Чарлз Мэнсан

Чарлз Мэнсан
англ.: Charles Milles Manson
Імя пры нараджэнні	англ.: Charles Milles Maddox
Род дзейнасці	злачынец, cult leader, serial killer, музыкант
Дата нараджэння	12 лістапада 1934(1934-11-12)[…]
Месца нараджэння	Цынцынаці, акруга Гамільтан[d], Агая, ЗША
Дата смерці	19 лістапада 2017(2017-11-19) (83 гады)
Месца смерці	Бэйкерсфілд, акруга Керн, Каліфорнія, ЗША
Грамадзянства	ЗША
Веравызнанне	атэізм
Жонка	Разалі Уіліс[d] і Леона Стывенс[d]
Альма-матар	Нацыянальная трэніровачная школа для хлопчыкаў[d] Школа Гібо для хлопчыкаў[d] Вышэйшая школа Ароя[d] Гарадскі каледж Пасадэны[d]
Аўтограф
Сайт	charlesmanson.com (англ.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Чарлз Мілз Мэнсан (англ.: Charles Milles Manson), прозвішча пры нараджэнні — Мэдокс (англ.: Maddox; 12 лістапада 1934, Цынцынаці, Агая — 19 лістапада 2017, Бэйкерсфілд, Каліфорнія) — амерыканскі серыйны забойца, злачынец, стваральнік і кіраўнік абшчыны, якая называла сябе «сям’ёй» і, паводле афіцыйнай версіі пракуратуры ЗША, з’яўлялася дэструктыўнай сектай, члены якой у 1969 годзе, падпарадкоўваючыся загадам Мэнсана, здзейснілі шэраг жорсткіх забойстваў, у тым ліку забілі цяжарную актрысу Шэран Тэйт. Быў прысуджаны да смяротнага пакарання, пасля замененага на пажыццёвае пазбаўленне волі. Памёр у турме.

Біяграфія

Чарлз Мэнсан нарадзіўся 12 лістапада 1934 года ў бальніцы Цынцынаці, штат Агая. Пры родах у бальніцы хлопчык быў зарэгістраваны як «безназоўны Мэдокс» (англ.: no name Maddox), і толькі праз тыдзень атрымаў імя Чарлз Мілз, а неўзабаве за гэтым і прозвішча прыёмнага бацькі — Мэнсан. Маці Чарлза Мэнсана была Кэтлін Мэнсан-Байэр-Кавендэр, народжаная Мэдокс (1918—1973), родам з горада Эшланд, штат Кентукі; на момант нараджэння сына ёй было 16 гадоў. Хто быў яго бацькам, дакладна невядома. Будучы цяжарнай, У жніўні 1934 года Кэтлін выйшла замуж за работніка Хімчысткі Уільяма Юджына Мэнсана (1909—1961), які прызнаў Чарлза сваім сынам, яго прозвішча было прастаўлена ў афіцыйным пасведчанні аб нараджэнні хлопчыка.

Хутчэй за ўсё сапраўдным бацькам Чарлза Мэнсана быў махляр Коланел Уокер Хендэрсан Скот-старэйшы (1910—1954) з Кетлетсбурга ў Кентукі, таму што супраць яго Кэтлін падала пазоў аб прызнанні бацькоўства: у заяве сцвярджалася, што даведаўшыся аб цяжарнасці Кэтлін, ён збег. Судовае разбіральніцтва па гэтым пазове працягнулася 3 гады і завяршылася ў 1937 годзе прымірэннем бакоў.

Раннія гады

Кэтлін Мэнсан займалася прастытуцыяй і злоўжывала алкаголем, праводзячы большую частку свайго вольнага часу ў кампаніі свайго брата Люфера, з-за чаго часта адсутнічала дома, таму Чарлза пастаянна пакідалі на апеку нянек. 30 красавіка 1937 года Кэтлін і Уільям развяліся са скандалам, на слуханні Уільям абвінаваціў жонку ў «грубым занядбанні сваімі абавязкамі». 1 жніўня 1939 года Кэтлін, яе брат Люфер і яго дзяўчына, Джулія Вікерс, знаходзячыся на станцыі тэхабслугоўвання ў Чарлстан, штат Заходняя Віргінія, распівалі спіртныя напоі ў кампаніі нейкага Фрэнка Марціна, а затым паспрабавалі абрабаваць яго, але былі хутка схоплены паліцыяй. Праз 7 тыдняў адбыўся суд, які прысудзіў Люфера да дзесяці, а Кэтлін — да пяці гадоў турэмнага зняволення. Пяцігадовы Чарлз быў аддадзены на апеку дзядзькі і цёткі, якія пражывалі ў МакМекэне (англ.: McMechen), штат Заходняя Віргінія. Хлопчыка вадзілі ў турму на сустрэчы з маці — па словах Мэнсана, гэта былі вельмі яркія ўспаміны яго дзяцінства.

Праз тры гады, у 1942 годзе, Кэтлін была датэрмінова вызвалена. Момант, калі яна абняла сына пры першай сустрэчы пасля свайго вызвалення, Мэнсан пазней назваў сваім адзіным шчаслівым успамінам дзяцінства. Першапачаткова маці і сын пасяліліся ў Чарлстане, затым пераехалі ў Індыянапаліс. Кэтлін працягнула выпіваць, а Чарлз стаў прагульваць школу і здзяйсняць крадзяжы з дамоў і крам. У 1947 годзе, калі Чарлзу было 13 гадоў, Кэтлін паспрабавала прыладзіць сына ў прыёмную сям’ю, але не змагла знайсці прыдатную і адправіла яго ў выпраўленчую каталіцкую школу Гіболд для хлопчыкаў у Тэры-Хота, штат Індыяна. Адтуль хлопчык неўзабаве збег, але Кэтлін вярнула яго назад у школу. Каляды 1947 года ён правёў у дзядзькі і цёткі ў МакМекэне, дзе быў неўзабаве арыштаваны за крадзеж.

Чарлз быў зноў адпраўлены ў Гіболд, але праз 10 месяцаў зноў збег адтуль і зноў адправіўся ў Індыянапаліс. Ён не вярнуўся да маці, а працягнуў хавацца; здымаў пакой, і каб плаціць за яго, па начах абкрадаў крамы. У канчатковым выніку яго злавілі, але суддзя прасякнуўся да яго спачуваннем і вызначыў у выпраўленчую ўстанову Бойз-Таўн (англ.: Boys Town) ў Амасе, штат Небраска, дзе ён пазнаёміўся з іншым цяжкім падлеткам — Блэкі Нільсанам. Нільсан распавёў яму пра свайго дзядзьку, які быў злодзеем. Праз чатыры дні Мэнсан і Нільсан разам збеглі з Бойз-Таўн, выкраўшы машыну і зброю, абрабавалі прадуктовы магазін і казіно, пасля чаго адправіліся да дзядзькі Нільсана, у Пеорыю, штат Ілінойс. Па прыбыцці дзядзька ўзяў іх да сябе памочнікамі і яны ўтрох абрабавалі некалькі крам, пасля чаго Чарлз быў арыштаваны і ў 13-гадовым узросце адпраўлены ва ўстанову для цяжкіх падлеткаў Індыяны. У гэтай школе ён, па яго словах, падвяргаўся сексуальнаму гвалту і зневажанню з боку іншых хлопчыкаў пры падтрымцы аднаго з тамтэйшых працаўнікоў. Тут ён вынайшаў свой спосаб самаабароны: калі ён бачыў, што фізічная перавага відавочна не на яго баку, то пачынаў лямантаваць і размахваць рукамі, прымушаючы тых, хто нападаў думаць, што ён вар’ят.

Знаходзячыся ў школе Індыяны, Чарлз зрабіў некалькі беспаспяховых спробаў ўцёкаў; нарэшце, у 1951 годзе ён і два іншых хлопчыка збеглі з гэтай ўстановы; скраўшы машыну і рабуючы па дарозе запраўкі, яны мелі намер дабрацца да Каліфорніі, але па дарозе, у штаце Юта, былі арыштаваныя, пасля чаго Чарлза адправілі ў вашынгтонскую нацыянальную выхаваўчую школу для хлопчыкаў (англ.: National Training School for Boys). Па прыбыцці ён здаў тэст на праверку здольнасцяў, які паказаў, што яго IQ роўны 109. Прыстаўлены да яго сацыяльны работнік называў яго агрэсіўна-антысацыяльным дзіцем. Па рэкамендацыі псіхіятра ў кастрычніку 1951 года Чарлз быў пераведзены ў выпраўленчы лагер Нэчурэл Брыдж Анарэ (англ.: Natural Bridge Honor Camp), дзе яго часта наведвала цётка, і адкуль яна планавала забраць яго пасля слухання ў кастрычніку 1951 года, запэўніўшы кіраўніцтва, што дапаможа яму знайсці працу. Аднак гэтага не адбылося — за месяц да меркаванага слухання ён, прыставіўшы іншаму хлопчыку да горла брытву, згвалціў яго і быў злоўлены пры гэтым. Пасля гэтага яго перавялі ў выпраўленчую ўстанову ў Пітэрсберге, штат Віргінія, дзе ён здзейсніў «восем сур’ёзных парушэнняў дысцыпліны», тры з якіх насілі гомасексуальны характар, а затым у выпраўленчую ўстанову строгага рэжыму ў Чылікоці, штат Агаё, дзе ён павінен быў знаходзіцца да дасягнення ўзросту дваццаці аднаго года, гэта значыць да лістапада 1955 года; там ён нечакана перастаў праяўляць агрэсію і за добрыя паводзіны быў датэрмінова выпушчаны на некалькі месяцаў раней — у маі 1954 года, пасля чаго адправіўся жыць да цёткі і дзядзькі ў Макмекэн.

Першы турэмны тэрмін

Паліцэйская фатаграфія Чарлза Мэнсана 1956 года.

У студзені 1955 года Мэнсан ажаніўся на сямнаццацігадовай бальнічнай афіцыянтцы Разалі Джын Уіліс. Пара пераехала жыць у Каліфорнію. Мэнсан здабываў грошы для сям’і кароткачасовымі падпрацоўкамі і згонамі аўтамабіляў. Праз тры месяцы ён быў арыштаваны ў Лос-Анджэлесе, калі нелегальна перасякаў мяжу штата на сагнанай машыне. Разалі была цяжарная, гэта паслужыла змякчальнай акалічнасцю і суд прысудзіў Мэнсана да турэмнага зняволення тэрмінам у пяць гадоў умоўна, але неўзабаве такое ж абвінавачванне яму было прад’яўлена ў Лос-Анджэлесе, ён не з’явіўся ў суд на слуханне, пасля чаго ў сакавіку 1956 года, знаходзячыся ў Індыянапалісе, штат Індыяна, быў арыштаваны. Умоўны прысуд быў адменены, Мэнсан быў прысуджаны да трох гадоў турэмнага зняволення. У турме Мэнсан вельмі загарэўся жаданнем стаць сутэнёрам, шмат меў зносіны з сутэнёрамі, імкнучыся даведацца сакрэты рамяства.

У красавіку 1956 года, калі Мэнсан ужо знаходзіўся за кратамі, Разалі нарадзіла сына, якому далі імя Чарлз Майлз Мэнсан-малодшы. Пасля нараджэння дзіцяці Разалі аформіла развод і з’ехала з горада.

Выйшаўшы з турмы, Мэнсан стаў сутэнёрам, але поспеху ў гэтым дамагчыся не змог, ён так і не змог набраць дастаткова грошай для стабільнага заробку.

Другі турэмны тэрмін

У маі 1959 года Мэнсан быў арыштаваны пры спробе абнаявіць падроблены ім чэк на 37 даляраў і 50 цэнтаў і асуджаны на 10 гадоў умоўна. У гэтым жа годзе ён ажаніўся другі раз — на прастытутцы Леоне Стывенс, якая працавала пад псеўданімам Кэндзі, а праз год зноў быў злоўлены на парушэнні закона — на гэты раз ён нелегальна перасёк мяжу штата з мэтай арганізацыі заняткаў прастытуцыяй. Умоўны прысуд зноў быў адменены, і Мэнсан быў адпраўлены ў турму. 10 красавіка 1963 года, калі Мэнсан адбываў турэмны тэрмін, у яго нарадзіўся другі сын — Чарлз Лютар Мэнсан; затым Леона падала на развод.

У турме зняволены Элвін Карпіс, які адбываў працяглы тэрмін за здзейсненае яшчэ ў 1930-я гады рабаванне банка, навучыў Мэнсана граць на гітары. Мэнсан вельмі захапіўся гітарай, пастаянна граў, складаў уласныя песні.

Шырокае распаўсюджванне атрымаў недакладны слых аб тым, што Мэнсан спрабаваў стаць удзельнікам гурта The Monkees, апынуўшыся ў ліку 400 прэтэндэнтаў (перамог у конкурсе Піт Торк), і хваліўся тады, што дасягне «большага, чым The Beatles». Аднак Джон Гілмар, аўтар кнігі «Manson — The Unholy Trail Of Manson and the Family», абверг магчымасць яго ўдзелу ў конкурсе, паколькі на момант праслухоўвання Мэнсан яшчэ знаходзіўся ў турме.

У сакавіку 1967 года Мэнсан быў вызвалены. Да гэтага моманту яму споўнілася 32 гады, больш за палову з якіх — 17 гадоў — ён правёў за кратамі

«Сям’я»

Сан-Францыска

Адразу пасля вызвалення Мэнсан прыехаў жыць у Сан-Францыска, дзе выявіў росквіт культуры хіпі. Улетку 1967 года-падчас знакамітага "Лета кахання — у раёне Хейт-Эшберы у Сан-Францыска сабралася каля ста тысяч чалавек з усяго свету. Гэта беспрэцэдэнтная падзея стала кульмінацыяй другой паловы 60-х гадоў XX стагоддзя, калі субкультура хіпі найбольш гучна заявіла пра сябе. Светапогляд хіпі, адпрэчваюць асновы і каштоўнасці капіталістычнага грамадства і праслаўлялі ўсеагульную любоў і свабодны сэкс, прыйшлося па душы Мэнсану, ён шмат пераняў з філасофіі і ладу жыцця хіпі, хоць ніколі не адносіў сябе да хіпі. У гэты час у Сан-Францыска сярод хіпі былі папулярныя «гуру» — духоўныя настаўнікі, якія прапаведавалі нетрадыцыйныя рэлігійныя погляды, новыя шляхі асабістага духоўнага развіцця і прылады грамадства. У кожным раёне Сан-Францыска тады было па некалькі гуру, якія аб’ядноўвалі вакол сябе невялікія абшчыны паслядоўнікаў. Адным з такіх гуру вырашыў стаць Мэнсан. Ён прыдумаў своеасаблівую філасофію, якая аб’яднала ў сабе светапогляд хіпі з хрысціянствам і элементамі саенталогіі, з ідэямі якой ён пазнаёміўся ў турме. Першай паслядоўніцай Мэнсана стала працаўніца бібліятэкі Мэры Бранер (Mary Brunner), якую ён сустрэў на вуліцы, калі тая гуляла з сабакам. Праз год яна нарадзіла Мэнсану сына. Пасля Мэры Бранер да Мэнсана далучыліся стрыптызерша С’юзан Аткінс (Susan Atkins), Лінет Фром (Lynette Fromme) якую выгналі бацькі з хаты і якая кінула каледж, офісная працаўніца Патрыша Крэнуінкл (Patricia Krenwinkel) і Эла Джо Бэйлі (Ella Joe Bailey) — суседка Аткінс. Былі таксама непастаянныя члены. Па іх сцвярджэнні, любы які прыйшоў тады ў суполку Мэнсана, якую той называў «сям’ёй», адразу трапляў у атмасферу безумоўнай любові, прыняцця і клопату. У суполцы было распаўсюджана ўжыванне лёгкіх наркотыкаў. Паслухаць Мэнсана тады збіралася шмат людзей. Мэнсан шмат граў на гітары, спяваў, у тым ліку ўласныя песні, шмат займаўся сексам і ўсяляк заахвочваў сэкс паміж паслядоўнікамі, уключаючы гомасексуальны і групавой. Мэнсан не хаваў свайго крымінальнага мінулага, але казаў, што жыццё прымусіла яго рабіць розныя непрывабныя рэчы, што ён павінен быў выжываць. На думку пракурора Вінцэнта Бульёзі, які абвінавачваў потым Мэнсана на судзе, у той час суполка Мэнсана яшчэ была хутчэй звычайнай для той эпохі суполкай хіпі. Мэнсан у той час марыў аб славе духоўнага лідара і кар’еры музыкі.

Неўзабаве Мэнсану перастала падабацца ў Сан-Францыска. Займеўшы стары школьны аўтобус, Мэнсан і яго паслядоўніцы пераабсталявалі яго ў жыллё на колах, упрыгожылі ў стылі хіпі, і адправіліся ў шматмесячнае падарожжа па Каліфорніі і Заходняму ўзбярэжжу ЗША. Да канца 1967 года Мэнсан з «сям’ёй» вырашыў пасяліцца ў Лос Анджэлесе. Да супольнасці тады далучылася 14-гадовая Даян Лэйк (Dianne Lake), пакінутая бацькамі-хіпі.

Знаёмства з Дэніс Уілсан

Увесну 1968 года адбылося знаёмства Мэнсана з музыкам Дэнісам Уілсанам, барабаншчыкам гурта The Beach Boys. Beach Boys мелі тады папулярнасць у ЗША, параўнальную з папулярнасцю Beatles, і Уілсан быў адной з самых вядомых у краіне асоб. Іх знаёмства адбылося пасля таго, як Уілсан, праязджаючы на машыне па Малібу, убачыў на дарозе двух дзяўчат, якія галасавалі — Патрышу «Кэці» Крэнуінкл і Элу Джо Бейлі — і адвёз іх да сябе дадому. Дзяўчыны захоплена казалі Уілсану пра Мэнсана і той выявіў жаданне пазнаёміцца з ім. Па некаторых сцвярджэннях, Мэнсан спецыяльна прасіў сваіх паслядоўніц хадзіць па багатых раёнах Лос Анджэлеса і спрабаваць пазнаёміцца з вядомымі людзьмі, якія маглі б спрыяць папулярызацыі Мэнсана ці даць старт яго музычнай кар’еры.

Паміж Уілсанам і Мэнсанам адразу ўзнікла ўзаемная сімпатыя і нават ўзаемнае захапленне. Уілсан шукаў духоўнага настаўніка, якога знайшоў у асобе Мэнсана, ён захапляўся харызмай Мэнсана, яго уменнем кіраваць людзьмі, акрамя таго ён убачыў у Мэнсане выдатныя музычныя здольнасці. Ён прапанаваў Мэнсану і яго дзяўчатам пасяліцца ў сваім раскошным доме, што тыя і зрабілі. Уілсан аплачваў усе іх выдаткі. Мэнсан стаў зоркай вечарынак Уілсана: ён спяваў уласныя песні, якія склаў да таго часу ўжо каля 80, незвычайна, зачаравальна танцаваў і ўражваў гасцей сваімі пропаведзямі. Дзякуючы Уілсану Мэнсан стаў вядомай сярод багемы Лос Анджэлеса фігурай. Акрамя гэтага, Уілсана і наведвальнікаў яго дома вабіла наяўнасць там напаўголых і заўсёды гатовых да сексу дзяўчат.

Мэнсан і «сям’я» пражылі ў Уілсана некалькі месяцаў. У доме Уілсана Мэнсан пазнаёміўся з Чарлзам «Тэксам» Уотсанам (Charles’ Tex ’ Watson), які кінуў вучобу студэнтам з Тэхаса, які стаў адным з самых набліжаных да Мэнсана членаў яго абшчыны.

У хатняй студыі Уілсана было зроблена некалькі запісаў песень Мэнсана. З мэтай прасоўвання музычнай кар’еры Мэнсана Уілсан пазнаёміў яго са сваім сябрам — зорным прадзюсарам Тэры Мэлчэрам. Мэлчэр шмат разоў абяцаў выпусціць альбом Мэнсана, але падмануў яго і не выпусціў, што нанесла Мэнсану найглыбейшую крыўду. Адносіны Мэнсана і Уілсана сталі хутка псавацца. Абраза ад Мэлчэра было пагоршана тым, што Уілсан узяў для свайго гурта The Beach Boys песню Мэнсана, перарабіў словы і выпусціў без згадкі імя Мэнсана. Гаворка ідзе пра песню Мэнсана «Cease to Exist», якую Beach Boys выпусцілі пад назвай «Never Learn Not to Love». Гэта выклікала скандал і бойку паміж Уілсанам і Мэнсанам, Мэнсан дастаў нож, Уілсан адступіў. Уілсан з’ехаў са свайго дома і папрасіў менеджара выправадзіць адтуль Мэнсана з усёй яго «сям’ёй». Мэнсан быў так раз’юшаны, што даслаў потым Уілсану кулю ў якасці пагрозы.

Ранча Спэн

Яшчэ да знаходжання ў доме Уілсана «сям’я» на нейкі час пасялілася на ранча «Спэн» у каньёне Тапанга, за 50 км ад Лос Анджэлеса. Пасля выгнання з асабняка Уілсана Мэнсан з паслядоўнікамі пасяліліся там канчаткова. Ранча раней служыла галівудскім кінематаграфістам дэкарацыяй для здымкі вестэрнаў, а цяпер знаходзілася ў запусценні. На ранча ўтрымліваліся коні, якіх бралі напракат пакатацца. Ранча належала амаль 80-гадоваму Джорджу Спэну. Спэн дазволіў суполцы Мэнсана бясплатна пражываць на ранча, калі яны будуць чысціць стайні і сачыць за гаспадаркай. Мэнсан таксама прызначыў двух дзяўчат даглядаць персанальна за Спэнам.

Неўзабаве «сям’я» ужо налічвала каля 15 пастаянных членаў, яшчэ каля 10-15 прыязджалі перыядычна. Мэнсан хацеў бачыць у суполцы больш мужчын. Ён загадаў дзяўчатам галасаваць на шашы і прыцягнуць маладых мужчын на ранча, дзе ён прапаноўваў ім наркотыкі, сексуальныя ўцехі з дзяўчатамі і жыццё на прыродзе ў стылі хіпі. Такім чынам апынуўся на ранча Пол Уоткінс (Paul Watkins). Тады ж Мэнсан пазнаёміўся з Бобі Басалеем (Bobby Beausoleil) — маладым музыкам і порнаакцёрам, хутка ён стаў блізкім сябрам Мэнсана. Да камуны далучыўся таксама работнік ранча Стыў «Клем» Гроган (Steve Grogan). З дзяўчат да «сям’і» тады далучыліся Сандра Гуд (Sandra Good), Леслі Ван Хаўтэн (Leslie Van Houten), Кэтрын Шэр (Catherine Share).

Члены «сям’і» хадзілі па ранча абсалютна голымі або ў адных трусах, спявалі песні, ладзілі «сэксуальныя оргіі». У вялікай колькасці прымаліся наркотыкі. Пасля так званага «кіслотнага трыпа», то бок прыняцця ЛСД, на думку Мэнсана, чалавек духоўна паміраў і перараджаўся, таму павінен быў прыняць новае імя. Так, напрыклад, С’юзан Аткінс стала «Сэдзі», Патрыша Крэнуінкл стала «Кэці», Леслі Ван Хаўтэн стала «Лулу».

Большасці мясцовых такое становішча спраў на ранча не падабалася. Віндзі Баклі, працаўніца ранча, так апісала ў інтэрв’ю суполку Мэнсана: «побач з Мэнсанам быў адзін зброд. Брудныя маленькія шлюшкі. Яны былі нейкія бездапаможныя і вельмі дзіўныя. Усе мужчыны хадзілі з нажамі. А я ніколі не выходзіла на вуліцу без стрэльбы. … Дзяўчаты не раз пыталіся ў мяне, чаму б мне не зняць станік і не хадзіць напаўголай па ранча, як яны, хіба я не хачу адчуць свабоду? А я адказвала ім, што яны не вольныя, яны — рабы.»

Абшчына Мэнсана жыла ў крайняй беднасці. Галоўнае жылое памяшканне ўяўляла сабой барак са сталом пасярэдзіне і кучай матрацаў вакол, на якіх спалі і займаліся сексам. Невялікія грошы, якія зарабляліся, усе трацілі на наркотыкі. Некаторы заробак быў і ад перапродажу наркотыкаў, чым займаліся «Тэкс» Уотсан і Бобі Басалей, магчыма, іншыя таксама. Кожны дзень Мэнсан адпраўляў дзяўчат па памыйніцах каля супермаркетаў, каб яны знаходзілі там выкінутыя пратэрмінаваныя прадукты. Як ні дзіўна, па іх водгуках пазней, гэта забяспечвала членам «сям’і» цалкам здавальняючы харчаванне. На ранча жылі і дзеці, уключаючы маленькага сына Мэнсана. Першы час на ранча здаваўся многім шчаслівым.

Нягледзячы на адносна шчасны пачатак жыцця на ранча, Мэнсан глыбока перажываў крыўды, нанесеныя Уілсанам і, асабліва, Мэлчэрам, літаральна зацыкліўся на гэтым. Пасля, ў зняволенні, Мэнсан казаў у інтэрв’ю пра Мэлчэра: «Па турэмным паняццях, калі ты абяцаў нешта, то павінен выканаць. Інакш… [паказвае жэст, як бы перарэзаў горла] я з гэтым вырас. Я не разумею, як можа быць інакш». Жывучы на ранча, Мэнсан часта абвінавачваў багатых і знакамітых людзей, зорак шоў-бізнэсу, кажучы, якія яны хлуслівыя і крывадушныя. З гэтага моманту, як успамінаюць паслядоўнікі, злосць на грамадства, якая і так была ўласцівая Мэнсану, значна ўзмацнілася.

Вучэнне Мэнсана

Пра вучэнне Мэнсана захаваліся даволі супярэчлівыя звесткі, таму што члены «сям’і» апісвалі яго вельмі па-рознаму. Відавочна, што многія погляды, такія як непрыманне істэблішмент, блізкасць да прыроды (Мэнсан шмат казаў пра экалогію, пра тое, што людзі губяць планету, а яе трэба абараняць), свабодны секс, «пашырэнне свядомасці» пры дапамозе наркотыкаў Мэнсан пераняў з філасофіі хіпі. Тым не менш, ён не называў сябе хіпі, відаць, не любіў хіпі і злаваўся, калі яго і «сям’ю» прылічалі да хіпі, што здаралася пастаянна. Некаторыя погляды былі запазычаныя з хрысціянства. Напрыклад, Мэнсан прапаведаваў беднасць, казаў, што матэрыяльныя даброты — ілжывая каштоўнасць, голад і цялесныя нязручнасці — толькі ілюзія, якія розум павінен пераадолець. Мэнсан прапаведаваў ўсеагульную любоў як галоўную каштоўнасцю. Акрамя таго, Мэнсан намякаў сваім паслядоўнікам, што ён — Хрыстос. Ён ніколі прама не называў сябе Хрыстом, але вельмі празрыста намякаў на гэта, кажучы, напрыклад: «вось ужо дзве тысячы гадоў за вашыя грахі пакутую…» ён таксама любіў намякаць на «схаваны сэнс» свайго прозвішча Man-son («сын чалавечы»), а пад уздзеяннем наркотыкаў любіў стаяць у позе укрыжаванага чалавека. Члены яго групы пры гэтым станавіліся як бы новымі апосталамі і новымі першымі хрысціянамі. Члены «сям’і» сцвярджалі, што бачылі выкананыя ім цуды, такія як ўваскрашэнне мёртвай птушкі і скачкі на немагчымую для чалавека вышыню. Тым не менш, у адрозненне і ад хрысціянства, і ад ідэй хіпі, Мэнсан зусім не быў праціўнікам гвалту. Ён сцвярджаў, што вышэйшая праява кахання — гэта аддаць жыццё або забіць дзеля каханага чалавека. Ён казаў, што «сваіх» трэба абараняць, чаго б гэта ні каштавала, маючы на ўвазе членаў «сям’і».

Гады існавання «сям’і» напластаваліся на вялікія грамадскія ўзрушэнні ў жыцці Амерыкі, такія як масавыя пратэсты моладзі супраць вайны ў В’етнаме і масавыя беспарадкі чарнаскурых у барацьбе за свае грамадзянскія правы. Апошняе зрабіла на Мэнсана вельмі вялікае ўражанне. Ён быў цалкам перакананы, што ідзе вялікая расавая вайна, і ў выніку гэтай вайны чорная раса вынішчыць белую. Ён часта казаў гэта ў выглядзе прароцтва. Сам ён разам з «сям’ёй» спадзяваўся пераседзець вайну ў пустыні. У яго была ідэя знайсці ў каліфарнійскай пустыні легендарную «бяздонную яму» (англ.: bottomless pit) з паданняў індзейцаў, аб якой ён калісьці чуў, і перачакаць у ёй. Іншая яго ідэя была ў тым, што чарнаскурыя, выйграўшы вайну, не змогуць самастойна кіраваць краінай у сілу прыроднай няздольнасці (Мэнсан несумненна меў расісцкія погляды), таму яны будуць шукаць парады ў пакінутых белых людзей, і тады, як Мэнсан распавядаў паслядоўнікам, яны выйдуць з пустыні і зоймуць заўважнае становішча, стаўшы саветнікамі чарнаскурых. Мэнсан, як казалі, успрымаў белы альбом The Beatles як прарочае пасланне аб будучай расавай вайне, ён шматразова праслухоўваў альбом, спрабуючы знайсці схаваны сэнс песень. Ён успрымаў песню Blackbird як пасланне да чарнаскурых аб паўстанні, а песню Helter Skelter ўспрымаў як сімвал апакаліптычнага хаосу, які ўсталюецца ў ходзе расавай вайны. Гэтым тэрмінам — Helter Skelter — у «сям’і» стала прынята пазначаць будучую расавую вайну.

Альтэрнатыўнае меркаванне

Аб наяўнасці ў Мэнсана нейкага разгорнутага псеўдарэлігійнага вучэння, а таксама аб яго нібыта вар’яцтве на апакаліптычнай расавай вайне было вядома толькі са слоў членаў яго суполкі, якія ўступілі ў здзелку са следствам і якія выступілі ў ходзе суда на баку абвінавачвання. І абвінавачаныя, і сам Мэнсан, і тыя, што засталіся вернымі яму члены «сям’і» гэта адмаўлялі. На судзе Мэнсан таксама адмаўляў, што лічыў сябе Хрыстом. Згодна з альтэрнатыўнай версіяй падзей, якая хадзіла з самага пачатку суда, і падрабязна асветленай ў дакументальным фільме Charles Manson: The Final Words (2017), Мэнсан ніколі не ствараў рэлігійнага вучэння і, верагодна, быў інтэлектуальна няздольны яго стварыць. Любя «павылузвацца» перад членамі сваёй абшчыны, ён сапраўды ўяўляў сябе Хрыстом, паміж песнямі любіў апавядаць ля вогнішча байкі пра будучы апакаліпсіс, расавую вайну і іншыя дзівацкія рэчы, асабліва калі знаходзіўся пад уздзеяннем наркотыкаў, але вар’ятам ён не быў, ніякай культавай індактрынацыі ў яго суполке не існавала, і рэлігійнай сектай яна не была. Усе наступныя жудасныя падзеі, згодна з гэтай версіяй, мелі выключна крымінальную падаплёку, а не рэлігійную. Рэлігійная ж матывацыя была прыдуманая пракурорам Вінцэнтам Бульёзі з мэтай палягчэння прыцягнення Мэнсана да адказнасці за злачынствы, што ў адваротным выпадку было б складана зрабіць з прычыны яго асабістага няўдзелу ў забойствах. Бульёзі, магчыма, таксама прыцягнула сенсацыйнасць версіі аб сектантах-забойцах, якая пасля дазволіла яму напісаць пра гэта кнігу-бестселер і атрымаць за яе значныя ганарары.

Злачынствы

Замах на забойства Бернарда Кроў

Пры куплі наркотыкаў «Тэкс» (Чарлз Уотсан) падмануў чарнаскурага прадаўца наркотыкаў Бернарда «Лацапопа» Кроў. Гаворка ішла аб буйной суме. Кроў прыгразіў з’явіцца на ранча Спэн і расправіцца з усімі яго насельнікамі. Тэкс далажыў аб пагрозе Мэнсану. Мэнсан пагаварыў з Кроў па тэлефоне і дамовіўся аб сустрэчы ў кватэры Кроў. 1 чэрвеня 1969 года Мэнсан з’явіўся на сустрэчу з пісталетам, стрэліў у жывот Кроў і схаваўся. Кроў выжыў, але Мэнсан не ведаў пра гэта. Праз некалькі дзён Мэнсан убачыў па тэлевізары рэпартаж, у якім гаварылася аб выяўленні ў тым раёне цела забітага члена «Чорных пантэр», афраамерыканскай леварадыкальнай арганізацыі, якая прасоўвала ідэі ўзброенай барацьбы з белымі. Памылкова палічыўшы, што гаворка ў рэпартажы ішла пра цела Кроў, Мэнсан стаў баяцца помсты з боку «чорных пантэр». Гэта стала штуршком для актыўнай ваенізацыі камуны. «Сям’я» пачала скупляць зброю, Мэнсан стаў вучыць паслядоўнікаў, юнакоў і дзяўчат, карыстацца ёю, страляць, выкарыстоўваць нож. Былі прыняты меры для ўмацавання лагера на ранча Спэн, арганізавана дзяжурства са зброяй і патруляванне ранча па начах. «Сям’я» таксама зблізілася з байкерскай групоўкай Straight Satans («Чыстыя д’яблы»), спадзяючыся на іх абарону ад «Чорных пантэр».

Забойства Гары Хінмана

У канцы ліпеня 1969 года Бобі Басалей купіў у свайго знаёмага Гары Хінмана наркотык мескалін, які затым быў перапрададзены групе байкераў Straight Satans. Байкеры апынуліся незадаволеныя якасцю наркотыку або проста вырашылі атрымаць яго бясплатна і сталі патрабаваць у Басалея вярнуць грошы за мескалін назад. Адносіны з байкерамі былі вельмі важныя для «сям’і» яшчэ таму, што тыя пагадзіліся забяспечваць абарону ад «Чорных пантэр», а цяпер дагавор аб абароне апынуўся прыпынены. Басалей і дзве жанчыны з «сям’і» — С’юзан «Сэдзі» Аткінс і Мэры Бранер — адправіліся ў дом Хінмана, каб запатрабаваць назад грошы. Хінман, які іх сустрэў, адмовіўся вяртаць грошы. Басалей пачаў пагражаць яму пісталетам. Узнікла бойка, пісталет стрэліў, але ніхто не быў паранены. Пачаліся перамовы. Хтосьці з жанчын, не сказаўшы Басалею, патэлефанавала Мэнсану на ранча. Хінман быў гатовы аддаць Басалею дзве старыя машыны ў кошт выплаты, і Басалей ўжо гатовы быў іх прыняць, калі ў дом прыйшоў Мэнсан з японскім мячом у руках, а таксама Брус Дэвіс. Ледзь уступіўшы ў пакой, Мэнсан з ходу ўдарыў або паласнуў Хінмана мячом па галаве, чым моцна рассек яму шчаку і адрэзаў частка вуха. У Хінмана пачаўся моцны крывацёк. Мэнсан так і не дамогся вяртання грошай. Джозэф казаў, што грошай у яго ўжо няма. Мэнсан і Дэвіс з’ехалі, Басалею было загадана дамагацца вяртання грошай да канца. На працягу двух наступных дзён Хінмана катавалі. Ён прасіў адвезці яго ў бальніцу, але Басалей адмаўляў. У рэшце рэшт Басалей патэлефанаваў Мэнсану і спытаў, што рабіць далей. Адказ Мэнсана быў: «Ты сам ведаеш, што рабіць…» Басалей, Аткінс і Бранер напалі на знясіленага Хінмана і забілі яго: жанчыны душылі яго падушкай, а Басалей нанёс яму два ўдары нажом у грудзі, ад чаго той сканаў. Напрыканцы Басалей напісаў на сцяне «POLITICAL PIGGY» («палітычная свіння») і крывёю Хінмана намаляваў знак «лапы», былая эмблема «Чорных пантэр» — такім чынам меркавалася зваліць віну на «Чорных пантэр» і выклікаць супраць іх хвалю грамадскага абурэння.

З дому Хінмана Басалей з’ехаў на яго аўтамабілі, і карыстаўся ім, пакуль 6 жніўня 1969 года не быў затрыманы ў ім і арыштаваны. Прама ў багажніку быў знойдзены акрываўлены нож, якім быў забіты Хінман.

Забойства Шэран Тэйт і яе гасцей

8 жніўня 1969 года чацвёра членаў «сям’і» па загадзе Мэнсана здзейснілі жорсткае забойства пецярых чалавек у доме па адрасе С’ела-драйв, 10050; сам Мэнсан быў у гэты час на ранча і ўдзелу ў забойстве не прымаў. Дакладней кажучы, загад Мэнсана ў нейкай форме быў аддадзены толькі Тэксу Уотсану, астатнім — С’юзан Аткінс, Патрышы і Ліндзе Касабіян — было загадана рабіць тое, што скажа Уотсан. Узяўшы з сабой некалькі нажоў, адзін пісталет і вяроўку, яны селі ў жоўты «Ford» 1969 года і адправіліся па пазначаным адрасе.

У гэтым доме раней жыў Тэры Мэлчэр, але за месяц да гэтага з’ехаў. Мэнсан не хаваў злосць на Мэлчэра пасля таго, як сарваўся запіс яго альбома. Па сцвярджэнні пракурора Вінцэнта Бульёзі на судзе, Мэнсан загадаў зладзіць бойню ў доме, каб зваліць усё на «Чорных пантэр», выклікаць у людзей нянавісць да іх і такім чынам паскорыць пачатак міжрасавай вайны, якой Мэнсан, па сцвярджэнні Бульёзі, жадаў. А дом Мэлчэра, на думку Бульёзі, быў абраны таму, што ён сімвалізаваў для Мэнсана багатыя пласты грамадства, якія той зненавідзеў. Мэнсан на судзе ўсё гэта адмаўляў. Па-за судом выказвалася таксама здагадка, што Мэнсан не ведаў, што Мэлчэр з’ехаў, і хацеў яго смерці, накіроўваючы ў дом забойцаў, аднак існуе сведчанне фатографа Шэран Тэйт, што Мэнсан заходзіў і таму дакладна ведаў, што Мэлчэр з’ехаў.

Тэкс і жанчыны пад’ехалі да дома, Тэкс залез на слуп і перарэзаў тэлефонныя драты, затым усё пералезлі праз агароджу. У гэты час да дома пад’ехаў белы аўтамабіль, за рулём якога сядзеў васямнаццацігадовы Стывен Пэрэнт — ён прыехаў да прыяцеля, які сачыў у доме за гаспадаркай і які жыў у госцевым доміку. Калі машына спынілася, Тэкс падышоў і застрэліў Пэрэнта. Пасля гэтага Касабіян пакінулі вартаваць каля брамы, а астатнія адправіліся ў дом. Тэкс асцярожна залез праз акно, адчыніў дзверы і ўпусціў астатніх. У доме знаходзіліся чатыры чалавекі: жонка кінарэжысёра Рамана Паланскі кінаактрыса Шэран Тэйт, якая была на апошнім тыдні цяжарнасці; яе сябар і былы палюбоўнік, знакаміты стыліст прычосак Джэй Себрынг; сябар Паланскі пісьменнік Войцэх Фрайкоўскі, па здагадцы паліцыі, актыўна ўцягнуты ў наркагандаль; і дзяўчына Фрайкоўскі — Эбігейл Фолджэр — спадчынніца буйнога стану кававага магната. Нападнікі запатрабавалі аддаць ім усе наяўныя грошы. Джэй Себрынг, які валодаў чорным поясам па каратэ, паспрабаваў супраціўляцца, але Уотсан застрэліў яго. Фрайкоўскі кінуўся бегчы, але ў двары Уотсан нагнаў яго, жорстка збіў ручкай пісталета, ад чаго ад пісталета нават адкалоліся часткі, затым застрэліў і дабіў нажом. У гэты час Фолджэр кінулася бегчы праз заднюю дзвер, але яе дагнала Крэнуінкл, наскочыла на яе ззаду, зваліла і забіла, нанёсшы мноства нажавых раненняў. Тэйт умольвала пашкадаваць яе і дзіцяці, але забойцы не спыніліся. Тэйт была павешана на бэльцы ў гасцінай, а затым Аткінс ўзяла нож і пачала біць ім Тэйт, у тым ліку наносячы ўдары прама ў жывот, дзе знаходзіўся плод. Калі ўсе ахвяры былі мёртвыя, Аткінс, выконваючы загады Мэнсана, узяла скрываўлены ручнік і напісала ім на дзверы слова «PIG» (з англ. — «свіння»— «свіння»; хоць звычайна пад гэтым словам на слэнгу разумелі паліцэйскіх, унутры «сям’і» гэтае слова мела іншы сэнс, пазначаючы багатых і ўплывовых членаў грамадства — у гэтым сэнсе гэтае слова выкарыстоўвалася ў песні Piggies на «белым» альбоме Бітлз). Усяго ў ходзе нападу ахвярам было нанесена 102 нажавых раненні.

Вярнуўшыся на ранча, яны заспелі Мэнсана з жанчынай, танцуючых голымі ў святле месяца. Нікога са сваіх ахвяр нападнікі не ведалі, іх імёны яны пачулі на наступны дзень, гледзячы сюжэт аб забойствах у навінах па тэлебачанні. Мэнсан спытаўся ў іх, ці не адчуваюць яны раскаяння, на што тыя адказалі, што не.

Забойства выклікала шок у Лос-Анджэлесе і трапіла ў навінавыя выпускі ўсіх агульнанацыянальных тэлесетак, сродкі масавай інфармацыі надавалі яму вялікую ўвагу. Горад, які ў той час лічыўся адносна шчасным у плане злачыннасці, дзе ў многіх раёнах не было прынята зачыняць на ключ ўваходныя дзверы, апынуўся агорнуты страхам. У горадзе значна павялічылася продаж зброі, шмат вядомых і заможных людзей пачалі наймаць ахову. На думку мясцовых рэпарцёраў, дадзенае забойства назаўжды змяніла атмасферу ў Лос-Анджэлесе.

Забойства сям’і Ла-Б’янка

На наступны дзень пасля разні ў доме Шэран Тэйт, 9 жніўня, было здзейснена яшчэ адно, двайное, забойства. На гэты раз паехаў і Мэнсан, разам з Уотсанам, Касабіян, Крэнуінкл, Аткінс, Клемам Гроганам і Леслі Ван Хаўтэн.

Па заяве на судзе Лінды Касабіян, якая заключыла здзелку са следствам і якая выступала сведкай абвінавачвання, уся група некалькі гадзін кружыла па горадзе, выбіраючы выпадковых ахвяр. Паводле яе заявы, ёй было прапанавана забіць свайго знаёмага, але яна наўмысна пастукала не ў тыя дзверы, каб пазбегнуць яго забойства. Паводле яе слоў, група нават была гатовая зладзіць разню ў царкве, але тая ў позні час апынулася зачынена. Як сцвярджала Касабіян, канчатковы выбар ахвяраў быў выпадковым.

Група спынілася ля прыватнага дома, які належаў уладальнікам сеткі невялікіх магазінаў — Лена і Размары Ла-Б’янка. Мэнсан і Тэкс праніклі ў дом, напалі на гаспадароў, звязалі іх і затыкнулі ім раты. Пасля гэтага сам Мэнсан, Аткінс, Касабіян і Гроган з’ехалі, а Крэнуінкл і Ван Хаўтэн далучыліся да Тэкса. Тэкс забіў Лена Ла-Б’янка. Наверсе ў спальні Ван Хаўтэн і Аткінс спрабавалі забіць Размары, але тая вырвалася. Калі прыйшоў Тэкс, ён дапамог зваліць Размары Ла-Б’янка, пасля чаго Ван Хаўтэн забіла яе нажом. На жываце Лена Ла-Б’янка было нажом выразана слова «WAR» (з англ. — «вайна»— «вайна»). На сценах дома крывёю ахвяр былі нанесеныя надпісы «RISE» (з англ. — «паўстанне»— «паўстанне»), «DEATH TO PIGS» (з англ. — «смерць свінням»— «смерць свінням»), на халадзільніку Аткінс з памылкай напісала «HEALTER SKELTER». Перад нападам Мэнсан прасіў яе напісаць у доме «што-небудзь вядзьмарскае» (англ.: «something witchy»).

Забойства Дональда «Шорці» Шы

Прыкладна ў той жа час, калі адбыліся разня ў асабняку Шэрон Тэйт і забойства сям’і Ла-Б’янка, паліцыя стала падазраваць «сям’ю» у серыі згонаў аўтамабіляў. Згоны сапраўды мелі месца, па замове «сям’і» байкеры з Straight Satans перараблялі сагнаныя аўтамабілі і багі, на якіх члены «сям’і» любілі ганяць па акрузе. 16 жніўня 1969 года на ранча быў праведзены ператрус і была канфіскавана ўся зброя, што там знаходзілася, аўтамабілі і багі, а Мэнсан і іншыя члены «сям’і» арыштаваныя. Неўзабаве пасля арышту высветлілася, што ператрус быў праведзены не ў дату, вызначаную ў ордэры, з-за чаго ператрус быў прызнаны незаконным, члены «сям’і» адпушчаныя, а іх маёмасць вернута. Пасля вызвалення Мэнсан вырашыў, што адзін з людзей, які працаваў на ранча — Дональд «Шорці» Шы — навёў паліцыю на іх ранча. Верагодна, ён зрабіў гэта, паколькі яму заплаціў за гэта ўладальнік суседняга ранча, якому надакучыла суседства з «сям’ёй». Ноччу Уотсан і Гроган забілі Шы, раздзялілі труп і закапалі яго часткі.

Расследаванне

Як ні дзіўна, забойства доўгі час не маглі звязаць паміж сабой. Хоць дэтэктывы, якія працавалі над забойствам Хінмана, паведамлялі пра падабенства почырку забойства Хінмана з забойствамі на С’ела-драйв, іх паведамленні следчыя забойства Тэйт былі праігнараваныя. Забойства ў доме Тэйт, на думку паліцыі, з’явіліся вынікам «разборак» з-за гандлю наркотыкамі, чым, на іх думку, займаўся Войцэх Фрайкоўскі і, магчыма, таксама Джэй Сібрынг. Забойства пары Ла-Б’янка таксама не было своечасова звязана з забойствамі на С’ела-драйв. Следчыя лічылі, што ў доме Ла-Б’янка надпісы былі нанесеныя для адцягнення ўвагі, каб пусціць паліцыю па ілжывым следзе — следзе забойцаў з С’ела-драйв, а сапраўднай прычынай забойства Ла-Б’янка яны лічылі рабаванне.

Уцёк у пустыню і арышт

Пасля рэйду паліцыі на ранча Спэн Мэнсан вырашыў тэрмінова пакінуць яго. Адна з членаў «сям’і» прапанавала ранча сваёй бабулі пад назвай Баркер ў пустыні недалёка ад Даліны Смерці. «Сям’я» спешна туды перабралася. Уотсан паехаў на сваю радзіму ў Тэхас. Аднак праз некалькі месяцаў і на новае ранча прыехала паліцыя. Мэнсан і члены «сям’і» былі арыштаваныя па падазрэнні ў крадзяжы аўтамабіляў і падпале экскаватара. Мэнсан спрабаваў пазбегнуць арышту, схаваўшыся ў шафе пад ракавінай. Да гэтага часу ўжо ўсім членам абшчыны было вядома аб учыненых забойствах, некаторыя беглі з ранча.

Знаходзячыся ў зняволенні, С’юзан Аткінс пахвалілася сукамерніцы, што гэта яна забіла Шэран Тэйт. Сукамерніца, арыштаваная за прастытуцыю, неадкладна паведаміла аб гэтым уладам. Такім чынам следства выйшла на групу Мэнсана. Амаль адначасова з гэтым уладам здалася Лінда Касабіян, якая ўцякла з ранча. У абмен на адмову ад крымінальнага пераследу, яна пагадзілася стаць ключавым сведкам абвінавачвання на судзе.

Суд

Суд над Мэнсанам і «сям’ёй», які зацягнуўся на дзевяць месяцаў, пачаўся 15 чэрвеня 1971 года стаў адным з самых гучных у гісторыі Амерыкі. Сваё дачыненне да забойстваў Мэнсан адмаўляў, кажучы, што члены «сям’і» не рабілі нічога, чаго б яны самі не хацелі. Легітымнасць суда ён не прызнаваў, кажучы: «Гэта ваш суд, а не мой». Падчас суда ён шмат дурыўся, адказваў пытаннем на пытанне, казаў загадкамі. Ён хацеў абараняць сябе сам, але суддзя не дазволіў, настаяўшы на прызначэнні адваката. На судзе Мэнсан папракаў грамадства і за свой лёс, і за тое, што здарылася забойства.

«Вы ядзіце мяса і знішчаеце тое, што лепш за вас, а потым вы кажаце якія дрэнныя ў вас дзеці, нават называеце іх забойцамі. Вы зрабілі дзяцей такімі. … Гэтыя дзеці, якія ідуць на вас з нажамі, — гэта вашыя дзеці. Вы вучылі іх. Я іх не вучыў. Я толькі дапамог ім устаць на ногі. … Большасць людзей на ранча, якіх вы называеце „Сям’ёй“ — гэта людзі, якіх вы не хацелі, людзі на абочыне, якіх выгналі іх бацькі, якія не хацелі патрапіць у турму для падлеткаў. А я зрабіў усё, што ад мяне залежыць, я сабраў іх на маій сметніку і сказаў ім, што ў каханні няма нічога няправільнага.»

Арыгінальны тэкст (англ.)  

You eat meat and you kill things that are better than you are, and then you say how bad, and even killers, your children are. You made your children what they are. ... These children that come at you with knives. they are your children. You taught them. I didn’t teach them. I just tried to help them stand up. ... Most of the people at the ranch that you call the Family were just people that you did not want, people that were alongside the road, that their parents had kicked out, that did not want to go to Juvenile Hall. So I did the best I could and I took them up on my garbage dump and I told them this: that in love there is no wrong.

Я сын турмы. Я сын вашай сістэмы. … Я — тое, што вы з мяне зрабілі. Я — ваша адлюстраванне.

Арыгінальны тэкст (англ.)  

My father is the jailhouse. My father is your system. ... I am only what you made me. I am only a reflection of you.

Абвінавачванні ў забойствах у ходзе дадзенага суда былі таксама прад’яўленыя Крэнуінкл, Аткінс і Ван Хаўтэн. Уотсан, які з’ехаў у Тэхас, чакаў дэпартацыю адтуль і не быў судзімы разам з Мэнсанам і астатнімі. Абвінавачаныя жанчыны, па патрабаванні адвакатаў, адмовіліся ад дачы паказанняў. На працягу ўсяго суда яны стараліся паводзіць сябе весела і нязмушана, што выклікала ў грамадстве яшчэ большае раздражненне.

За распрацоўку лініі абвінавачвання адказваў намеснік акруговага пракурора Вінцэнт Бульёзі. Ён абраў сенсацыйную тактыку, вырашыўшы абвінаваціць Мэнсана ў стварэнні дэструктыўнай секты апакаліптычнага тыпу, члены якой, знаходзячыся розумам ва ўладзе Мэнсана, здзяйснялі злачынствы па рэлігійных матывах, жадаючы выклікаць міжрасавую вайну, у якой загінуць усе белыя людзі, акрамя суполкі Мэнсана. Па законах Каліфорніі таго часу, усе ўдзельнікі змовы з мэтай здзяйснення злачынства неслі роўную адказнасць за ўчыненыя ў выніку злачынства. Такая тактыка абвінавачвання дазваляла Бульёзі лёгка звязаць Мэнсана са злачынствамі і запытаць для яго смяротнае пакаранне. У адваротным выпадку, як казаў потым Бульёзі, звязаць Мэнсана са злачынствамі і прыцягнуць яго да адказнасці было б вельмі складана, паколькі ён не прысутнічаў на месцы злачынстваў непасрэдна падчас забойстваў.

Галоўную ролю ў абвінавачванні згулялі паказанні Лінды Касабіян, якая ў падрабязнасцях апісала злачынства «сям’і», заключыўшы здзелку з Бульёзі у абмен на зняцце з яе ўсіх абвінавачванняў.

У перыяд судовых разглядаў Мэнсан і іншыя члены «сям’і» выразалі ў сябе на лбе касыя крыжы ў знак таго, што яны выкраслілі сябе з грамадства і грамадства выкрасліла іх. Затым Мэнсан і члены «сям’і» агалілі сабе галавы. Пазней, ужо ў час зняволення, Мэнсан ператворыць свой крыж на ілбе ў свастыку з канцамі прамянёў, загнутымі ў правы бок.

Падчас аднаго з пасяджэнняў Мэнсан выйшаў з сябе і паспрабаваў напасці на суддзю, але быў спынены прыставамі.

Увесь час разбіранняў верныя Мэнсану члены «сям’і» сядзелі каля будынка суда, яны давалі інтэрв’ю і ўсяляк падтрымлівалі Мэнсана. Са слоў Бульёзі, яны нават пагражалі яму на аўтастаянцы. Члены сям’і таксама былі абвінавачаныя ў атручванні ЛСД адной з дзяўчат, якая хацела даць паказанні супраць Мэнсана. Загадкавым чынам загінуў падчас суда адвакат Леслі Ван Хаўтэн, Рональд Х’юз, які раней быў таксама прызначаным адвакатам Мэнсана, але Мэнсан адмовіўся ад яго. Праз пяць месяцаў былі выяўленыя фрагменты раздзеленага цела Х’юза. Гэта забойства не было раскрыта; існуюць здагадкі, што да яго былі датычныя «дзяўчынкі Мэнсана» — жанчыны са складу «сям’і», якія знаходзіліся на волі.

Пад канец суда, як мяркуецца атрымаўшы запіску ад Мэнсана, абвінавачаныя жанчыны заявілі, што забойствы ў доме Тэйт і Ла-Б’янка былі здзейсненыя імі з мэтай пусціць паліцыю па ілжывым следзе ў справе забойства Хінмана і адвесці падазрэнне ад Басалея, а Мэнсан да забойстваў недатычны.

Журы прысяжных доўга раілася, але ў выніку ўсе чацвёра абвінавачаных былі прысуджаныя да смяротнага пакарання. Неўзабаве да смяротнага пакарання быў прысуджаны і Уотсан. Брус Дэвіс і Стыў Гроган таксама былі прысуджаныя да смерці. Пакаранне ўсім асуджаным членаў «сям’і» была заменена на пажыццёвае зняволенне ў выніку таго, што ў Каліфорніі смяротнае пакаранне ў 1972 годзе была прызнанае неканстытуцыйным. Мэры Бранер ўжо знаходзілася ў зняволенні на момант забойстваў і не была асуджаная за іх.

З членаў «сям’і» Лінет Фром і Сандра Гуд былі асуджаныя пазней за іншыя злачынствы.

Мэнсан, Басалей і Аткінс памерлі ў зняволенні.

Альтэрнатыўнае тлумачэнне матываў злачынстваў

Адразу пасля пачатку суда тактыка Вінцэнта Бульёзі і выстаўленыя ім Мэнсану абвінавачванні выклікалі вялікі недавер часткі грамадства. Пры ўсёй сваёй сенсацыйнасці, такое тлумачэнне падзей многім людзям не здавалася праўдападобным. Чарлз Мэнсан зусім не нагадваў рэлігійнага лідара. Ён быў неадукаваным, не надаваў уражанне высокаінтэлектуальнага чалавека, зусім не быў красамоўным, падчас суда шмат дурачыўся, часам нават робячы ўражанне вар’ята. Таксама было відавочна нелагічным, што ён, будучы адкрытым расістам і не любячы чарнаскурых, чамусьці хацеў выклікаць міжрасавую вайну, у якой былі б знішчаны ўсе белыя людзі. На гэтым фоне часта выказвалася альтэрнатыўная версія матываў падзей, якія адбыліся, падрабязна прадстаўленая ў дакументальным фільме Charles Manson: the Final Words (2017), згодна з гэтай версіі ўсе злачынствы мелі выключна крымінальную падаплёку і не былі вынікам стварэння апакаліптычнага культу.

Згодна з гэтай версіяй, якая грунтавалася на першапачатковых высновах паліцыі Лос Анджэлеса, злачынствы, якія здарыліся, сталі вынікам праблем, выкліканых гандлем наркотыкамі, і няўдалых спробаў вырашыць гэтыя праблемы, якія прымусілі «сям’ю» ісці на ўсё новыя і больш жудасныя злачынствы. Усё пачалося з замаху на Бернарда Кроў. Будучы ўпэўненым у яго смерці і ў тым, што ён быў членам «Чорных пантэр», Мэнсан вельмі спалохаўся помсты «Чорных пантэр» і быў вымушаны звярнуцца па абарону да байкерскай групоўцы Straight Satans, у якой бачыў адзінае выратаванне для «сям’і». Але дагавор аб абароне апынуўся парушаны ў выніку гісторыі з няякаснымі наркотыкамі ад Хінмана. Мэнсан быў вымушаны прымаць жорсткія меры для вяртання грошай — так апынуўся забіты Гары Хінман, а Басалей, бліжэйшы сябар Мэнсана, апынуўся ў турме. Мэнсан хацеў вызваліць яго, а таксама баяўся, што Басалей пачне гаварыць і выдасць Мэнсана і «сям’ю». Напад на дом Тэйт, такім чынам, меў дваякую мэту: рабаванне, з мэтай вярнуць грошы байкерам, і адвод падазрэнняў ад Басалея. Імітуючы почырк забойцаў Хінмана (адначасовае выкарыстанне нажоў і пісталета, жорсткасць, надпісы крывёю на сценах), Мэнсан хацеў пераканаць следства, што забойцы Хінмана яшчэ на волі. Апошні матыў Аткінс, Крэнуінкл і Ван Хаўтэн фактычна пацвердзілі ў канцы судовага разбору. Дакладна вядома, што пасля разні ў доме Тэйт Мэнсан адправіў запіску Басалею ў турму са словамі: «цяпер ужо ўсё ў парадку, толькі маўчы». Выбар дома Тэйт не быў выпадковым. Па-першае, Мэнсан, бываючы там, добра ведаў планіроўку гэтага дома, што было зручна для арганізацыі злачынства. Па-другое, па сведчаннях фатографа Тэйт, ён наведваўся туды пасля ад’езду Мэлчэра, незадоўга да злачынства, жадаючы заключыць пагадненне з Фрайкоўскі і Сібрынгам па продажы наркотыкаў, але нешта пайшло не так. Можа быць, паміж імі і Мэнсанам ўзнікла сварка. Мэнсан мог думаць, што ў доме знаходзіцца буйная сума грошай.

Не здолеўшы скрасці грошы ў ходзе налёту на дом Тэйт, Мэнсан вырашае адразу распачаць другую спробу рабавання. Дом Ла-Б’янка таксама быў абраны невыпадкова: Мэнсан бываў у свайго прыяцеля ў доме прама па суседстве з Ла-Б’янка, дзе часта праводзіліся вечарынкі. Аднойчы Ла-Б’янка нават выклікалі паліцыю з-за шуму на вечарыне, тады Мэнсану і астатнім прыйшлося разысціся. Мэнсан ведаў, што Ла-Б’янка заможныя людзі і падазраваў, што нейкія грошы маюцца ў іх у доме. Яго хуткі ад’езд з дому Ла-Б’янка перад забойствам быў, верагодна, звязаны менавіта з тым, што ён атрымаў ад іх грошы, і тут жа павёз іх байкерам Straight Satans для аднаўлення дамовы аб абароне. На карысць гэтай версіі выступае той факт, што гаманец з дакументамі Ла-Б’янка Мэнсан і Касабіян выкінулі той ноччу ў непасрэднай блізкасці ад «штаб-кватэры» Straight Satans. Надпісы ж у доме Ла-Б’янка былі зноў нанесеныя з мэтай адвесці падазрэнне ад Басалея ў забойстве Гары Хінмана. Забойства ж Дональда Шы стала вынікам помсты Мэнсана і «сям’і» за наводку паліцыі.

Турэмнае зняволенне

Мэнсана часта называлі самым вядомым зняволеным Амерыкі, нават у турме да яго не слабела ўвага. На волі ў яго было шмат прыхільнікаў, яму пісалі ў турму шмат лістоў.

Інтэрв’ю

Пад час турэмнага зняволення Мэнсан пяць разоў даваў інтэрв’ю; некаторыя з гэтых інтэрв’ю былі ганараваны ўзнагарод:

• У 1979 годзе Мэнсана некалькі разоў наведаў журналіст Нуэль Эманс. Узятыя ім інтэрв’ю былі пакладзены ў аснову кнігі, якая выйшла ў 1986 годзе, «Чарлз Мэнсан: сапраўдная гісторыя жыцця, расказаная ім самім».
• 13 чэрвеня 1981 інтэрв’ю журналісту Таму Снайдэру для яго шоў «Tomorrow Coast to Coast» на канале NBC; калі Мэнсан даваў яго, на яго лбе быў ужо не касой крыж, а свастыка. Узнагарода: інтэрв’ю года.
• 7 сакавіка 1986 інтэрв’ю Чарлі Роўз для CBS News Nightwatch. Узнагарода: прэмія «Эмі» у намінацыі «Лепшае інтэрв’ю» за 1987 год.
• У 1988 годзе інтэрв’ю Джэральда Рыверы для спецыяльнага журналісцкага расследавання аб сатанізме.
• У 1989 годзе Інтэрв’ю Нікаласу Шрэку для дакументальнага фільма «Чарлз Мэнсан — суперзорка» (англ. «Charles Manson Superstar»). Шрэк прыйшоў да высновы, што Мэнсан прыкідваўся вар’ятам, але ніколі ім не быў.

Замах

25 верасня 1984 года, знаходзячыся ў турме, Мэнсан быў атакаваны іншым зняволеным — Янам Холмстрэмам, які абліў яго растваральнікам і падпаліў, у выніку чаго Мэнсан атрымаў апёкі другой і трэцяй ступеняў 18 % цела, пераважна твару і галавы. Холмстрэм сцвярджаў, што Мэнсану надакучыла, што ён спявае ў камеры крышнаіцкія мантры, і Мэнсан стаў пагражаць яму, і гэта заахвоціла яго да нападу.

Спроба жаніцьбы

7 лістапада 2014 года 80-гадоваму Мэнсану быў выдадзены дазвол на заключэнне шлюбу з 27-гадовай Афтан Элейн Бертан, таксама вядомай як Стар. Гэты шлюб не быў зарэгістраваны, бо высветлілася, што Бертан задумала гэта толькі для таго, каб атрымаць матэрыяльную выгаду: пасля смерці Мэнсана яна мела намер на правах жонкі атрымаць яго труп, бальзамаваць, змясціць у шкляны саркафаг і выставіць на агляд у Лос-Анджэлесе з мэтай прыцягнення турыстаў.

Смерць

3 студзеня 2017 года газета «Los Angeles Times» паведаміла, што Мэнсан цяжка хворы; стан яго быў настолькі сур’ёзным, што яго не пакінулі ў турэмным шпіталі, а вывезлі за межы турмы і змясцілі ў звычайную бальніцу. У сярэдзіне лістапада 2017 года ён быў зноў шпіталізаваны і ў турму ўжо не вярнуўся. Чарлз Мэнсан памёр, знаходзячыся ў бальніцы, 19 лістапада 2017 года, на 84-м годзе жыцця. Цела было крэміравана, прах развеяны у невядомым месцы.

Далейшы лёс членаў «сям’і»

Чарлз Мэнсан, 2009 год.

За забойствы, учыненыя «сям’ёй», сямёра ўдзельнікаў (акрамя самога Мэнсана) — С’юзан Аткінс, Патрышы Крэнуінкл, Леслі ван Хаўтэн, Бобі Басалей, Чарлз Уотсан, Брус Дэвіс і Стыў Гроган — былі прысуджаныя да смяротнага пакарання, замененай на пажыццёвае зняволенне, Мэры Бранер ужо знаходзілася ў зняволенні і не была асуджаная за злачынствы «сям’і», Лінет Фром і Сандра Гуд былі асуджаныя пазней за іншыя злачынствы. Гроган стаў адзіным з асуджаных на пажыццёвае зняволенне, хто выйшаў на волю.

Удзельнікі разні ў доме Шэран Тэйт і забойства пары Ла-Б’янка

Жанчыны

С’юзан Аткінс, Патрышы «Кэці» Крэнуінкл і Леслі ван Хаўтэн былі накіраваныя ў Каліфарнійскую ўстанову для жанчын у горадзе Чына.

С’юзан Аткінс, знаходзячыся ў зняволенні, двойчы выходзіла замуж, стала хрысціянкай і напісала аўтабіяграфію пад назвай «Child of Satan, Child Of God». Яе другі муж арганізаваў сайт у яе падтрымку. У сакавіку 2008 года яна трапіла ў турэмную лякарню з дыягназам рак галаўнога мозгу. 2 верасня 2009 года С’юзан Аткінс у трынаццаты раз адмовілі ў датэрміновым вызваленні, а праз тры тыдні, 24 верасня, на 62 годзе жыцця, яна памерла.

Патрышы Крэнуінкл па меры магчымасці вядзе актыўнае жыццё ў турме. У чэрвені 2017 года ёй чатырнаццаты раз адмовілі ва ўмоўна-датэрміновым вызваленні. 27 мая 2022 года Камісія па ўмоўна-датэрміновым вызваленні Каліфорніі рэкамендавала змяніць меру стрымання ў дачыненні да 74-гадовай Патрышы Крэнуінкл, якая сядзіць у турме з 1969 года.

Леслі Ван Хаўтэн, знаходзячыся ў зняволенні, атрымала ступень магістра і таксама змагаецца за сваё вызваленне, у чым ёй было шмат разоў адмоўлена. 9 студзеня 2018 года было адхілена яе 21-е прашэнне. 31 студзеня 2020 года ў СМІ з’явілася інфармацыя аб тым, што камісія па ўмоўна-датэрміновым вызваленні ўхваліла яе чарговае прашэнне; гэта рашэнне ўступіць у сілу, калі яно будзе ўхвалена губернатарам Каліфорніі Гэвінам Ньюсам. Сястра Шэран Тэйт, Дэбра, заявіла, што катэгарычна не згодная з заключэннем камісіі аб памілаванні і спадзяецца, што губернатар не дазволіць Ван Хаўтэн выйсці на волю. У лістападзе 2020 года Ньюс адхіліў прашэнне, заявіўшы, што 71-гадовая Ван Хаўтен ўсё яшчэ ўяўляе для грамадства неапраўданую небяспеку.

Літаратура

Мужчыны

Бобі Басалей знаходзіцца ў Турме штата Арэгон у горадзе Сайлем, штат Арэгон. Знаходзячыся ў зняволенні, ён ажаніўся і стаў бацькам чацвярых дзяцей. Таксама ён займаецца музыкай і разам з жонкай падтрымлівае свой вэб-сайт. Яго апошняе прашэнне аб датэрміновым вызваленні было пададзена ў студзені 2019 года, а ў красавіку было адхілена.

Чарлз Уотсан утрымліваўся ў Каліфарнійскай мужчынскай калоніі ў горадзе Сан-Луіс-Абіспа да 1993 года, калі ён быў пераведзены ў турму Мьюл-Крык у Іёне, Каліфорнія, а потым у турму Сан-Дыега Рычард-Джэй-Донаван. У турме ён стаў хрысціянскім актывістам і студэнтам-капеланам. Напісаў аўтабіяграфію пад назвай «Will You Die For Me?». У 1979, знаходзячыся ў заключэнні, ён ажаніўся на Крысцін Джаан Сведж, пасля чаго ў іх нарадзілася чацвёра дзяцей (трое хлопчыкаў і адна дзяўчынка). У 2003 годзе Сведж развялася з Уотсанам і выйшла замуж за іншага мужчыну, але захавала з ім сяброўскія адносіны. Апошняе прашэнне (18-е па ліку) пра датэрміновае вызваленне Уотсан падаваў у кастрычніку 2021 года, але атрымаў адмову.

Брус Дэвіс адбывае пакаранне ў каліфарнійскай мужчынскай калоніі ў горадзе Сан-Луіс-Абіспа, там жа, дзе раней утрымліваўся Чарлз Уотсан. Будучы зняволеным, ён стаў хрысціянінам і атрымаў доктарскую ступень па філасофіі рэлігіі. У 2010 годзе камісія па ўмоўна-датэрміновым вызваленні вырашыла, што Дэвіса можна вызваліць, але тагачасны губернатар Каліфорніі Арнольд Шварцэнэгер адмяніў гэта рашэнне. У кастрычніку 2012 года з’яўляліся звесткі, што ён можа выйсці на волю пасля 27-га прашэння, аднак усе наступныя просьбы былі адхіленыя губернатарам Эдмундам Браўнам-малодшым. Слуханне апошняга прашэння адбылося ў 2021 годзе, але яно было адхілена.

Стыў Гроган пасля асуджэння быў этапаваны ў турму «Deuel Vocational Institutions». Ён супрацоўнічаў з паліцэйскімі ў пошуках астанкаў Дональда Шы і быў датэрмінова вызвалены ў 1985 годзе.

Іншыя

Мэры Бранер

Мэры Бранер не брала ўдзел у забойствах у разаніне ў хаце Тэйт і забойстве пары Ла-Б’янка, бо да гэтага моманту ўжо знаходзілася ў турме за махлярства з крэдытнымі картамі. Яна пайшла на кампраміс са следствам і сведчыла супраць «сям’і», але неўзабаве пашкадавала пра сваё рашэнне і стала ўдзельніцай групоўкі, што планавала захапіць пасажырскі самалёт, патрабуючы вызвалення Мэнсана і іншых асуджаных членаў «сям’і» і забіваць па адным пасажыру штогадзіны, пакуль патрабаванні не будуць выкананы. Для захопу самалёта групоўцы трэба была зброя, якую яны мелі намер выкрасці з крамы спартыўных тавараў; у час спробы выкрадання яны былі схоплены паліцыяй. Бранер была асуджана і правяла ў турме 6 гадоў. У 1977 годзе яна выйшла на волю, пасля чаго аднавіла апеку над Валянцінам Майклам, змяніла імя і пераехала жыць на Сярэдні Захад.

Лінет «Сквікі» Фром

Лінет "Сквікі<b id="mwAgU">»</b> Фром, адна з самых адданых паслядоўніц Мэнсана, заставалася на волі да 5 верасня 1975 года, калі, знаходзячыся ў парку Сакрамэнта, накіравала пісталет на прэзідэнта ЗША Джэральда Форда. Яна была тут жа абясшкоджаная агентам сакрэтнай службы Лары Буендорфам. На судзе Фром адмовілася супрацоўнічаць з уласнай абаронай, была прызнаная вінаватай у здзяйсненні спробы замаху на прэзідэнта і прысуджаная да пажыццёвага зняволення.

Падчас адбыцця зняволення ўтрымлівалася ў розных установах. У 1979 годзе яна была змешчана ў Федэральную папраўчую ўстанову у горадзе Дубліне, штат Каліфорнія, дзе напала з малатком на іншую зняволеную. У снежні 1987 года, калі да яе дайшоў ілжывы слых, што Мэнсан нібыта памірае ад раку, яна здзейсніла уцёк з Федэральнага турэмнага лагера ў Олдэрсане, штат Заходняя Віргінія. Праз два дні яе злавілі і змясцілі ў Федэральны медыцынскі цэнтр (турму) Карсвел у горадзе Форт-Уэрт, штат Тэхас, дзе яна утрымлівалася аж да вызвалення ў 2009 годзе. З 1985 года яна неаднаразова падавала прашэнні аб датэрміновым вызваленні, але кожны раз атрымлівала адмову. У ліпені 2008 года чарговае прашэнне было задаволена, аднак з-за ўцёкаў яе вызвалілі толькі 14 жніўня 2009 года.

Пасля вызвалення Лінет Фром пражывае ў горадзе Марсі, штат Нью-Ёрк.

Сандра Гуд

Сандра Гуд, быўшы зацятай паслядоўніцай філасофіі Мэнсана пра захаванне экалагічнага балансу — ATWA (Air, Trees, Water, Animals), супольна са С’юзан Мёрфі разаслала «карпаратыўным забруджвальнікам» — выканаўчым дырэктарам і кіраўнікам прадпрыемстваў, якія забруджваюць навакольнае асяроддзе — 170 лістоў, што змяшчалі пагрозы смерцю. За гэта 13 красавіка 1976 года яна была асуджана на дзесяць гадоў пазбаўлення волі.

У пачатку снежня 1985 года была ўмоўна-датэрмінова вызвалена, пасля чаго заставалася адданай ідэям ATWA і сцвярджала, што Мэнсан не быў датычны да забойстваў, за якія быў асуджаны. Па ўмовах вызвалення яна не мела права вярнуцца ў Каліфорнію і пераехала ў Вермонт, дзе да 1989 года жыла адносна ціха пад імем Сандра Колінз, але праз некаторы час з-за выступаў у падтрымку Мэнсана яе асоба была раскрытая. Як толькі ўмоўны тэрмін скончыўся, яна пераехала ў Каліфорнію, у горад Хэнфард, каб знаходзіцца як мага бліжэй да месца зняволення Мэнсана. 26 студзеня 1996 года разам з Джорджам Сцімсанам яна стварыла вэб-сайт з адрасам atwa.com у падтрымку Мэнсана. У 2011 гэты сайт быў ліквідаваны, а даменнае імя выстаўлена на продаж. Пасля гэтага, па непацверджаных дадзеных, яна з’ехала з Хэнфарда; больш яна ніколі не рабіла адкрытых заяваў у падтрымку Мэнсана. У 2014 годзе Сцімсанам была выпушчаная кніга «Да пабачэння, Хэлтэр Скелтэр», у якой сцвярджаецца, што вердыкт суда ў адносінах да Мэнсана быў несправядлівым.

Гуд і Фром былі адзінымі паслядоўнікамі Мэнсана, якія заставаліся вернымі яму аж да яго смерці.

Нашчадкі Мэнсана

• Джэй Уайт (Чарлз Майлз Мэнсан-малодшы) (красавік 1956, Каліфорнія — 29 чэрвеня 1993, Каларада) — сын Мэнсана і Разалі Джын Уіліс, які нарадзіўся, калі Мэнсан адбываў першы «дарослы» турэмны тэрмін. У далейшым змяніў імя на Джэй Уайт, узяўшы прозвішча другога мужа маці. У 1993 годзе памёр ад нанесенага сабе ж агнястрэльнага ранення. Хоць яго матыў ніколі не быў афіцыйна пацверджаны, яго сын Джэйсан Фрыман у 2012 годзе заявіў, што яго бацька менавіта пакончыў з сабой, таму што не змог вынесці пачуцця віны з-за свайго паходжання.
• Чарлз Лютэр Мэнсан (нар. 10 красавіка 1963) — сын Мэнсана і Лявоны Стывенс, які нарадзіўся, калі Мэнсан адбываў другі «дарослы» турэмны тэрмін. Пазней змяніў імя на Джэй Чарлз Уорнер. Як мяркуецца, памёр у 2007 годзе.
• Валянцін Майкл Бранер (Валянцін Майкл Мэнсан) (нар. 15 красавіка 1968 года) — сын Мэнсана і Мэры Бранер. Быў названы ў гонар галоўнага героя адной з любімых кніг Мэнсана — «Чужынец у чужой краіне». Ва ўзросце 18 месяцаў, пасля арышту маці, быў аддадзены пад апеку бабулі і дзядулі па матчынай лініі, якія далі яму сваё прозвішча. Калі Бранер выйшла з турмы, яна аднавіла над ім апеку, але да таго моманту ён з-за ўзросту ўжо не змог прыняць яе як маці. У 1993 годзе заявіў, што ніякага пачуцця сваяцтва з Мэнсанам не адчувае.

Магчымыя нашчадкі Мэнсана

• У сакавіку 1970 года Лінда Касабіян нарадзіла сына, які атрымаў імя Энджэл. Як мяркуецца, Касабіян нарадзіла яго ад Мэнсана. Сваяцтва не было ні пацверджана, ні аспрэчана.
• У 2010 годзе нейкі Мэцью Робертс, які жыў у некалькіх прыёмных сем’ях, заяўляў, што з’яўляецца сынам Мэнсана. Ён сцвярджаў, што яго біялагічная маці была ўдзельніцай «сям’і» і зацяжарыла ад Мэнсана, калі «сям’ч» жыла на ранча Спэн; былі праведзены дзве ДНК-экспертызы, якія не пацвердзілі іх сваяцтва.
• У 2011 годзе Рэбека Эванс-Баніядзі, якая з’яўляецца дачкой Андрэа Кавакоў (жанчыны, якая некаторы час была членам «сям’і») і вырасла ў прыёмных сем’ях, сцвярджала, што біялагічная маці нарадзіла яе ад Мэнсана. Сваяцтва было ні пацверджана, ні аспрэчана.

Музычная кар’ера

У 1970 годзе выйшаў альбом песень Мэнсана Lie: The Love and Terror Cult, складзены з дэмазапісаў, зробленых ім да арышту за забойства. Пласцінку па просьбе Мэнсана спрадзюсіраваў і выпусціў за свой кошт Філ Каўфман — яго былы сукамернік па турме на востраве Тэрмінал, які жыў таксама кароткі час з «сям’ёй». Для вокладкі пласцінкі была выкарыстана выява вокладкі часопіса Life ад 19 снежня 1969 года з фатаграфіяй Мэнсана, дзе з арыгінальнага загалоўка «LIFE» была прыбраная літара «F».

Альбом камерцыйна праваліўся: з 2000 надрукаваных былі прададзеныя толькі 300 копій, паколькі многія крамы адмовіліся распаўсюджваць творчасць забойцы; у выніку на дадзены момант арыгінал пласцінкі з’яўляецца калекцыйнай рэдкасцю. Пасля некаторыя вядомыя выканаўцы і калектывы (напрыклад, Guns N’ Roses, The Beach Boys, The Lemonheads, Дэвендра Банхарт, Brian Jonestown Massacre, Blood Axis, Роб Зомбі) запісвалі кавер-версіі альбо выкарыстоўвалі фрагменты песень з гэтага альбома.

У тым жа годзе быў запісаны акустычны альбом The Family Jams, які складаецца з песень, напісаных Мэнсанам, у выкананні былых удзельнікаў «сям’і» Стыва Грогана і Кетрын Шэйр і разнастайнага жаночага хору. Альбом выйшаў у свет праз 27 гадоў, у 1997 годзе. Ён быў выпушчаны на двух дысках; выпуск адбыўся пры падтрымцы і рэмастэрынгу двух лэйблаў, Transparency Records і Aoroa Records.

У масавай культуры

Дакументальныя фільмы

• «Мэнсан» (1973) — рэжысёры Роберт Хендрыксан і Лоўрэнс Мэрык, намінацыя на прэмію «Оскар».
• «Charles Manson Superstar» (1989) — рэжысёр Нікалас Шрэк.
• «The Six Degrees of Helter Skelter» (2009) — рэжысёр Майкл Дорсі.
• «Life After Manson» (2014) — рэжысёр Алівія Клаўс.
• «Усярэдзіне секты Мэнсана: згубленыя плёнкі» (2018) — рэжысёр Х’ю Бэлентайн.
• Фрагменты прамовы з інтэрв’ю выкарыстоўваюцца ў кампазіцыі «Worlock» электра-індастрыял групы «Skinny Puppy».
• «Helter Skelter» (1974) — кніга амерыканскага юрыста Вінсэнта Бугліёзі пра Мэнсана.
• Manson in His Own Words: The Shocking Confessions of ’The Most Dangerous Man Alive’(1986) — кніга Нуэля Эманса, напісаная на аснове яго інтэрв’ю з Чарлзам Мэнсанам.

Кінафільмы і тэлесерыялы

• «Я п’ю тваю кроў» (1970) — фільм жахаў, сюжэт якога часткова заснаваны на жыцці «сям’і» Мэнсана.
• «Хелтэр Скелтэр» (1976) — тэлефільм, экранізацыя кнігі Вінцэнта Бугліёзі.
• «Віртуознасць» (1995) — адзін з прататыпаў SID 6.7 з’яўляецца Чарлз Мэнсан.
• «Сям’я Мэнсана» (1997) — трылер Джыма ван Бебера.
• «Шчаслівага Раства, Чарлі Мэнсан!» (1998) — 16 серыя 2 сезону мультсерыяла «Паўднёвы Парк»: па сюжэце Мэнсан разам з дзядзькам Картмана здзяйсняе ўцёк з турмы.
• «Хелтэр Скелтэр» (2004) — тэлефільм, рэмейк экранізацыі 1976 года.
• «Страшна жыві! Страшна памры!» (2006) — лялечны мультфільм, чорная камедыя.
• Сюжэты фільмаў «Незнаёмцы» (2008) і «Незнаёмцы: жорсткія гульні» (2018) маюць адсылкі на гісторыю Чарлза Мэнсана.
• «Я д’ябал» (2009) — камедыйны трылер. Малады прысяжны на судзе улюбляецца ў адну з дзяўчат Мэнсана.
• «Марта, Марсі Мэй, Марлен» (2011) — псіхалагічны фільм пра дзяўчыну з секты; з’яўляецца частковай адсылкай да гісторыі «сям’і» Мэнсана.
• «Дом Мэнсана» (2014) — біяграфічны трылер.
• «Сямейныя канікулы з Мэнсанамі» (2015) — незалежны камедыйны фільм.
• «Вадалей» (2015)— серыял, заснаваны на рэальных падзеях, хоць некаторыя персанажы і сюжэтныя лініі выдуманыя.
• «Паляўнічы за розумам» — серыял пра зараджэнне крымінальнай псіхалогіі ў ФБР. Мэнсан непасрэдна з’яўляецца ў 5 серыі 2 сезона.
• «Страчаныя дзяўчыны Мэнсана» (2016) — тэлефільм пра Лінду Касабіян.
• «Ваўкі ў дзвярэй» (2016) — фільм жахаў, у аснову якога лягла гісторыя забойства Шэран Тэйт і яе гасцей дома.
• Амерыканская гісторыя жахаў: Культ (2017) — аблічча серыйнага забойцы быў увасоблены Эван Пітэрс.
• «Нічога добрага ў гатэлі „Эль Раяль“» (2018) — Мэнсан з’яўляецца відавочным прататыпам персанажа Білі Лі.
• «Так сказаў Чарлі» (2018) — біяграфічная драма.
• «Прывіды Шэран Тэйт» (2019) — фільм жахаў.
• «Аднойчы ў Галівудзе» (2019) — фільм Квенціна Таранціна да 50-годдзя падзей 1969 года, які дэманструе альтэрнатыўны варыянт гісторыі, у якім у членаў «сям’і» не атрымоўваецца зладзіць разню ў доме Шэран Тэйт. У 2021 годзе Таранціна выдаў аднайменны раман.

Музыка

• Кампазіцыя Death Valley ’69 з альбома Bad Moon Rising амерыканскага гурта Sonic Youth.
• Песня Bloodbath in Paradise з альбома No Rest for the Wicked брытанскага музыканта Озі Осбарна.
• Фрагменты прамовы з інтэрв’ю выкарыстоўваюцца ў кампазіцыі «Worlock» электра-індастрыял групы «Skinny Puppy».
• ATWA (2001) — кампазіцыя з альбома «Toxicity» амерыканскага рок-гурта армянскага паходжання «System of a Down».
• Фрагмент прамовы Чарлза Мэнсана выкарыстоўваецца ў кампазіцыі «Forever Failure» з альбома «Draconian Times» брытанскага рок-гурта «Paradise Lost».
• Фрагмент прамовы Чарлза Мэнсана выкарыстоўваецца ў кампазіцыі «Herr, Nun Laß In Frieden» амерыканскага выканаўцы «Blood Axis».
• У песні «Creepy Crawl» гурта «Necro» выкарыстоўваецца ўрывак з інтэрв’ю.
• Амерыканскі рок-спявак Браян Х’ю Уорнер, выкарыстаў імя актрысы Мэрылін Манро і прозвішча Чарлза Мэнсана для стварэння ўласнага псеўданіма — Marilyn Manson, а таксама назвы гурта — Marilyn Manson. Яе дэбютная дэмазапіс 1992 года мае тую ж назву, што і альбом удзельнікаў «сям’і» — «The Family Jams», рэліз якога выйшаў на 5 гадоў пазней.
• Гурт «Spahn Ranch» названы ў гонар ранча, на якім жыла «сям’я».
• Гурта Kasabian названа ў гонар Лінды Касабіян.
• Рэпер СД стварыў трэк пад назвай «Чалавек са свастыкай на лбе».
• Фрагмент прамовы Чарлза Мэнсана выкарыстоўваецца ў кампазіцыі «Gucci Prison» амерыканскага металкор гурта «Emmure».
• У песні «Beware» гурта «Death Grips» выкарыстоўваецца ўрывак з інтэрв’ю Мэнсана.
• У песні Он Юн «Мэнсон».
• Смерць Мэнсана іранічна абыгрываецца ў песні «Charlie Is Dead» расійскага electro-праекта ET Pornstars
• У песні «Fuck Everybody» выканаўцы Terror Reid выкарыстоўваецца ўрывак з інтэрв’ю.
• Намаляваны на вокладцы песні «I know where you live» гурта You Must Murder
• Фрагмент прамовы Чарлза Мэнсана выкарыстоўваецца ў кампазіцыі «introduction.exe» украінскага гурта «corn wave».

Спасылкі

• Jenkins J. P.. Charles Manson (нявызн.). Britannica. Праверана 27 лютага 2017.