Асексуальнасць

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Асексуальнасць — вызначэнне або самавызначэнне людзей, якія не адчуваюць ці адчуваюць слабую палавую цягу.

Дэбаты[правіць | правіць зыходнік]

Асексуальнасць адрозніваецца ад антысексуальнасці. У той час як асексуалы могуць мець шмат агульнага з антысексуаламі, асексуальнасць не мае на ўвазе станоўчае/адмоўнае стаўленне да самой з'явы секса. Таксама асексуальнасць не варта блытаць з фізічнай няздольнасцю да палавога акту і/або працягу роду.

Некаторыя мяркуюць, што асексуальнасць трапляе пад вызначэнне сексуальных расстройстваў.[1] Аднак, хоць у асобных выпадках адмова ад сексу і можа спараджацца падобнымі прычынамі, у цэлым сучасная медыцына прызнае, што асексуальнасць не з'яўляецца паталогіяй і не прычыняе шкоды фізічнаму ці псіхічнаму здароўю. Гэта пацвярджаюць і шматлікія людзі, якія адносяць сябе да асексуалаў, адмаўляючы, што якія-небудзь з пералічаных прычын мелі месца ў іх выпадку, а таксама дадаючы, што, раз іх асексуальнасць не выклікае якіх-небудзь пакут, то яе нельга адносіць да медыцынскіх ці эмацыйных расстройстваў.

Дагэтуль вядуцца дыскусіі наконт таго, варта лічыць асексуальнасць чацвёртай арыентацыяй або палавой канстытуцыяй. Таксама ўсё яшчэ няма адзінага меркавання наконт вызначэння асексуальнасці, асабліва датычна таго, пазбаўлены асексуал палавой цягі наогул ці ж, у рамках вызначэння, можа мець адносна слаба выяўленую палавую цяга.

Вывучэнне[правіць | правіць зыходнік]

Адносна асексуальнасці было мала даследаванняў, аднак тыя з іх, што былі праведзены, сцвярджаюць, што яна як мінімум не меней распаўсюджана, чым, да прыкладу, гомасексуальнасць (Богарт, 2005).

Даследаванні, праведзеныя на авечках, паказалі, што каля 2—3 % вывучаных асобін не маюць ніякай бачнай цікавасці да спарвання наогул з асобінамі любога полу. У іншых даследаваннях, праведзеных на пацукх і пясчанках, да 12 % самцоў не паказалі цікавасці да самак. Падліку іх узаемаадносін з іншымі самцамі не ажыцяўлялася, аднак, і гэтыя даследаванні маюць каштоўнасць у пытанні разгляду асексуальнасці (Вестфал, 2004).

Асексуальнасць і рэлігія[правіць | правіць зыходнік]

Шматлікія вераванні і некаторыя рэлігійныя секты лічаць асексуальнасць больш высокім духоўным станам, напроста злучаючы паняцці святасці, чысціні і бязгрэшнасці з адсутнасцю сексу і сексуальных намераў. Цалкам асексуальна будыйская нірвана (якая, зрэшты, азначае свабоду наогул ад усіх жаданняў). Шэраг асексуалаў лічаць, што адсутнасць у іх «прымітыўных жаданняў» робіць іх больш духоўнымі, акрамя таго, ёсць асексуалы, якія лічаць гэта самай вышэйшай духоўнай пазіцыяй. Некаторыя асексуалы заводзяць дзяцей па сваім жаданні, і некаторыя вераванні ўсхваляюць і дзяцей, і асексуальнасць. Больш таго, паводле некаторых рэлігійных перакананняў, сексуальнасць сама па сабе святая або з'яўляецца дарам Бога. Напрыклад, некаторыя разнавіднасці Тантры закранаюць палавыя адносіны, а асобныя віды неапаганства і Нью-эйдж уключаюць канцэпцыю святасці сексуальнасці.

У сапраўдны момант асексуальнасць, як правіла, не сутыкаецца з рэлігійным неўхваленнем.

Асексуальнасць у мастацтве[правіць | правіць зыходнік]

Магчыма, першым асексуальным персанажам з'яўляецца Іпаліт, які пазбягаў жанчын і прысвяціў сваё жыццё цноце.

Мяркуючы па ўсім, цалкам асексуальны і ўслаўлены Шэрлак Холмс Конан Дойля, а таксама іншы знакаміты персанаж дэтэктываў — міс Марпл Агаты Крысці. Наогул, у англійскай класічнай літаратуры можна сустрэць нямала персанажаў, якія вядуць сябе цалкам асексуальна.

У навукова-фантастычным рамане Г. Гарысана і М. Мінскі «Выбар па Цьюрынгу» галоўны герой пераадольвае палавую цягу і становіцца асексуалам.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Глоссарий.ru: Половые расстройства(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 20 ліпеня 2012. Праверана 26 чэрвеня 2012.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]