Усевалад Міхайлавіч Рэзнікаў

Усевалад Міхайлавіч Рэзнікаў
Усевалад Міхайлавіч Рэзнікаў
Дата нараджэння	10 верасня 1918
Месца нараджэння	Харкаў, Харкаўская губерня, Украінская Народная Рэспубліка;
Дата смерці	8 снежня 1997 (79 гадоў)
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	арганічная хімія
Месца працы	Харкаўскі політэхнічны інстытут; Сібірскі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт[d]; Інстытут прыродакарыстання НАН Беларусі; Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт;
Навуковая ступень	доктар хімічных навук (1972)
Навуковае званне	прафесар;
Альма-матар	Харкаўскі політэхнічны інстытут;
Узнагароды	;

Усевалад Міхайлавіч Рэ́знікаў^[1] (руск.: Всеволод Михайлович Резников; 10 верасня 1918 — 8 снежня 1997) — вучоны ў галіне арганічнай хіміі, доктар хімічных навук (1972), прафесар (1972). Заслужаны работнік вышэйшай школы БССР.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Харкаве. Скончыў сярэднюю школу і ў 1941 годзе Харкаўскі хіміка-тэхналагічны інстытут па спецыяльнасці «Тэхналогія арганічных фарбавальнікаў»^[2]. У ліпені 1941 года быў прызваны на службу ў Чырвоную Армію і накіраваны на курсы тэхнікаў Артылерыйскай акадэміі імя Ф. Э. Дзяржынскага^[2]. Пасля вучобы праходзіў службу на артылерыйскай базе Уральскай чыгункі, ваенным заводзе ў горадзе Каўроў, а ў канцы 1942 года, па асабістай просьбе, накіраваны ў дзеючую армію^[2]. Удзельнік баявых дзеянняў у складзе 1319-га стралковага палка 185-й стралковай дывізіі (47-я армія, 1-ы Беларускі фронт)^[3]. Прайшоў шлях да Берліна. Інжынер-капітан^[3]. Дэмабілізаваны 3 мая 1946 года^[3], вярнуўся ў Харкаўскі хіміка-тэхналагічны інстытут і працаваў у ім навуковым супрацоўнікам, потым асістэнтам на кафедры арганічнай хіміі, дзе ў 1954 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю^[2].

У 1955 годзе У. М. Рэзнікаў быў абраны на пасаду дацэнта Сібірскага тэхналагічнага інстытута ў Краснаярску і ў 1956—1962 гадах займаў пасаду загадчыка кафедры тэхналогіі драўніны^[2]. У 1962 годзе ён пераязджае ў Мінск і ўзначальвае аналітычную лабараторыю ў Інстытуце торфу Акадэміі навук БССР^[2]. У 1963—1994 гадах У. М. Рэзнікаў працуе ў Беларускім тэхналагічным інстытуце імя С. М. Кірава. У 1963—1964 гадах загадчык кафедры тэхналогіі драўніны, у 1964—1989 гадах — загадчык кафедры арганічнай хіміі, з 1989 годая — прафесар. У 1975—1981 гадах выконваў абавязкі дэкана факультэта тэхналогіі арганічных рэчываў.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя навуковыя працы У. М. Рэзнікава ў галіне тэхналогіі лігніну, вывучэння працэсаў дэлігніфікацыі, хіміі драўніны і працэсаў хімічнай яе перапрацоўкі. Даследаваў хімічную будову і рэакцыйную здольнасць лігніну розных раслін, водарасцей і парод дрэў. Прапанаваў новую тэорыю паходжання лігніну. Займаўся пытаннямі ўдасканалення спосабаў атрымання цэлюлозы. Сааўтар шэрагу патэнтаў.

Сярод апублікаванага:

Теория перколяционного гидролиза растительного сырья. — М., 1964;
Методическое руководство и малый практикум по органической химии / В. М. Резников, М. Н. Широкова; БТИ. — Мн.: Вышэйшая школа, 1965.
Превращения лигнина в нуклеофильных реакциях. — Мн., 1970;
Реакционная способность лигнина. — М., 1976 (разам з Н. М. Шарыгінай, У. В. Елкіным).

Узнагароды і званні[правіць | правіць зыходнік]

2 ордэны Чырвонай Зоркі (1944, 1945)
Ордэн Айчыннай вайны 2-й ступені (1985)
Медаль «За ўзяцце Берліна»
Медаль «За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Медаль «За працоўную доблесць»
Медаль «За працоўную адзнаку»
Медаль «Ветэран працы»
Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета БССР
Ганаровыя граматы Міністэрства вышэйшай адукацыі БССР і Беларускага тэхналагічнага інстытута
6 знакаў «Пераможца сацыялістычнага спаборніцтва» і знак «Ударнік 10-й пяцігодкі»
Заслужаны работнік вышэйшай школы БССР

Зноскі

↑ БелЭн 2001.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е Всеволод Михайлович Резников — Учёный и Педагог
↑ ^а ^б ^в Резников Всеволод Михайлович (руск.) // Праект Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі «Память народа»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Міляшкевіч Я. Г. Рэзнікаў Усевалад Міхайлавіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 560. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0216-4 (т. 13).
Матусевич, Л. Г. Всеволод Михайлович Резников и его научное наследие / Л. Г. Матусевич, А. Д. Алексеев. — Мн.: Четыре четверти, 2018. — 152с.: ил. — ISBN 978-985-581-203-7. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Всеволод Михайлович Резников — Учёный и Педагог / Л. Г. Матусевич [и др.] // Химия и химическая технология переработки растительного сырья: материалы докладов Международной научно-технической конференции, посвященной 100-летию со Дня рождения проф. В. М. Резникова, 10—12 октября 2018 г. / редкол.: И. В. Войтов (гл. ред.) [и др.]. — Мн.: БГТУ, 2018. — С. 5—9. (руск.)
Резников Всеволод Михайлович // Музейный комплекс «Дорога памяти» Архівавана 18 красавіка 2021. (руск.)
Резников Всеволод Михайлович (руск.) // Праект Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі «Память народа»
Банк патентов РФ на изобретения и промышленные образцы ФИПС Роспатента (руск.)
Всеволод Михайлович Резников Архівавана 18 красавіка 2021. (руск.) // Сайт БДТУ

[FOOTNOTEБелЭн2001-1] БелЭн 2001.

[УП-2] а ^б ^в ^г ^д ^е Всеволод Михайлович Резников — Учёный и Педагог

[ПМТ-3] а ^б ^в Резников Всеволод Михайлович (руск.) // Праект Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі «Память народа»

[1]

[2]

[3]