Уладзімір Кандратавіч Дыдырка

Уладзімір Кандратавіч Дыдырка
Уладзімір Кандратавіч Дыдырка
Дата нараджэння	22 верасня 1877
Месца нараджэння	Дахніўка[d], Чаркаскі павет[d], Кіеўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	15 сакавіка 1938 (60 гадоў)
Месца смерці	НКУС Менска[d], Менск, Менская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Род дзейнасці	матэматык
Навуковая сфера	аналітычная геаметрыя
Месца працы	Мінская мужчынская гімназія; Беларускі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Максіма Танка; Беларускі нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт; БДУ;
Альма-матар	Кіеўскі нацыянальны ўніверсітэт імя Тараса Шаўчэнкі (1900); МДУ (1902);

Уладзімір Кандратавіч Дыдырка (22 верасня 1877, с. Дахноўка^[ru], цяпер Чаркаская вобласць, Украіна — 15 сакавіка 1938, Менск, НКУС) — беларускі матэматык. Прафесар (1932).

Біяграфія

З шляхецкай сям’і^[1].

Скончыў у 1900 годзе Кіеўскі ўніверсітэт, у 1902 годзе Маскоўскі ўніверсітэт. 3 1902 у Мінскай мужчынскай гімназіі, з 1918 у Мінскім інстытуце народнай адукацыі, з 1920 годзе ў БПІ, з верасня 1922 года ў БДУ. У чэрвені — жніўні 1928 года знаходзіўся ў навуковай камандзіроўцы ў Гетынгенскім універсітэце, прымаў ўдзел у працы навуковага семінара Д. Гільберта^[1]. З кастрычніка 1932 года прафесар^[2]. Пражываў у кватэры № 19 Дома спецыялістаў па вул. Савецкай у Менску^[2].

Арыштаваны 31 кастрычніка 1937 года ва ўласнай кватэры^[2]. Паводле Леаніда Маракова, даследчыка савецкіх рэпрэсій, калі арыштоўвалі Дыдырку, яго жонка страшна галасіла, біла кулакамі па сценах і клікала суседзяў на дапамогу. Чэкісты запомнілі праблемы, якія яна для іх стварыла. У лагер яе адправілі з «рэкамендацыямі», выконваючы якія «вертухаі» хутка яе забілі^[3].

Асуджаны асобай нарадай пры НКУС 21.1.1938 як «агент германскай разведкі» да ВМП. Расстраляны. Рэабілітаваны трыбуналам БВА 17.9.1965. Асабовая справа Д. № 19338-с захоўваецца ў архіве КДБ Беларусі^[2].

Навуковая дзейнасць

Навуковыя працы па аналітычнай геаметрыі. Аўтар першай манаграфіі па матэматыцы, што была надрукавана вучоным БДУ «Цыркулярныя крывыя трэцяга парадку» (1928—1932)^[1].

Зноскі

↑ ^а ^б ^в А. А. Гусак. Дыдырка Уладзімір Кандратавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
↑ ^а ^б ^в ^г ДЫДЫРКА Уладзімір Кандратавіч // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 3. Кніга 1 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Мн., 2004.
↑ Маракоў: Мінск — горад без пераемнасці (Інтервью Нашай ніве)

Літаратура

А. А. Гусак. Дыдырка Уладзімір Кандратавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).
ДЫДЫРКА Уладзімір Кандратавіч // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 3. Кніга 1 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Мн., 2004.
В. К. Дыдырко // Вест. БГУ. Сер. 1. 1978. № 3.

Спасылкі

Дыдырка Уладзімір Кандратавіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»

[БЭ-1] а ^б ^в А. А. Гусак. Дыдырка Уладзімір Кандратавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).

[Маракоў-2] а ^б ^в ^г ДЫДЫРКА Уладзімір Кандратавіч // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 3. Кніга 1 / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Мн., 2004.

[3] Маракоў: Мінск — горад без пераемнасці (Інтервью Нашай ніве)

[1]

[2]

[3]