Манастыр Святой Кацярыны

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Манастыр
Манастыр Святой Кацярыны
Μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης
28°33′20″ пн. ш. 33°58′34″ у. д.HGЯO
Краіна  Егіпет
Паўвостраў Сінай
Канфесія праваслаўе
Епархія Сінайская праваслаўная царква
Тып мужчынскі
Архітэктурны стыль Візантыйская архітэктура
Заснавальнік Юстыніян I
Першае згадванне IV стагоддзе
Дата заснавання 548
Асноўныя даты

330пабудова першай царквы

557пабудова манастырскіх сцен
Будынкі
 • Базіліка Ператварэнні • Капліца Неабпальнай Купіны
Вядомыя жыхары Іаан Лесвічнік, Ніл Поснік
Рэліквіі і святыні мошчы святой Кацярыны, Неабпальная Купіна
Настаяцель з 1973 года — Даміян, архіепіскап Сінайскі
Статус уключаны ў спіс аб'ектаў Сусветнай спадчыны
Стан дзеючы
Сайт sinaimonastery.com
Праблемы з <mapframe>:
  • Атрыбут «latitude» мае няслушнае значэнне
  • Атрыбут «longitude» мае няслушнае значэнне
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Манастыр Святой Кацярыны (Сінайскі манастыр, грэч. Μονὴ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, араб. دير سانت كاترين‎‎) — адзін з самых старажытных бесперапынна дзеючых хрысціянскіх манастыроў у свеце. Заснаваны ў IV стагоддзі ў цэнтры Сінайскага паўвострава ля падножжа гары Сінай (біблейская Харыў). Умацаваны будынак манастыра пабудаваны па загадзе імператара Юстыніяна ў VI стагоддзі. Насельнікамі манастыра ў асноўным з'яўляюцца грэкі праваслаўнага веравызнання.

Першапачаткова называўся манастыром Праабражэння або манастыром Неапалімай купіны. З XI стагоддзя, у сувязі з распаўсюджваннем шанавання святой Кацярыны, мошчы якой былі здабыты Сінайскім манахамі ў сярэдзіне VI стагоддзя, манастыр атрымаў новую назву — манастыр Святой Кацярыны.

У 2002 годзе манастырскі комплекс быў уключаны ЮНЕСКА ў спіс аб'ектаў Сусветнай спадчыны.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Сцяг ЮНЕСКА Сусветная спадчына ЮНЕСКА, аб’ект № 954
рус.англ.фр.