Саламарэчча

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Саламярэчча)
Вёска
Саламарэчча
Краіна
Вобласць
Раён
Сельсавет
Каардынаты
Насельніцтва
  • 82 чал. (2009)
Часавы пояс
Тэлефонны код
+375 17
Паштовыя індэксы
223044
Аўтамабільны код
5
СААТА
6236882073
Саламарэчча на карце Беларусі ±
Саламарэчча (Беларусь)
Саламарэчча
Саламарэчча (Мінская вобласць)
Саламарэчча

Саламарэ́чча[1] (трансліт.: Salamarečča, руск.: Соломоречье) — вёска ў Мінскім раёне Мінскай вобласці. З 28 мая 2013 года ўваходзіць у склад Юзуфоўскага сельсавета[2].

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Назва Саламарэчча ад назвы ракі Саламарэчы (Соломереча), цяпер «Чарняўка», якая балцкага паходжання, двухасноўная[3].

Першая аснова Sal- звязаная з літоўскім salti «памалу цячы», прускім salus «дажджавы ручай». Ад кораня *sel- / sal-, ад якога таксама літоўскія гідронімы тыпу Salantas, Sal-upis, Sėliupis, латвійскія Salaca, Sal-upe, Sēlīte, таксама балцкія гідронімы на Павоччы тыпу Салона, Села, Селна[4].

Другая аснова Merk- ад літоўскага merkti «мачыць, замочваць; моцна ліць (пра дождж)», ад чаго літоўскія гідронімы тыпу Merkys «(рака) Мерач»[5].

Недалёка ад цячэння ракі Саламарэчы таксама рэкі з балцкімі назвамі Вяча (у яе Саламарэча ўцякае), Цна, Усяжа, Удра, Гуйка.

Славутасці[правіць | правіць зыходнік]

  • Рэшткі сядзібы.

Страчаная спадчына[правіць | правіць зыходнік]

Пакроўская царква. 1930
  • Свята-Пакроўская царква.

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU). Сустракаецца таксама варыянт Сало́мірачы, мн.
  2. Рашэнне Мінскага абласнога Савета дэпутатаў № 234 ад 28 мая 2013 г. «Аб змяненні адміністрацыйна-тэрытарыяльнага ўстройства Мінскай вобласці» Архівавана 11 снежня 2013. (руск.)
  3. K. Būga. Rinktiniai raštai. Т. 1. Vilnius, 1958. С. 414.
  4. Топоров В. Н. Еще раз о неврах и селах в общебалтийском этноязыковом контексте (народ, земля, язык, имя). Из истории и.-евр. *neur-: *-nour- и *sel- (неумирающая память об одном балтийском племени) // Балто-славянские исследования. XVII. Москва, 2006. С. 479—482.
  5. A. Vanagas. Lietuvių hidronimų etimologinis žodynas. — Vilnius, 1981. — С. 212.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]