Марк Захаравіч Фейгін

Марк Захаравіч Фейгін
руск.: Марк Захарович Фейгин
Род дзейнасці	палітык, адвакат, галоўны рэдактар, радыёвядучы, юрыст, рэдактар, дэпутат Дзяржаўнай думы Расіі
Дата нараджэння	3 чэрвеня 1971(1971-06-03) (52 гады)
Месца нараджэння	Куйбышаў, Куйбышаўская вобласць, РСФСР, СССР
Грамадзянства	СССР  Расія
Альма-матар	Самарскі дзяржаўны ўніверсітэт[d] (1995) Дыпламатычная акадэмія МЗС Расіі[d] (2002)
Партыя	Салідарнасць Дэмакратычны саюз[d] Дэмакратычны выбар Расіі[d] Народна-працоўны саюз расійскіх салідарыстаў[d]
Член у	Дзяржаўная Дума Расійскай Федэрацыі I склікання[d]
Бітвы/войны	Баснійская вайна
Узнагароды і прэміі
Сайт	advokat-feygin.ru (руск.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Марк Захаравіч Фейгін (нар. 3 чэрвеня 1971 года ў Самары) — расійскі палітычны і грамадскі дзеяч, юрыст, адвакат, блогер, віцэ-мэр Самары (1997—2007), дэпутат Дзяржаўнай Думы Расійскай Федэрацыі (1994—1995).

24 красавіка 2018 года рашэннем Савета адвакацкай палаты Масквы пазбаўлены адвакацкага статусу. 8 красавіка 2022 года міністэрства юстыцыі РФ прызнала Марка Фейгіна «замежным агентам».

Біяграфія

Унучаты пляменнік арганізатара Камсамолу Герасіма Фейгіна.

У 1993 годзе служыў у арміі Рэспублікі Сербскай у Босніі.

У 1995 годзе скончыў юрыдычны факультэт Самарскага дзяржаўнага ўніверсітэта, пасля таксама скончыў Інстытут бізнесу і дзелавога адміністравання Акадэміі народнай гаспадаркі пры Урадзе Расійскай Федэрацыі (2000), Дыпламатычную акадэмію МЗС Расіі (2002).

Кандыдат юрыдычных навук. Абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Канстытуцыйныя асновы мясцовага самакіравання ў Расійскай Федэрацыі».

У 1998 годзе стаў лаўрэатам прэміі часопіса «Новы свет» у намінацыі «Публіцыстыка» за серыю артыкулаў, прысвечаных нацыянальна-палітычным праблемам адносін паміж дзяржавамі былога СССР.

Аўтар больш за 20 апублікаваных навуковых прац у галіне муніцыпальнага права. Аўтар кніг: «У пастцы», манаграфій «Канстытуцыйныя асновы мясцовага самакіравання ў Расійскай Федэрацыі», «Кадыфікацыя законаў аб мясцовым самакіраванні ў Расійскай Федэрацыі», падручніка «Дзяржаўная ўлада і мясцовае самакіраванне», г.д.

Вядучы «Пункт гледжання з Маркам Фейгінам» на радыёстанцыі RLN.FM. Вядзе ўласны інфармацыйна-аналітычны канал «Фейгін Live» на YouTube, а таксама аднайменны акаўнт у Telegram.

Палітычная і грамадская дзейнасць

Пачаў прымаць актыўны ўдзел у палітычным жыцці Самары яшчэ ў студэнцкія гады. У 1989 годзе ўступіў у партыю «Дэмакратычны саюз», дзе заставаўся да 1991 года. У 1990 годзе працаваў галоўным рэдактарам незалежнай газеты «Трэцяя сіла». З 1992 года з’яўляецца сустаршынёй Самарскай абласной арганізацыі партыі «Дэмакратычная Расія». У пачатку 1990-х гадоў быў членам правага Народна-працоўнага саюза расійскіх салідарыстаў і стварыў яго самарскае аддзяленне.

У 1993 годзе, перад выбарамі ў Дзяржаўную Думу першага склікання, узначальваў аддзяленне выбарчага блока «Выбар Расіі» ў Самарскай вобласці і быў другім у рэгіянальным спісе. Блок падтрымаў рэформы прэзідэнта Барыса Ельцына. «Выбар Расіі» набраў 15 % галасоў. Фейгіну гэтага было недастаткова для праходжання ў Думу, але 4 студзеня 1994 года цэнтрвыбаркам пазбавіў паўнамоцтваў васьмі дэпутатаў, якія не далі пісьмовых абавязацельстваў аб спыненні дзейнасці, несумяшчальнай са статусам, а месца аднаго з іх заняў Фейгін, стаўшы такім чынам наймалодшым дэпутатам.

Працаваў у Думе да 1995 года. Уваходзіў у фракцыю «Выбар Расіі», уваходзіў у камітэт па мясцовым самакіраванні. Быў адным з распрацоўшчыкаў першай рэдакцыі Федэральнага закона «Аб агульных прынцыпах арганізацыі мясцовага самакіравання ў Расійскай Федэрацыі». У 1995 годзе падчас Першай чачэнскай вайны ўдзельнічаў у гуманітарных місіях па выратаванні расійскіх ваеннапалонных.

У Дзярждуму другога склікання не прайшоў і ў 1996—1997 гадах займаў пасаду галоўнага рэдактара штодзённай самарскай газеты «Чысла». Пасля абрання мэрам Самары Георгія Лыманскага, даўняга сябра Фейгіна, апошні ўладкаваўся на працу ў мэрыю. З 1997 па 2007 год узначальваў прадстаўніцтва Самары ў Маскве як віцэ-мэр. У той час ён пераважна жыў у Маскве.

У 2007 годзе пасля выбараў мэра горада Фейгін страціў пасаду ў гарадской адміністрацыі. Ён вярнуўся ў палітыку і быў абраны членам Прэзідыума Расійскага народна-дэмакратычнага саюза Міхаіла Касьянава. Перад прэзідэнцкімі выбарамі 2008 году Фейгін быў даверанай асобай Касьянава як кандыдата ў прэзідэнты Расіі.

У снежні 2008 года на ўстаноўчым з’ездзе руху «Салідарнасць» быў абраны членам федэральнай палітычнай рады. Са снежня 2010 года па ліпень 2011 года член бюро «Салідарнасці». У 2013 годзе выйшаў з «Салідарнасці».

Адвакацкая дзейнасць

Атрымаў статус адваката ў 1990-я гады, працуючы ў Маскве, але пачаў займацца адвакацкай дзейнасцю ў 2000-х гадах. Сярод яго першых спраў была абарона абвінавачанага ў экстрэмізме ісламскага публіцыста Гейдара Джэмаля (справа развалілася) і ўдзельніцы захопу прыёмнай МЗС, актывісткі «Іншай Расіі» Вольгі Камаровай (прысуджана да штрафу).

Шырокую вядомасць атрымаў як адзін з адвакатаў па гучнай справе панк-гурта «Pussy Riot». Фейгін таксама абараняў Леаніда Разважаева, Аркадзя Бабчанку, лідара «Рускага ладу» Іллю Гарачова, актывіста Дзмітрыя Літвінава, абвінавачанага па справе «Arctic Sunrise», казахстанскага палітыка і прадпрымальніка Мухтара Аблязава, украінскага вайскоўца Надзею Саўчанка, старшыню Меджліса крымскіх татараў Мустафу Джэмілева, украінскага журналіста Рамана Сушчанка і інш.

Удзел у Баснійскай вайне

Марк Фейгін казаў, што служыў як добраахвотнік у сербскай арміі падчас Баснійскай вайны, але не адказаў на пытанне, ці забіў кагосьці падчас службы. У 2012 годзе ў інтэрв’ю расійскаму часопісу «Фантанка» Марк Фейгін, які ў 1993 годзе служыў снайперам у сербскай арміі, заявіў, што не лічыць кіраўніка Узброеных сіл Рэспублікі Сербскай Ратку Младзіча, прызнанага ваенным злачынцам, вінаватым у арганізацыі разні у Срэбраніцы і запярэчыў генацыд баснійскага народа.