Янка Гінько: Розніца паміж версіямі

Янка Гінько
Янка Гінько
	Іван Гінько
Род дзейнасці	грамадскі і вайсковы дзеяч
Дата нараджэння	3 студзеня 1912
Месца нараджэння	в. Загор'е, Залеская гміна, Польская рэспубліка
Дата смерці	1980-я
Альма-матар	Варшаўская палітэхніка (1939);
Партыя	Беларуская незалежніцкая партыя;
Член у	Беларуская народная самапомач;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 10:03, 13 красавіка 2020

Янка Гінько (3 студзеня 1912 — 1980-я) — беларускі грамадскі і вайсковы дзеяч. Удзельнік дэсанту батальёна Дальвіц.^[1] Адзін з кіраўнікоў Беларускай незалежніцкай партыі.

Біяграфія

Нарадзіўся 3 студзеня 1912 г. у в. Загор'е Залескай гміны на Дзісненшчыне ў Польскай рэспубліцы ў праваслаўнай сям'і Піліпа і Анастасіі Гінько. У 1939 г. скончыў Варшаўскую палітэхніку па спецыяльнасці інжынера геадэзіі. У 1940—1941 гадах працаваў па сваёй спецыяльнасці ва ўсходняй Беларусі.

Пасля пачатка нямецкай акупацыі Янка Гінько працаваў старшынёй Беларускай народнай самапомачы ў Глыбокім. Быў сябрам Цэнтральнага Камітэту падпольнай Беларускай Незалежніцкай Партыі, стаў кіраўніком палітычнай рэферэнтуры БНП, старшыня БНП у Глыбокім. Уступіў да Беларускай краёвай абароны, атрымаў чын лейтэнанта.

У 1944 г. адмовіўся працаваць намеснікам прэзідэнта Беларускай Цэнтральнай Рады ў Слуцку. 27 чэрвеня 1944 г. удзельнічаў у Другім Усебеларускім кангрэсе.

Пасля эвакуацыі з Усходняй Прусіі летам 1944 г далучыўся да батальёна «Дальвіц». 17 лістапада 1944 г. дэсантаваўся ў раёне Ліды ў групе з Кастусём Шышэяй, але яны былі выкінутыя ня ў тым месцы і раззброеныя польскай Арміяй Краёвай. У снежні таго ж года трапіў у палон НКУС. Праходзіў на працэсе кіраўніцтва Беларускай незалежніцкай партыі у Мінску ў 1946 г.. Янка Гінько быў асуджаны на 25 гадоў савецкіх канцлагераў.

У 1953 г. або 1954 г. трапіў на Інту, працаваў маркшэйдарам (спецыяліст у падземнай геадэзіі) і пазнаёміўся з Пётрай Рашэтнікам. Вызваліўся пасля 1956 г., застаўся працаваць на Інце. Ажаніўся і з дапамогай жонкі атрымаў дазвол на пражыванне ў Маскве. Наведваў Беларусь.

Апошнія гады жыцця моцна хварэў. Памёр у 1980-х гадах.

Літаратура

Беларускі нацыяналізм: Даведнік / Уклад. Пятро Казак. — [Б. м. і г. в.]: Голас края;

Зноскі

↑ http://slounik.org/32048.html Біяграфія Янкі Гінько

Спасылкі

Сяргей Ёрш. Варшаўскае дасье генэрала Вітушкі

[1] ttp://slounik.org/32048.html Біяграфія Янкі Гінько

[1]

@@ Радок 6: / Радок 6: @@
 |род дзейнасці     = грамадскі і вайсковы дзеяч
 |дата нараджэння   = 03.01.1912
+|месца нараджэння  = в. [[Загор'е]], Залеская гміна, [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польская рэспубліка]]
-|месца нараджэння  =
 |дата смерці       = 1980-я
 |месца смерці      =
@@ Радок 15: / Радок 15: @@
 == Біяграфія ==
-Нарадзіўся [[3 студзеня]] [[1912]] г. У [[1939]] г. скончыў [[Варшаўская палітэхніка|Варшаўскую палітэхніку]] па спецыяльнасці інжынера геадэзіі. У [[1940]]—[[1941]] гадах працаваў па сваёй спецыяльнасці ва ўсходняй Беларусі.
+Нарадзіўся [[3 студзеня]] [[1912]] г. у в. [[Загор'е]] Залескай гміны на Дзісненшчыне ў [[Польская Рэспубліка (1918—1939)|Польскай рэспубліцы]] ў праваслаўнай сям'і Піліпа і Анастасіі Гінько. У [[1939]] г. скончыў [[Варшаўская палітэхніка|Варшаўскую палітэхніку]] па спецыяльнасці інжынера геадэзіі. У [[1940]]—[[1941]] гадах працаваў па сваёй спецыяльнасці ва ўсходняй Беларусі.
 Пасля пачатка нямецкай акупацыі Янка Гінько працаваў старшынёй [[Беларуская народная самапомач|Беларускай народнай самапомачы]] ў [[Глыбокае|Глыбокім]]. Быў сябрам Цэнтральнага Камітэту падпольнай [[Беларуская незалежніцкая партыя|Беларускай Незалежніцкай Партыі]], стаў кіраўніком палітычнай рэферэнтуры БНП, старшыня БНП у Глыбокім. Уступіў да [[Беларуская краёвая абарона|Беларускай краёвай абароны]], атрымаў чын лейтэнанта.
@@ Радок 21: / Радок 21: @@
 У [[1944]] г. адмовіўся працаваць намеснікам прэзідэнта [[Беларуская цэнтральная рада|Беларускай Цэнтральнай Рады]] ў [[Слуцк]]у. [[27 чэрвеня]] [[1944]] г. удзельнічаў у [[Другі Усебеларускі кангрэс|Другім Усебеларускім кангрэсе]].
-Пасля эвакуацыі з [[Усходняя Прусія|Усходняй Прусіі]] летам [[1944]] г далучыўся да [[Паветрана-дэсантны спецыяльны батальён «Дальвіц»|батальёна «Дальвіц»]]. [[17 лістапада]] [[1944]] г. дэсантаваўся ў раёне [[Ліда|Ліды]]. У снежні таго ж года трапіў у палон [[НКУС]]. Праходзіў на працэсе кіраўніцтва [[Беларуская незалежніцкая партыя|Беларускай незалежніцкай партыі]] у [[Мінск]]у ў [[1946]] г.. Янка Гінько быў асуджаны на 25 гадоў савецкіх канцлагераў.
+Пасля эвакуацыі з [[Усходняя Прусія|Усходняй Прусіі]] летам [[1944]] г далучыўся да [[Паветрана-дэсантны спецыяльны батальён «Дальвіц»|батальёна «Дальвіц»]]. [[17 лістапада]] [[1944]] г. дэсантаваўся ў раёне [[Ліда|Ліды]] ў групе з [[Кастусь Шышэя|Кастусём Шышэяй]], але яны былі выкінутыя ня ў тым месцы і раззброеныя польскай [[Армія Краёва|Арміяй Краёвай]]. У снежні таго ж года трапіў у палон [[НКУС]]. Праходзіў на працэсе кіраўніцтва [[Беларуская незалежніцкая партыя|Беларускай незалежніцкай партыі]] у [[Мінск]]у ў [[1946]] г.. Янка Гінько быў асуджаны на 25 гадоў савецкіх канцлагераў.
-У [[1953]] г. або [[1954]] г. трапіў на [[Інта|Інту]]. Вызваліўся пасля [[1956]] г., застаўся працаваць на [[Інта|Інце]]. Ажаніўся і з дапамогай жонкі атрымаў дазвол на пражыванне ў [[Масква|Маскве]]. Наведваў Беларусь.
+У [[1953]] г. або [[1954]] г. трапіў на [[Інта|Інту]], працаваў маркшэйдарам (спецыяліст у падземнай геадэзіі) і пазнаёміўся з [[Пятро Рашэтнік|Пётрай Рашэтнікам]]. Вызваліўся пасля [[1956]] г., застаўся працаваць на [[Інта|Інце]]. Ажаніўся і з дапамогай жонкі атрымаў дазвол на пражыванне ў [[Масква|Маскве]]. Наведваў Беларусь.
 Апошнія гады жыцця моцна хварэў. Памёр у [[1980-я|1980-х]] гадах.