Перайсці да зместу

Мікалай Міхайлавіч Карамзін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Мікалай Карамзін
руск.: Николай Михайлович Карамзин
Асабістыя звесткі
Псеўданімы А. Б. В.[1]
Дата нараджэння 1 (12) снежня 1766[2][3][…] ці 12 снежня 1766(1766-12-12)[4]
Месца нараджэння
Дата смерці 22 мая (3 чэрвеня) 1826[5][2][…] (59 гадоў) ці 3 чэрвеня 1826(1826-06-03)[4] (59 гадоў)
Месца смерці
Пахаванне
Грамадзянства Сцяг Расіі Расійская імперыя
Жонка Кацярына Андрэеўна Карамзіна[d]
Дзеці Кацярына Мікалаеўна Мяшчэрская[d], Аляксандр Мікалаевіч Карамзін[d], Андрэй Мікалаевіч Карамзін[d], Sofya Karamzina[d], Vladimir Karamzin[d] і Elizaveta Nikolaevna Karamzina‎[d]
Альма-матар
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці мовазнавец, паэт, гісторык, пісьменнік, перакладчык, крытык, журналіст, празаік, публіцыст
Гады творчасці 17811826
Кірунак сентыменталізм
Жанр паэзія
Мова твораў руская
Дэбют «Дзіцячае чытанне» — першы рускі часопіс для дзяцей
Грамадская дзейнасць
Член у
Прэміі ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі навук (1818)
Узнагароды
Ордэн Святой Ганны I ступені
Ордэн Святой Ганны I ступені
Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Ордэн Святога Уладзіміра III ступені
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мікала́й Міха́йлавіч Карамзі́н (12 снежня 1766, в. Міхайлаўка, Бузлукскі павет, Казанская губерня (паводле іншых дадзеных — вёска Знаменскае, Сімбірскі павет, Казанская губерня) — 3 чэрвеня 1826, Санкт-Пецярбург) — расійскі гісторык, публіцыст, празаік, паэт і стацкі саветнік.

У 1783—1784 гадах на вайсковай службе. Выдаваў альманахі, часопісы. Яскравы прадстаўнік расійскага сентыменталізму. У гістарычных працах адмаўляў дэспатыю, прыхільнік рэспубліканскага ладу. Абапіраючыся на старажытныя крыніцы, творы В. Тацішчава і М. Шчарбатава напісаў «Гісторыю дзяржавы Расійскай» (т. 1—12, 1816—1829).

Гісторыю Беларусі разглядаў у кантэксце расійскай дзяржаўнасці. Даў адметныя характарыстыкі старажытных дзяржаўных дзеячаў (Усяслава Полацкага, Гедзіміна, Альгерда і інш.). У «Дадатках» да «Гісторыі…» выкарыстаў шмат выпісак са страчаных пазней пісьмовых крыніц.

Зноскі

  1. Венгеров С. А. А. Б. В. // Критико-биографический словарь русских писателей и ученых (от начала русской образованности до наших дней). — СПб.: Семеновская Типо-Литография (И. Ефрона), 1889. — Т. I. Вып. 1—21. А. — С. 7.
  2. а б Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  3. Nikolay Mikhaylovich Karamzin // Encyclopædia Britannica
  4. а б КАРАМЗИН Николай Михайлович // Словарь русских писателей XVIII века. Выпуск 2: К—П / под ред. А. М. ПанченкоСПб.: Наука, 1999. — С. 32–43. — ISBN 5-02-028095-X
  5. а б Макогоненко Г. П. Карамзин // Краткая литературная энциклопедияМ.: Советская энциклопедия, 1962. — Т. 3.
  6. Карамзин Николай Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.