Сімфонія № 9 (Бетховен)

Сімфонія № 9
Кампазітар	Людвіг ван Бетховен
Танальнасць	D minor[d]
Форма	музычны твор/кампазіцыя[d]
Час і месца сачынення	1824
Першае выкананне	7 мая 1824
Першая публікацыя	1826
Прысвячэнне	Фрыдрых Вільгельм III
Інструменты
сімфанічны аркестр і хор
Часткі	I. Allegro ma non troppo, un poco maestoso[d] II. Scherzo. Molto vivace – Presto[d] III. Adagio molto e cantabile[d] IV. Finale[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сімфонія № 9 Рэ мінор, Op. 125 — апошняя сімфонія Людвіга ван Бетховена (1824). Яна ўключае ў сябе частку Ode an die Freude («Оды да радасці»), паэмы Фрыдрыха Шылера, тэкст якой выконваецца салістамі і хорам у апошняй частцы. Гэта першы ўзор, калі буйны кампазітар выкарыстаў у сімфоніі чалавечы голас у адным шэрагу з інструментамі.

Чацвёртая частка сімфоніі — «Ода да радасці» — выкарыстоўваецца як Гімн Еўрасаюза (аранжыроўка Герберта фон Караян).

Упершыню сімфонія была апублікаваная з назвай, якая гучыць на нямецкай мове як Sinfonie mit Schlusschor über Schillers Ode «An die Freude» für großes Orchester, 4 Solo und 4 Chorstimmen componiert und seiner Majestät dem König von Preußen Friedrich Wilhelm III in tiefster Ehrfurcht zugeeignet von Ludwig van Beethoven, 125tes Werk; аднак, яе больш агульная, афіцыйная назва гэта Сімфонія No.. 9 у D minor, Op. 125. Таксама сімфонію называюць «Харальнай».

Дзявятая сімфонія — адзін з найбольш выдатных твораў у гісторыі сусветнай музычнай культуры. Па ідэі велічы і глыбіні яе этычнага зместу, па шыраце задумы і магутнай дынаміцы музычных вобразаў Дзявятая сімфонія пераўзыходзіць усё створанае самім жа Бетховенам.

Твор адыгрывае прыкметную ролю і ў сучасным грамадстве.

Гісторыя стварэння

Бетховен пачаў працу над творам у 1822 годзе і праз 2 гады скончыў яго. Зрэшты, тэма другой частцы была напісана яшчэ ў 1815 годзе. Прэм’ера сімфоніі адбылася неўзабаве пасля яе завяршэння ў Вене

Склад аркестра

Драўляныя духавыя

Флейта пікала

2 флейты

2 габоя

2 кларнета (B)

2 фагота

Контрафагот (толькі ў чацвёртай частцы)

Медныя духавыя

4 валторны (D, B-basso, B, Es)

2 трубы (D, B)

3 трамбона

Ударныя

Літаўры

Трохкутнік

Талеркі

Вялікі барабан

Струнныя

I і II скрыпкі

Альты

Віяланчэлі

Кантрабасы

Вакальныя партыі

Сапрана (сола)

Кантральта (сола)

Тэнар (сола)

Барытон (сола)

Змешаны хор

Часткі

1. Allegro ma non troppo, un poco maestoso
2. Molto vivace
3. Adagio molto e cantabile
4. Presto (з хорам)

Музычныя фрагменты

Увага! Музычныя фрагменты ў фармаце MIDI

• Сімфонія No. 9 частка 1^ⓘ
• Сімфонія No. 9 частка 2^ⓘ
• Сімфонія No. 9 частка 3^ⓘ
• Сімфонія No. 9 частка 4^ⓘ
• Ода да радасці^ⓘ

Гл. таксама

• Праклён дзевятай сімфоніі

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сімфонія № 9 (Бетховен)