Часночнае марожанае
 Часночнае марожанае ў вафельным конусе | |
| Кампаненты | |
|---|---|
| Асноўныя |
|
Часночнае марожанае — гэта разнавіднасць марожанага, якое складаецца ў асноўным з ванілі або мёду і вяршкоў у якасці асновы, у якія дадаецца часнок . Яно падавалася на многіх фестывалях часнаку, у тым ліку на фестывалі часнаку ў Гілроі, штат Каліфорнія.
Гатаванне і апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Па рэцэпце рэстарана The Stinking Rose, які знаходзіцца ў Сан-Францыска і добра вядомы тым, што ўключае часнок ва ўсе стравы, часночнае марожанае ў асноўным з’яўляецца ванільным з даданнем часнаку[1]. У Scandinavian Garlic & Shots, якая знаходзіцца ў Сёдэрмальме, падаюць часночнае марожанае, якое, па сутнасці, з’яўляецца спалучэннем марожанага з мёдам і часнаком[2]. Часночнае марожанае пікантнае на смак[3].
Адчуванне смаку[правіць | правіць зыходнік]
Дэгустатары часночнага марожанага на фестывалі часнаку і мастацтваў Паўночнага Квабіна ў 2012 годзе станоўча ацанілі смак марожанага, прычым адзін з іх адзначыў, што яно «сапраўды сметанковае, з тонкім водарам, але вы можаце адчуць смак часнака»[4].
Прыкметнае выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Часночнае марожанае было важнай стравай на некалькіх часночных мерапрыемствах. Прыклады ўключаюць фестываль часнаку ў Ітацы ў 1986 годзе ў Ітацы, штат Нью-Ёрк[5] і Гілройскі часночны фестываль, які некалькі разоў уключаў яго ў лік страў з часнаком, у тым ліку ў 2000[6] і 2005 гадах[7]. Яго таксама падавалі на фестывалі часнаку ў 2011 годзе ў Таронта, Канада[8]і на Паўночнаквабінскім фестывалі часнака і мастацтваў у 2012 годзе на ферме Форстэра ў Оранджы, штат Масачусетс[4].
Часночнае марожанае — гэта харчовы прадукт у меню The Stinking Rose[9]. Смак марожанага разглядаецца як «соус» для суправаджэння харчовых прадуктаў, такіх як стэйк[10], хоць яго таксама можна ўжываць у якасці дэсерту[11].
Зноскі
- ↑ Froncillo, Andrea (2006). The Stinking Rose Restaurant Cookbook. Ten Speed Press. ISBN 9781580086868.
- ↑ Porter, Darwin (2011). Frommer's Scandinavia (24 ed.). John Wiley & Sons. pp. 342–. ISBN 9781118090237.
- ↑ Wysocki, Heather M. (2012). Four Seas Ice Cream: Sailing Through the Sweet History of Cape Cod's Favorice Ice Cream Parlor. The History Press. pp. 56–. ISBN 9781609495282.(недаступная спасылка)
- ↑ а б Russell, James F. (October 1, 2012). "Garlic ice cream a hit at North Quabbin Garlic and Arts Festival". Telegram & Gazette. Архівавана з арыгінала August 8, 2018. Праверана June 21, 2013.
- ↑ Damerow, Gail (1994). Ice Cream!: The Whole Scoop (2 ed.). Glenbridge. pp. 186–. ISBN 9780944435298.
- ↑ Adema, Pauline (2009). Garlic Capital of the World: Gilroy, Garlic, and the Making of a Festive Foodscape. University of Mississippi Press. pp. 81–. ISBN 9781604733334.
- ↑ Encyclopedia of Observances, Holidays and Celebrations. MobileReference. 2007. pp. 828–. ISBN 9781605011776.(недаступная спасылка)
- ↑ Farqhuarson, Vanessa (September 25, 2011). "Garlic ice cream and more at the Toronto Garlic Festival". National Post.
- ↑ Poole, Matthew (2010). Frommer's San Francisco 2011 (6 ed.). John Wiley & Sons. pp. 158–. ISBN 9780470943502.
- ↑ "10 Weirdest Ice Cream Flavours". Stylist. Праверана June 21, 2013.
- ↑ Marin, Rick (June 30, 1999). "Beyond Primary Colors: Bold New Ice Creams". The New York Times.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Zimmern, A. (2012). Andrew Zimmern's Field Guide to Exceptionally Weird, Wild, and Wonderful Foods: An Intrepid Eater's Digest. Feiwel & Friends. p. 77. ISBN 978-0-312-60661-9. Праверана June 21, 2017.
