Шарль Камуэн

Шарль Камуэн
фр.: Charles Camoin
Імя пры нараджэнні	фр.: Charles Camoin
Дата нараджэння	23 верасня 1879(1879-09-23)[…]
Месца нараджэння	Марсель, дэпартамент Буш-дзю-Рон, Францыя
Дата смерці	20 мая 1965(1965-05-20)[…] (85 гадоў)
Месца смерці	Парыж, дэпартамент Сена, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя
Месца пахавання	могілкі Сен-П’ер[d]
Грамадзянства	Францыя
Род дзейнасці	мастак, рысавальнік, літограф, мастак-гравёр
Жанр	партрэт
Вучоба	Нацыянальная вышэйшая школа прыгожых мастацтваў
Узнагароды

Шарль Камуэн (Камуан) (23 верасня 1879, Марсель — 20 мая 1965, Парыж) — французскі мастак-фавіст.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Марселі. У 1895 годзе паступіў у мясцовую мастацкую школу. Перабраўшыся ў Парыж, працягнуў навучанне ў студыі Гюстава Маро, дзе пазнаёміўся з Анры Мацісам і іншымі пачынаючымі мастакамі: Марке, Руо, Вламінкам, Дэрэнам і Мангенам. У далейшым усе гэтыя людзі склалі ядро ​​групы фавістаў.

З 1903 года выстаўляўся ў «Салоне Незалежных», з 1904 — у Восеньскім Салоне, а таксама ў галерэі Берты Вейль, дзе прайшла яго персанальная выстава. У 1904 годзе ён наведаў Жыверні — месца жыхарства вядомага імпрэсіяніста Клода Манэ, дзе і адбылося знаёмства мастакоў.

З кола фавістаў Камуэн падтрымліваў блізкія адносіны з Анры Мацісам. У 1913 годзе ён суправаджаў яго ў адной з мараканскіх паездак. Шырока вядомы напісаны ім партрэт Маціса, які цяпер захоўваецца ў Цэнтры Жоржа Пампіду ў Парыжы.

У 1913 годзе Камуэн прыняў удзел у гістарычным «Armory Show» у Нью-Ёрку. Пасля паездкі ў Кань-сюр-Мер і наведвання майстэрні знакамітага мастака П’ера Агюста Рэнуара, Камуэн пачаў пісаць больш мякка і выразна.

У 1955 годзе Шарль Камуэн быў прэміраваны прэзідэнтам Францыі Рэнэ Каці за ўклад у французскае мастацтва. Мастак дажыў да глыбокай старасці і памёр ва ўзросце 85 гадоў у Парыжы. Пасля смерці Камуэна яго работы былі прадстаўлены на буйных фавістычных выставах у Токіа, Мюнхене, Маліне і Парыжы, а таксама на некалькіх пасмяротных асабістых выставах.

Значная частка работ Шарля Камуэна захоўваецца ў парыжскіх музеях, у прыватнасці, у Цэнтры Пампіду і Музеі сучаснага мастацтва, а таксама ў прыватных калекцыях.