Фёдар Антонавіч Угначоў

Фёдар Антонавіч Усначоў
Фёдар Антонавіч Усначоў
Дата нараджэння	21 снежня 1912 (3 студзеня 1913)
Месца нараджэння	Слабада, Чавускі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	18 красавіка 1986 (73 гады)
Месца смерці	Слабадзея, Слабадзейскі раён, Прыднястроўе, Малдова;
Грамадзянства	СССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна;
Узнагароды і званні	;

Фёдар Антонавіч Угначоў (2 студзеня 1913, в. Слабада, Чавускі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя^[2] — 18 красавіка 1986, Слабадзея, Ціраспальскі раён, Малдаўская ССР^[3]) — савецкі ваенны. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. Герой Савецкага Саюза (1945). Старшыня.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Фёдар Антонавіч Угначоў нарадзіўся 2 студзеня 1913 года (21 снежня 1912 года — па старым стылі) у вёсцы Слабада Чавускага павета Магілёўскай губерні^[4] (цяпер Горацкага раёна Магілёўскай вобласці Рэспублікі Беларусь) у сялянскай сям’і. Беларус. Адукацыя 6 класаў сельскай школы. З 16 гадоў працаваў у калгасе. У 1931 годзе перайшоў працаваць у Горацкі леспромхоз. У 1935 годзе прызваны ў рады Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі. Служыў у горадзе Кола на Кольскім паўвостраве. Дэмабілізаваўшыся ў 1937 годзе, вярнуўся ў калгас. Перад вайной працаваў брыгадзірам паляводчай брыгады, затым загадчыкам фермай.

У жніўні 1941 года пайшоў на фронт. Ваяваў на Ленінградскім, Паўднёвым (руск.) (бел., 4-м і 3-м Украінскіх франтах. Двойчы быў паранены. 1 кастрычніка 1944 года старшына Ф. А. Угначоў прыбыў у размяшчэнне 1052-га стралковага палка 301-й стралковай арміі 5-й ударнай арміі 1-га Беларускага фронту і быў прызначаны камандзірам аддзялення. У складзе дывізіі Фёдар Антонавіч удзельнічаў у Вісла-Одэрскай аперацыі. Асабліва вызначыўся ў баях за Кюстрынскі плацдарм у раёне населенага пункта Ортвіг.

3 лютага 1945 года пасля гібелі камандзіра ўзвода старшыня Ф. А. Угначоў прыняў камандаванне на сябе. Пад яго камандаваннем узвод адбіў сем контратак прераўзыходзячых сіл ворага, знішчыўшы тры танкі, бронетранспарцёр і да сотні варожых салдат. За ходам бою сачыў, прыбыўшы на назіральны пункт маршал Савецкага Саюза Г. К. Жукаў. Па яго загаду ўсе байцы батальёна, у які ўваходзіў і ўзвод Угначева, былі прадстаўлены да высокіх узнагарод, а тыя, хто асабліва вылучыўся — да звання Героя Савецкага Саюза. Ужо пазней старшыня Угначоў даведаўся, што яго ўзвод сваімі дзеяннямі сцягнуў на сябе значныя сілы немцаў, прымусіўшы іх аслабіць абарону на іншых участках. Дзякуючы гэтаму астатнія часткі дывізіі з мінімальнымі стратамі фарсіравалі Одэр на поўнач і істотна пашырылі плацдарм.

Праз тры дні пасля бою старшына Ф. А. Угначоў быў прадстаўлены да звання Герой Савецкага Саюза. У прадстаўленні камандзір 1052-га стралковага палка гвардыі палкоўнік А. І. Пешкаў пісаў: «Умела камандуючы ўзводам, старшына Угначоў натхняў байцоў асабістым прыкладам адвагі і адвагі… Праяўленыя старшыной доблесць і геройства забяспечылі замацаванне плацдарма на левым беразе ракі Одэр». 6 красавіка 1945 года ўказ аб прысваенні старшыне Ф. А. Угначову звання Героя Савецкага Саюза быў падпісаны. Вайну Фёдар Антонавіч скончыў у Берліне.

Дэмабілізаваўшыся ў снежні 1945 года Ф. А. Угначоў вярнуўся ў родныя мясціны і працаваў у лясной гаспадарцы. У пачатку 1950-х гадоў пераехаў у Свярдлоўскую вобласць, дзе працаваў канавозчыкам на конным двары Сотрынскага леспрамгаса. У 1955 годзе ўступіў у шэрагі КПСС. У 1970-х пераехаў у пасёлак Слабадзея Малдаўскай ССР (цяпер горад Слабадзея Прыднястроўскай Малдаўскай Рэспублікі). Памёр Фёдар Антонавіч 18 красавіка 1986 года. Пахаваны ў горадзе Слабадзея.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Медаль «Залатая Зорка» (6 красавіка 1945);
ордэн Леніна (6 красавіка 1945);
ордэн Айчыннай вайны I ступені;
медалі.

Зноскі

↑ Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя Кандрата Крапівы НАН Беларусі Гарады і вёскі Беларусі — Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13030347"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17043280"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q14271902"></a>
↑ Цяпер Горацкі раён, Магілёўская вобласць
↑ Цяпер Прыднястроўская Малдаўская Рэпубліка
↑ Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 5, кн. 1. Магілёўская вобласць / рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2008. — 728 с.: іл. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0409-9. — С. 533

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Герои Советского Союза: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии И. Н. Шкадов. — М.: Воениздат, 1988. — Т. 2 /Любов — Ящук/. — 863 с. — 100 000 экз. — ISBN 5-203-00536-2.
Антонов В. С. Путь к Берлину. М., Наука, 1975.
Дзюбинский Л. И. Герои города Серова. Серов. 2010.
Лившиц В. М. Герои Советского Союза — уроженцы Горецкого района. Горки: 1999. С. 23-27.
Ліўшыц В. М. Горацкай зямлі — адважныя сыны. Горкі: 1994. С. 11, 13

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Фёдар Антонавіч Угначоў на сайце «Героі краіны»

Угначоў Фёдар Антонавіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»

[_32a8d45e82e238af-1] Інстытут мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору імя Кандрата Крапівы НАН Беларусі Гарады і вёскі Беларусі — Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q13030347"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17043280"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q14271902"></a>

[2] Цяпер Горацкі раён, Магілёўская вобласць

[3] Цяпер Прыднястроўская Малдаўская Рэпубліка

[4] Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 5, кн. 1. Магілёўская вобласць / рэдкал.: Г. П. Пашкоў (дырэктар) і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2008. — 728 с.: іл. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0409-9. — С. 533

[1]

[2]

[3]

[4]

Тэматычныя сайты	Героі краіны
Нарматыўны кантроль	БАП: 130114