіць | правіць зыходнік]

  • 1977 — заслужаны дзеяч культуры Польшчы за перакладніцкую дзейнасць і папулярызацыю ва Украіне польскай літаратуры.
  • 1979 — літаратурная прэмія імя Паўла Тычыны.
  • 1984 — прэмія імя Віцеслава Незвала Чэшскага літаратурнага фонду.
  • 1988 — прэмія імя Паўла Гвездаслава за арыгінальную і перакладніцкую творчасць, адданасць культуры славацкага народа.
  • Дзяржаўная прэмія Украіны імя Т. Шаўчэнкі 1992 года ў галіне літаратуры за зборку паэзіі «Погляд вічності»[7]
  • Ордэн «За заслугі» ІII ст. (1998) — за важкі асабісты ўнёсак ва ўзбагачэнне нацыянальнай культурнай спадчыны Украіны, важкія творчыя здабыткі і актыўную грамадскую дзейнасць[8]
  • Заслужаны дзеяч мастацтваў Украіны (2006) — за значны асабісты ўнёсак у сацыяльна-эканамічнае, культурнае развіццё ўкраінскай дзяржавы, важкія працоўныя дасягненні і з нагоды 15-й гадавіны незалежнасці Украіны[9]
  • 2008 — Прэмія імя Максіма Рыльскага
  • 2008 — прэмія Ars Translationis за пераклад з чэшскай мовы драмы Вацлава Фрыча «Іван Мазепа».
  • Ордэн «За заслугі» ІI ст. (2011) — за значны асабісты ўнёсак у станаўленне незалежнасці Украіны, сцверджанне яе суверэнітэту і міжнароднага аўтарытэту, заслугі ў дзяржаватворчай, сацыяльна-эканамічнай, навукова-тэхнічнай, культурна-асветнай дзейнасці, сумленнае і бездакорнае служэнне ўкраінскаму народу[10]

Зноскі

  1. ↑ Catalog of the German National Library Праверана 30 мая 2020.
  2. ↑ Catalog of the German National Library Праверана 10 чэрвеня 2020.
  3. ↑ (not translated to be) Вітер в долонях — Львоў: 2017. — С. 59. — 416 с.
  4. ↑ а б http://static.rada.gov.ua/zakon/new/NEWSAIT/DEPUTAT1/281.htm
  5. ↑ Памёр Раман Лубкіўскі, украінскі пісьменнік і дыпламат, які перакладаў беларускую паэзію. Культура. Радыё «Свабода» (25 кастрычніка 2015). Праверана 31 снежня 2015.
  6. ↑ Галасы з-за небакраю: анталогія паэзіі свету ў беларускіх перакладах ХХ ст. Склад. М. Скобла. — Мн.: Лімарыус 2008. — 896 с.
  7. ↑ Постанова Кабінету Міністрів України від 27 лютого 1992 р. № 86 «Про присудження Державних премій України імені Т. Шевченка 1992 года»
  8. ↑ У К А З ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ «Про відзначення нагородами України активістів Всеукраїнського товариства „Просвіта“ імені Тараса Шевченка» (англ.). Верховна Рада України (8 снежня 1998). Праверана 22 снежня 2015.
  9. ↑ У К А З ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ «Про відзначення державними нагородами України працівників підприємств, установ та організацій з нагоди Дня незалежності України» (англ.). Верховна Рада України (18 жніўня 2006). Праверана 22 снежня 2015.
  10. ↑ У К А З ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ «Про відзначення державними нагородами України з нагоди 20-ї річниці незалежності України» (англ.). Верховна Рада України (23 жніўня 2011). Праверана 22 снежня 2015.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Шевченківські лауреати 1962—2001: Енциклопедичний довідник. — К., 2001. — С. 305—307.
  • Б. Новосядлий, М. Ониськів. Лубківський Роман Мар’янович // Тернопільський енциклопедичний словник : у 4 т. / редкол.: Г. Яворський та ін.. — Тернопіль: Видавничо-поліграфічний комбінат «Збруч», 2005. — Т. 2: К — О. — С. 397. — ISBN 966-528-199-2.
  • Лубкіўскі Раман Мар’янавіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 435. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Раман_Мар’янавіч_Лубкіўскі&oldid=4230185"