Генадзь Пятровіч Драздоў

Генадзь Пятровіч Драздоў
Генадзь Пятровіч Драздоў
Дата нараджэння	11 сакавіка 1959 (65 гадоў)
Месца нараджэння	Паддуб’е, Рагачоўскі раён, Гомельская вобласць, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Жанр	графіка і жывапіс
Вучоба	Мінскі дзяржаўны мастацкі каледж імя А. К. Глебава; Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў;
Уплыў	Іван Пятровіч Чухраеў і Віктар Пятровіч Маркавец
Член у	Беларускі саюз мастакоў; Пагоня;

Генадзь Пятровіч Драздоў (нар. 11 сакавіка 1959, в. Паддуб’е, Рагачоўскі раён) — беларускі мастак.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 11 сакавіка 1959 года в. Паддуб’е Рагачоўскага раёна.

Скончыў у 1979 годзе Мінскае мастацкае вучылішча імя А. Глебава, у 1989 годзе Беларускую акадэмію мастацтваў. Вучыўся ў Івана Чухраева, Віктара Маркаўца. У мастацкіх выстаўкаах бярэ ўдзел з 1981 года.

Сябра Беларускага саюза мастакоў з 1999 года. У 2011—2016 гадах старшыня Рады творчай суполкі «Пагоня».

Жыве ў Мінску.

У 2019 годзе ўдзельнічаў у цырымоніі перапахавання ўдзельнікаў паўстання 1863—1864 гадоў у Вільнюсе^[1].

Палітычны пераслед[правіць | правіць зыходнік]

Затрыманы 10 жніўня 2022 года і асуджаны на 15 сутак арышту ў межах распачатага пасля прэзідэнцкіх выбараў 2020 года тэрору супраць нелаяльнасці да рэжыму Лукашэнкі. Спярша супраць яго распачалі крымінальную справу за ўдзел у пратэстах у 2020 годзе (арт. 342 Крымінальнага кодэксу). Пасля Генадзю памянялі абвінавачванне на «садзейнічанне экстрэмісцкай дзейнасці» (ч. 1 арт. 361-4 КК)^[2].

4 траўня 2023 года Генадзю Драздову прысудзілі тры гады пазбаўлення волі^[3].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Працуе ў галіне графікі, жывапісу, мастацкіх праектаў. Найбольш значныя творы: «Малітва аб незалежнасці Беларусі», «Рэхаформ», «Вяртанне блуднага сына», «Шлях вузкай брамай», «Час восені», «Пакінуты Беларускі дом», нізка «Фрагменты беларускага барока».

Аўтар шматлікіх канцэптуальных праектаў: «I Фестываль Беларускага духоўнага мастацтва», Мінск, Палац мастацтва (1999); «ART рэйтынг», Мінск, галерэя «Золата» (2001); «Перформанс „Вясны“», Мінскі касцёл Св. Сымона і Алены (2001), Кіеў (2005); «II Фестываль Беларускага духоўнага мастацтва», Мінск, Палац мастацтваў (2012).

Наладзіў больш за дзесяць персанальных выставак у Беларусі і за яе межамі. Творы экспанаваліся на выставах у Беларусі, Польшчы, Чэхіі, Германіі, ЗША, Нарвегіі, Бельгіі, Аб’яднаных Арабскіх Эміратах, Украіне, Расіі.

Творы захоўваюцца ў Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь, Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі, у прыватных калекцыях.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Узнагароджаны дыпломам I ступені за серыю графічных прац на II Мінскай міжнароднай выстаўцы графікі (2009), дыпломам III ступені (у намінацыі лічбавае фота) на IV Мінскім міжнародным фестывалі лічбавага мастацтва (2013).

Зноскі

↑ Тысячы беларусаў развіталіся з Каліноўскім пад нацыянальнымі сцягамі — шмат ФОТА Надзеі Бужан (бел.). Наша Ніва. Праверана 12 снежня 2023.
↑ Генадзь Драздоў — Палітычныя вязні ў Беларусі (нявызн.). prisoners.spring96.org. Праверана 12 снежня 2023.
↑ Хронікі рэпрэсій: У СІЗА больш не прымаюць лекі, мастака Генадзя Драздова асудзілі да зняволення (бел.). Новы Час (6 мая 2023). Праверана 12 снежня 2023.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Дроздов Геннадий Петрович

[nnТысячы-1] Тысячы беларусаў развіталіся з Каліноўскім пад нацыянальнымі сцягамі — шмат ФОТА Надзеі Бужан (бел.). Наша Ніва. Праверана 12 снежня 2023.

[2] Генадзь Драздоў — Палітычныя вязні ў Беларусі (нявызн.). prisoners.spring96.org. Праверана 12 снежня 2023.

[3] Хронікі рэпрэсій: У СІЗА больш не прымаюць лекі, мастака Генадзя Драздова асудзілі да зняволення (бел.). Новы Час (6 мая 2023). Праверана 12 снежня 2023.

[1]

[2]

[3]