Справа Дамініка Пеліко

У верасні 2024 года Дамінік Пеліко, 71-гадовы мужчына з Мазана (паўднёвы ўсход Францыі), даў паказанні ў судзе аб тым, што ён неаднаразова падсыпаў наркотыкі сваёй жонцы і, пакуль яна была без прытомнасці, гвалтаваў яе і запрашаў згвалціць яе незнаёмцаў. На працягу дзевяці гадоў, з ліпеня 2011 года па кастрычнік 2020 года, Жызель Пеліко, якая не ведала пра гвалт у дачыненні да яе, была згвалтаваная 92 разы 72 мужчынамі, а яе муж здымаў гэта на відэа. Факт гвалту ўсплыў толькі ў верасні 2020 года, калі Дамінік быў арыштаваны за тое, што рабіў у супермаркеце апскёрт-фатаграфію. Пасля гэтага паліцыя выявіла на яго камп’ютары тысячы фатаграфій і відэа згвалтаванняў. Пеліко таксама абвінавачваецца ў навучанні Жана-Пера Марэшаля напампоўваць наркотыкамі і гвалтаваць і яго жонку. Судовы працэс у Авіньёне над Дамінікам Пеліко і 50 іншымі мужчынамі, абвінавачанымі ў згвалтаваннях, пачаўся 2 верасня.

Перадгісторыя

Дамінік Пеліко нарадзіўся 27 лістапада 1952 года ў Кенсі-Су-Сенары ў дэпартаменце Эсон недалёка ад Парыжа. Пасля школы ён вывучыўся на электрыка і працаваў спачатку ў гэтай галіне, потым агентам па нерухомасці, а затым стаў тэхнічным агентам па продажах пажарнай сігналізацыі і камп’ютэрнага абсталявання.

Менавіта ў гэты час, у 1971 годзе, мужчына пазнаёміўся з Жызель. Яны ажаніліся ў красавіку 1973 года ў Азе-ле-Ферон (департамент Эндр). У іх нарадзілася сыны Давід і Флорыян і дачка Караліна. Сямейства пражывала ў Вілье-сюр-Марн.

Дамінік Пеліко шмат гадоў працаваў у Électricité de France. Жызель была бізнес-менеджэрам у той жа кампаніі. Муж жыў не па сродках і ўлез у даўгі — яго старэйшы брат Цьеры пазычыў яму 75 000 еўра, якія ён так і не вярнуў. Электратэхнічная даследчая кампанія Дамініка збанкрутавала ў 2001 годзе. Пара развялася, каб абараніць свае актывы ад крэдытораў, але зноў ажанілася 11 ліпеня 2007 года.

У 2010 годзе Дамінік быў арыштаваны за тое, што зазіраў пад спадніцы пакупніц супермаркета Carrefour у Калеж’ене, дэпартамент Сена і Марна. Яго аштрафавалі на 100 еўра, але жонцы не паведамілі пра інцыдэнт.

У сакавіку 2013 года пара пераехала ў Мазан (дэпартамент Ваклюз) — невялікі гарадок на паўночны ўсход ад Авіньёна, на паўднёвым усходзе Францыі.

Арышты і расследаванне

Дамінік Пеліко быў арыштаваны 12 верасня 2020 года пасля таго, як яго затрымаў ахоўнік за тое, што ён падглядваў праз мабільны тэлефон пад спадніцы трох пакупніц у супермаркеце E.Leclerc у горадзе Карпантра, Ваклюз. У сумцы мужчыны былі выяўленыя відэакамера, фотаапарат і прэзерватыў. Падчас допыту ў паліцэйскім участку Пеліко сцвярджаў, што звычайна ён не робіць нічога падобнага і што яго ахапіла жаданне так паступіць, паколькі яго жонка адсутнічала дома на працягу месяца. Ён быў вызвалены пад заклад да заканчэння расследавання ў дачыненні да двух яго мабільных тэлефонаў, ноўтбука і іншага лічбавага абсталявання, якія былі канфіскаваныя ў яго дома.

Расследаванне канфіскаванага абсталявання Пеліко паказала, што ён быў удзельнікам закрытага чата пад назвай à son insu («без яе/яго ведама») на сайце Coco.gg, у якім удзельнікі абмяркоўвалі здзяйсненне сексуальных дзеянняў з партнёрамі без згоды апошніх, часта пасля ўвядзення ім наркотыкаў. Вэб-сайт, зарэгістраваны ў Гернсі, належаў балгарскай кампаніі Vinci SA і кіраваўся Ісаакам Штайдэлем. Толькі з 2021 па 2024 год сайт быў звязаны з больш чым 23 000 крымінальных спраў у Францыі і быў зачынены ў чэрвені 2024 года. У чатах Пеліко запрашаў іншых мужчын згвалтаваць яго жонку і паглядзець відэазапісы згвалтаванняў. Таксама былі знойдзены паведамленні ў Skype, у якіх ён выхваляўся тым, што напампаваў жонку наркотыкамі і запрасіў незнаёмцаў згвалціць яе, пакуль яна была без прытомнасці.

На USB-назапашвальніку, падлучаным да камп’ютара Пеліко, следчыя выявілі папку пад назвай ABUS («Злоўжыванне»), якая змяшчае больш за 20 000 выяў і відэа згвалтаванняў. Жызель была ў іх млявай, без прытомнасці. Дамінік даваў файлам размаўлялыя загалоўкі, такія як ABUS / nuit du 26 mai 2020 avec Marc Sodo 5e fois («Гвалт / ноч 26 мая 2020 года з Маркам Садамія 5-ы раз»), гэта значыць паказваў даты, імёны вінаватых і характар дзеянняў. Гэта дазволіла следчым выявіць 92 асобных выпадкі згвалтавання, учыненых у дачыненні да жанчыны 72 рознымі мужчынамі ў перыяд з ліпеня 2011 года па кастрычнік 2020 года. Паліцыі спатрэбілася два гады, каб усталяваць асобу і месцазнаходжанне большасці злачынцаў. Толькі 50 гвалтаўнікоў былі апазнаныя. На момант згвалтавання ўзрост злачынцаў складаў ад 21 да 68 гадоў.

Таксама былі знойдзеныя фатаграфіі двух нявестак Пеліко ў душы, якія былі зробленыя і выкладзеныя ў сетку без іх згоды. Былі знойдзеныя дзве фатаграфіі яго дачкі Караліны Дар’ян, калі ёй было каля 30 гадоў: яна ляжала ў ложку без прытомнасці, як быццам пад наркозам, і была апранутая ў ніжнюю бялізну сваёй маці. Пеліко не прызнаўся ў жорсткім абыходжанні з Каралінай.

2 лістапада 2020 года Дамінік і Жызель Пеліко былі выкліканыя ў паліцыю для дачы паказанняў. Паліцыя дапытвала Жызель аб іх сексуальным жыцці, і яна сказала ім, што яны ніколі не займаліся абменам жонкамі або сексам утрох. Ёй паказалі фатаграфію, але яна не пазнала мужчыну і жанчыну, «спячых» на фатаграфіі. Афіцэр спытаў, ці належаць ложак і стол на фатаграфіі сям’і Пеліко, але Жызель усё яшчэ не пазнавала сябе. Але калі ёй паказалі другую фатаграфію, яна нарэшце зразумела, што з ёй адбылося. У перыяд з 2011 па 2020 год яе згвалтавалі каля 200 разоў, спачатку ў Парыжы, а затым у Мазане..

Дамінік Пеліко быў паўторна арыштаваны 2 лістапада 2020 года і абвінавачаны ў згвалтаванні пры абцяжваючых абставінах, ужыванні наркотыкаў і шматлікіх іншых сексуальных злачынствах. Яго таксама абвінавацілі ў парушэнні прыватнага жыцця яго жонкі, дачкі і дзвюх нявестак шляхам незаконнага запісу і перыядычнага распаўсюджвання іх інтымных фатаграфій. Пеліко прызнаў сваю віну.

Апісанне злачынстваў

Па словах Пеліко, гвалт пачаўся пасля таго, як яго жонцы прапісалі ларазепам, анксіялітычны прэпарат, які выклікаў у яе дрымотнасць. Мужчына скарыстаўся гэтым, таемна дадаючы прэпарат у ежу і напоі Жызель, у выніку чаго яна губляла прытомнасць, што дазваляла яму здзяйсняць сексуальныя дзеянні, такія як анальны секс, ад якіх яго жонка адмаўлялася. Ён здымаў на відэа гвалт, які часам здзяйсняўся пасля прыняцця віягры, і дзяліўся знятым у Інтэрнэце. Дамінік запрашаў незнаёмых людзей з Інтэрнэту, каб паглядзець, як ён гвалтуе сваю жонку, а ў іншых выпадках ён прапаноўваў сваю жонку іншым. У рэшце рэшт злачынец пачаў атрымліваць таблеткі ад свайго лекара, каб даваць іх сваёй жонцы — па даных касы бальнічнага страхавання, Пеліко атрымаў рэцэпты на 450 таблетак толькі толькі за адзін год.

Кожнае згвалтаванне праходзіла па падобнай схеме: Дамінік прасіў незнаёмца прыпаркавацца далей ад дома, каб яго не заўважылі, і пачакаць каля гадзіны, пакуль падзейнічаюць таблеткі, якія давалі Жызель. Злачынцаў загадзя прасілі не карыстацца духамі і не паліць, бо ў Жызель было востры нюх. Мужчынам прапаноўвалася распрануцца на кухні ці ў гасцінай, каб нічога не пакінуць у спальні, і сагрэць рукі на батарэі або ў гарачай вадзе, каб не абудзіць жонку. Пеліко патрабаваў, каб «госці» не выкарыстоўвалі прэзерватывы. Адзін з іх быў ВІЧ-інфікаваны і здзейсніў шэсць згвалтаванняў. У выніку ў Жызель знайшлі чатыры інфекцыі, якія перадаюцца палавым шляхам, хоць яна не заразілася ВІЧ ці гепатытам B І C. Пасля згвалтавання Пеліко мыў цела сваёй жонкі. Ніякіх грашовых абменаў паміж Дамінікам і іншымі злачынцамі не было. Меркавана мужчына ўступаў у гомасексуальныя адносіны з некаторымі з абвінавачаных, а іншыя пастаўлялі прэпараты, якія выкарыстоўваліся для адурманьвання Жызель.

Згвалтаванні нанеслі велізарную шкоду здароўю Жызель. У яе выпадалі валасы, і яна страціла амаль 16 кг вагі. У апошнія гады жыцця ў Парыжы яна пачала губляць памяць — яе дзеці і сябры асцерагаліся, што ў яе хвароба Альцгеймера. Страта памяці і стамляльнасць узмацніліся пасля пераезду ў Мазан. Аднойчы яна прачнулася са стрыжкай, пра якую не памятала. Яна пайшла да свайго цырульніка, які сказаў ёй, што яна пастрыглася напярэдадні. Жанчына таксама скардзілася на боль у шыйцы маткі. Жызель шмат разоў звярталася па медыцынскую дапамогу, але яе заўсёды суправаджаў Дамінік Пеліко, які сцвярджаў, што яе сімптомы былі выкліканыя ператамленнем, якое яна адчувала, даглядаючы ўнукаў у Парыжы. Ніхто з лекараў не падазраваў, што сімптомы былі выкліканыя гвалтам, якому Пеліко таемна падвяргаў сваю жонку. Даведаўшыся пра гвалт, Жызель пакінула шлюбны дом усяго з двума валізкамі. Пазней яна развялася з мужам і змяніла прозвішча.

Акрамя жорсткага абыходжання з жонкай, Пеліко абвінавачваўся ў падрыхтоўцы Жана-П’ера Марэшаля да здзяйснення такога ж жорсткага абыходжання з яго ўласнай жонкай. У перыяд з 2015 па 2020 год Пеліко рэгулярна прыязджаў да Марэшаля дадому ў Дром, каб «трэніраваць» яго. Пеліко і Марэшаль былі абвінавачваны ў дзесяціразовым згвалтаванні жонкі Марэшаля.

Хоць Дамінік прызнаў сваю віну і назваў сябе гвалтаўніком падчас суда, злачынец заявіў, што не лічыць, што зрабіў нешта дрэннае, і сцвярджаў, што выратаваў сваю жонку ад пакут, напампоўваючы яе наркотыкамі. Ён распавёў прызначанаму следчаму па асобах (enquêteur de personnalité), што яму было 9 гадоў, калі ён быў згвалтаваны медбратам падчас праходжання лячэння ў клініцы пасля нанесенай яго братам чэрапна-мазгавой траўмы. Аднак, па словах яго брата Цьеры, іх маці навяла даведкі ў клініцы і выявіла, што ў той час, калі Пеліко сцвярджаў, што яго згвалтавалі, там не было ніводнага медбрата. Цьеры заявіў, што не верыць заяве свайго брата. Пеліко таксама распавёў следчаму, што яго бацька быў жорсткі з маці, але, па словах Цьеры, хоць іх бацькі і сварыліся, адзінай праявай гвалту, сведкам якога ён стаў, было тое, што яго бацька ўдарыў маці адзін ці два разы. Дамінік таксама сцвярджаў, што яго кар’ерныя амбіцыі былі абмежаваныя тым, што бацькі ўклалі ўсе свае зберажэнні ў медыцынскае навучанне Цьеры, аднак той адмаўляе гэта зацвярджэнне, сцвярджаючы, што яго навучанне аплачвалася стыпендыяй.

Дачка Пеліко Караліна Дар’ян апублікавала ў 2022 годзе кнігу пра справу пад назвай Et j'ai cessé de t'appeler Papa : Quand la soumission chimique frappe une famille («І я перастала называць цябе татам: калі хімічнае падпарадкаванне разбурае сям’ю»). Яна таксама заснавала некамерцыйную арганізацыя M'endors pas («Не ўсыпляй мяне»), каб прыцягнуць увагу грамадскасці да небяспек злачынстваў, якія здзяйсняюцца з выкарыстаннем наркотыкаў. Яна падала грамадзянскі пазоў супраць свайго бацькі.

Абвінавачванне і суд

19 чэрвеня 2023 года Гвенола Журно, следчы суддзя Авіньёнскага суда, апублікавала 370-старонкавую справаздачу, у якой 51 мужчыну прад’яўленыя абвінавачванні ў згвалтаванні. 52-і падазраваны памёр ад раку да арышту.

Узрост абвінавачаных складае ад 25 да 72 гадоў, і яны прадстаўляюць розныя слаі грамадства: пажарны, ІТ-спецыяліст, журналіст, медбрат, сантэхнік, турэмны ахоўнік і кіроўца грузавіка. У многіх меліся сем’і і дзеці, 41 з іх жылі ў Ваклюзе. Большасці з іх прад’яўлена абвінавачванне ў адным выпадку згвалтавання, але некаторым — у здзяйсненні некалькіх злачынстваў, уключаючы аднаго, якому прад’яўлена абвінавачванне ў шасці выпадках згвалтавання. Пяцёра мужчын таксама абвінавачваюцца ў захоўванні дзіцячай парнаграфіі. Васемнаццаць абвінавачаных на верасень 2024 года знаходзіліся пад вартай (16 па гэтай справе і двое па іншых справах), а 33 на волі, але пад судовым наглядам.

Некаторыя з абвінавачаных прызналі сваю віну, а іншыя сцвярджалі, што дзеянні былі па ўзаемнай згодзе альбо што Жызель прыкінулася спячай альбо пагадзілася на тое, каб яе напампавалі наркотыкамі. Некаторыя сцвярджалі, што ў іх быў дазвол Дамініка Пеліко і гэтага ім было дастаткова.

Судовы працэс над Дамінікам Пеліко і іншымі абвінавачанымі ў Авіньёнскім судзе пачаўся 2 верасня 2024 года. Пракурор і некалькі адвакатаў абароны прасілі, каб судовы працэс быў закрытым, аднак Жызель Пеліко выступіла супраць гэтага і праз свайго адваката запатрабавала, каб працэс быў публічным, каб усе ведалі, што яна перажыла. Пасля абмеркавання справы пяццю прафесійнымі суддзямі старшынствуючы суддзя Ражэ Арата абвясціў, што судовы працэс будзе адкрытым.

Падчас суда Дамінік Пеліко быў шпіталізаваны з нырачнай інфекцыяй і камянямі ў нырках, але даў паказанні, у якіх прызнаў усе высунутыя супраць яго абвінавачванні.

Рэакцыя

14 верасня 2024 года фемінісцкія арганізацыі арганізавалі акцыі пратэсту ў 30 раёнах па ўсёй краіне, каб выказаць салідарнасць з Жызель і іншымі ахвярамі сексуальнага гвалту. У дэманстрацыях прынялі ўдзел 700 чалавек на плошчы Рэспублікі з Парыжы і 200 чалавек ля Палаца правасуддзя ў Марселі.