Жан Кастэкс

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Жан Кастэкс
фр.: Jean Castex
Mayor of Prades[d]
18 сакавіка 2008 — 28 сакавіка 2014
Папярэднік Jean-François Denis[d]
дэпутат рэгіянальнага савета Францыі[d] (рэгіён Лангедок — Русільён)
26 сакавіка 2010 — 22 красавіка 2015
Interdepartmental delegate for major sporting events[d]
24 студзеня 2018 — 3 ліпеня 2020
Папярэднік Nicolas Desforges[d]
Пераемнік Michel Cadot[d]
member of the departmental council of Pyrénées-Orientales[d]
з 2 красавіка 2015
Пераемнік Pierre Bataille[d]
Q66499904?
з 1 студзеня 2015
генеральны сакратар (дэпартамент Ваклюз і Прэфектура, Францыя)
1999 — 2001
Папярэднік Bernard Roudil[d]
Пераемнік Marcel Renouf[d]
старшыня (chambre régionale des comptes d'Alsace[d])
2001 — 2005
Папярэднік Bernard Levallois[d]
Пераемнік Olivier Ortiz[d]
Муніцыпальны саветнік Прада[d]
23 сакавіка 2014 — 17 мая 2020
прэм’ер-міністр Францыі[d]
3 ліпеня 2020 — 16 мая 2022
Папярэднік Эдуар Філіп
Пераемнік Элізабет Борн
Q58877695?
з лістапад 2022
Mayor of Prades[d]
23 мая 2020 — 3 ліпеня 2020
Пераемнік Yves Delcor[d]
Mayor of Prades[d]
29 сакавіка 2014 — 22 мая 2020
генеральны сакратар прэфектуры Ваклюз[d]
1999 — 2001
Нараджэнне 25 чэрвеня 1965(1965-06-25)[1][2][…] (58 гадоў)
Жонка Sandra Ribelaygue[d]
Партыя
Член у
Адукацыя
Дзейнасць дзяржаўны дзеяч, палітык
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Grand Cross of the National Order of Merit камандор ордэна Ганаровага Легіёна
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жан Кастэкс (фр.: Jean Castex; нар. 25 чэрвеня 1965, Вік-Фезансак) — французскі палітык, прэм’ер-міністр Францыі з 3 ліпеня 2020 да 16 мая 2022 года.

Паходжанне і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Прозвішча Кастэкс паходзіць ад гасконскага слова Castèth(s) і азначае «шато» — загарадны сядзібны дом вышэйшай арыстакратыі.

Унук Марка Кастэкса, які ў 1971-1989 гадах займаў пасаду мэра Вік-Фезансака, а ў 1980-1989 — сенатара Францыі ад дэпартамента Жээр. Бацька — Клод Кастэкс, працаваў выкладчыкам. Сам Жан вучыўся ва Універсітэце Тулузы, парыжскім Інстытуце палітычных даследаванняў і Нацыянальнай школе адміністрацыі (ENA)[5].

Прафесійная і палітычная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Рэгіянальная праца[правіць | правіць зыходнік]

З 1991 года працаваў у аўдытарскім судзе на пасадзе аўдытара, у 1994 годзе стаў саветнікам-рэферэнтам (conseiller référendaire), у 2008 — старэйшым саветнікам (conseiller-maître)[6].

У 1996 годзе прызначаны дырэктарам Упраўлення аховы здароўя і сацыяльных службаў дэпартамента Вар, у 1999 годзе заняў пасаду генеральнага сакратара прэфектуры дэпартамента[7].

З 2001 па 2005 год узначальваў рэгіянальную коштавую палату Эльзаса ў Страсбургу[8].

У 2008 годзе абраны мэрам горада Прад у дэпартаменце Усходнія Пірэнеі, у 2014 годзе быў трыумфальна пераабраны пры падтрымцы 70% выбаршчыкаў, у 2020 - 75,72%[9]. У якасці мэра і прэзідэнта супольнасці камун зрабіў значны ўклад у захаванне мясцовай славутасці — чыгуначнай лініі Сердань, у 2015 годзе перашкодзіў прыватызацыі аб’екта[10].

З 2010 па 2015 год — дэпутат рэгіянальнага савета Лангедок-Русільён[11].

З 29 сакавіка 2015 г. — дэпутат департаментского савета Усходніх Пірэнэяў.

Пры ўрадзе[правіць | правіць зыходнік]

З 2004 года працаваў у Міністэрстве салідарнасці і сацыяльнага згуртавання, дзе ўзначаліў кіраванне шпіталізацыі і медыцынскага абслугоўвання. Затым кіраваў канцылярыяй міністра Ксавье Бертрана, займаўся рашэннем праблемы птушынага грыпу, забяспечыўшы на тэрыторыі Францыі распаўсюджванне 200 млн ахоўных медыцынскіх масак і 2 млн доз вакцыны. Пасля прыходу да ўлады прэзідэнта Нікаля Сарказі Кастэкс рушыў услед за Бертранам, які атрымаў партфель міністра працы, і апынуўся на новым месцы ў разгар эканамічнага крызісу 2008 года, займаючыся рэфармаваннем сістэмы асаблівых пенсійных планаў. З 2010 года працаваў у прэзідэнцкай адміністрацыі Нікаля Сарказі, праз некаторы час заняўшы пасаду памочніка генеральнага сакратара Елісейскага палаца[12].

Восенню 2012 года на з’ездзе Саюза за народны рух падтрымаў Франсуа Фіёна і пасля рэарганізацыі партыі застаўся ў шэрагах «рэспубліканцаў». У гэтым жа годзе распачаў спробу абрання ў Нацыянальны сход ад дэпартамента Усходнія Пірэнеі, але саступіў[13].

У 2017 годзе прызначаны кіраўніком міжведамаснай камісіі з задачай каардынацыі дзейнасці розных міністэрстваў у падтрымку кандыдатуры Парыжа на правядзенне Алімпійскіх і Паралімпійскіх гульняў у 2024 годзе, а пазней — аналагічную камісію па арганізацыі іншых важных спартыўных спаборніцтваў[14]. 13 верасня 2017 года МАК абраў Парыж у якасці сталіцы Гульняў 2024 года.

У 2019 годзе ўзначаліў Нацыянальнае спартовае агенцтва[15].

3 красавіка 2020 г. узначаліў міжведамасную камісію па арганізацыі паступовага зняцця абмежаванняў, выкліканых распаўсюджваннем COVID-19[16].

Прэм’ер-міністр[правіць | правіць зыходнік]

3 ліпеня 2020 года, пасля сыходу ў адстаўку Эдуара Філіпа, Жан Кастэкс ўступіў на пасаду прэм'ер-міністра Францыі[17][18]. У той жа дзень ён выйшаў з складу партыі «Рэспубліканцы»[19].

6 ліпеня аб’яўлены персанальны склад урада. З 32 членаў Кабінета, які ўключае 16 міністраў, 14 міністраў-дэлегатаў і аднаго дзяржаўнага сакратара, палову (16 чалавек) склалі сябры партыі «Наперад, Рэспубліка!», дзевяць — беспартыйныя. Сярод астатніх ёсць прадстаўнікі Дэмакратычнага руху, новай партыі Тэрыторыі прагрэсу, а таксама партыі «Дзейнічаць» і Радыкальнага руху. Ва ўрад увайшлі 17 жанчын, сярэдні ўзрост членаў Кабінета склаў 50 гадоў (для другога ўрада Піліпа гэты паказчык складаў 51 год, а для першага — 54 гады)[20].

15 ліпеня Кастэкс выступіў з праграмнай прамовай у Нацыянальным Асамблеі, пералічыўшы асноўныя напрамкі дзейнасці свайго ўрада. У іх ліку: для процідзеяння эпідэміі COVID-19 уводзіцца абавязковае нашэнне медыцынскіх масак у грамадскіх месцах (у памяшканнях і іншых зачыненых прасторах); пашырэнне паўнамоцтваў уладаў у рэгіёнах і на месцах; зніжэнне кошту абеду ў універсітэцкіх сталовых для студэнтаў на стыпендыі з 3,30 еўра да 1 еўра; барацьба з беспрацоўем, у першую чаргу сярод моладзі (мяркуецца зніжэнне сацыяльных узносаў для работнікаў не старэйшыя за 25 гадоў да 4000 еўра ў год, пры найме работнікаў нізкай кваліфікацыі з заробкам да 1,6 МРОТ кампаніі вызваляюцца ад сацыяльных узносаў); да канца 2021 года намечана вырабіць рэнавацыя 300 кварталаў з 450, дзе яна прызнаная неабходнай; вылучаюцца інвестыцыі агульным аб’ёмам 100 млрд еўра, у тым ліку 40 — на развіццё прамысловасці і 6 — у ахову здароўя; падтрымка экалагічных праектаў; пенсійная рэформа прызнана неабходнай, у тым ліку паступовы адмову ад спецыяльных пенсійных планаў; падрыхтоўка урадам законапраекта аб супрацьдзеянні сепаратызму па этнічных і рэлігійных падставах, а таксама супрацьдзеянне радыкальнага ісламізму; установа да пачатку 2021 года інстытута «суддзяў крокавай даступнасці» (juges de proximité), да юрысдыкцыі якіх павінны быць аднесены справы аб дробных паўсядзённых правапарушэннях[21].

Асабістае жыццё[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты на каталонке Сандры Рыбелейг (Sandra Ribelaygue) — дэпутат муніцыпальнага савета невялікага гарадка Вальсеболер на мяжы з Іспаніяй. Ёсць чацвёра дачок[22].

Кнігі Кастэкса[правіць | правіць зыходнік]

  • Чыгуначная лінія з Перпіньянав Вільфранш — прэлюдыя лініі Сердань / La Ligne de chemin de fer de Perpignan à Villefranche - Prélude de la ligne de Cerdagne (Les carnets du Train jaune; tome 7), Éditions Talaia, Canet-en-Roussillon, 2017

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Кавалер ордэна «За заслугі» па прадстаўленні прэм’ер-міністра «за 15 гадоў грамадзянскай і ваеннай службы» (указ Прэзідэнта Рэспублікі ад 15 мая 2006 года)[23].

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Répertoire national des élus — 2019.
  2. ↑ French National Directory of Representatives, 14 January 2020 — 2020.
  3. ↑ а б в https://www.gouvernement.fr/ministre/jean-castex#biography Праверана 19 лютага 2021.
  4. ↑ Who's Who in France — Paris: 1953. — ISSN 0083-9531; 2275-0908
  5. ↑ Pierre Sabathié et Jean-Charles Galiacy. Jean Castex, du Gers à l’Élysée (фр.). Sud Ouest (24 лістапада 2010). Праверана 3 ліпеня 2020.
  6. ↑ Technicien, à droite, "monsieur sport" : 7 choses à savoir sur le nouveau Premier ministre Jean Castex (фр.). France Inter (3 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
  7. ↑ Jean Castex (фр.). Les Echos (20 студзеня 2005). Праверана 11 ліпеня 2020.
  8. ↑ Jean Castex, le nouveau Premier ministre, a vécu quatre ans à Kuttolsheim, où il a encore de bons amis (фр.). France 3 (4 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
  9. ↑ DIRECT. Le Gersois Jean Castex nommé Premier ministre pour remplacer Edouard Philippe (фр.). La Depeche (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  10. ↑ Jean Castex, un premier ministre passionné d'histoire et de la vie du rail (фр.). Le Figaro (3 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
  11. ↑ Qui est Jean Castex, le nouveau Premier ministre? (фр.). La voix du Nord (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  12. ↑ Bernard Gorce. Jean Castex, nouveau premier ministre et bras armé de l’Élysée (фр.). La Croix (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  13. ↑ Paul Turban. Coronavirus : qui est Jean Castex, le "Monsieur déconfinement" du gouvernement ? (фр.). RTL (7 красавіка 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
  14. ↑ Qui est Jean Castex, ce nouvel "inconnu" nommé Premier ministre par Emmanuel Macron ? (фр.). Europe1 (3 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
  15. ↑ Jérôme Cordelier et Géraldine Woessner. Jean Castex, un « couteau suisse » pour le déconfinement (фр.). Le Point (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  16. ↑ Olivier Faye. Coronavirus : Jean Castex, « M. Déconfinement » du gouvernement et « homme de confiance » d’Edouard Philippe (фр.). Le Monde (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  17. ↑ Démission du gouvernement, en direct : Jean Castex est nommé premier ministre (фр.). Le Monde (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  18. ↑ Алексей Тарханов. Премьер-министром Франции стал мэр города Прад Жан Кастекс (руск.). Коммерсантъ (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  19. ↑ Remaniement : nouveau Premier ministre, Jean Castex a démissionné de LR (фр.). laprovence.fr (3 ліпеня 2020). Праверана 3 ліпеня 2020.
  20. ↑ Remaniement : qui sont les ministres du gouvernement Castex (фр.). Le Figaro (6 ліпеня 2020). Праверана 6 ліпеня 2020.
  21. ↑ Anne-Charlotte Dusseaulx. Jean Castex : ce qu'il faut retenir de la déclaration de politique générale du Premier ministre (фр.). Le Journal du Dimanche (15 ліпеня 2020). Праверана 16 ліпеня 2020.
  22. ↑ Marion Rouyer. Jean Castex Premier ministre : qui est sa femme Sandra ? (фр.). Gala (3 ліпеня 2020). Праверана 4 ліпеня 2020.
  23. ↑ Décret du 15 mai 2006 portant promotion et nomination (фр.). legifrance.gouv.fr. Праверана 4 ліпеня 2020.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Жан_Кастэкс&oldid=4150185"