Музыка белага вярхоўства

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Christian Celtic Cross

Партал:Фашызм  

Музыка белага вярхоўства (англ.: White power music) — гэта музыка, якая прапагандуе белы нацыяналізм. Яна ахоплівае розныя музычныя стылі, уключаючы рок, кантры, эксперыментальную музыку і фолк.[1][2] Этнамузіёлаг Бенджамін Р. Тэйтэльбаум сцвярджае, што музыку белага вярхоўства «можна вызначыць лірыкай, якая дэманізуе ўсіх нябелых і прапагандуе расавы гонар і салідарнасць. Аднак часцей за ўсё інсайдэры канцэптуалізуюць музыку белага вярхоўства як спалучэнне гэтых тэм з забітымі рытмамі і зарадны панк альбо акампанемент на аснове металу».[3] Да жанраў музыкі белага вярхоўства прылічваюцца нацысцкі панк, рок супраць камунізму і нацыянал-сацыялістычны блэк-метал.[2]

Барбара Пэры піша, што сучасныя гурты белага вярхоўства ўключаюць «субкультурныя групоўкі, якія ў значнай ступені арганізаваныя вакол прасоўвання і распаўсюджвання расісцкай музыкі».[4][5] Паводле дадзеных Камісіі па правах чалавека і роўных магчымасцях, «расісцкая музыка ў асноўным вынікае з ультраправага руху скінхедаў, і праз Сеціва гэтая музыка ледзь не стала самым важным інструментам міжнароднага неанацысцкага руху для атрымання прыбытку і новых чальцаў».[6] У артыкуле «папулярная музыка і грамадства» гаворыцца, што «музыкі лічаць не толькі тое, што музыка можа стаць паспяховым сродкам іх канкрэтнай ідэалогіі, але і тое, што яна таксама можа спрыяць руху, станоўча апраўдаючы яго».[1]

Дамінік Дж. Пулера піша, што музыка ў некаторых краінах Еўропы больш распаўсюджаная, чым у ЗША, нягледзячы на тое, што некаторыя еўрапейскія краіны забараняюць альбо абмяжоўваюць яе распаўсюджванне.[2] Еўрапейскія ўрады рэгулярна высылаюць «экстрэмісцкіх прышэльцаў», забараняюць гурты белага вярхоўства і робяць аблавы на арганізацыі, якія вырабляюць і распаўсюджваюць іх музыку.[2] У ЗША расісцкая музыка абароненая свабодай слова з Першай папраўкі да Канстытуцыі.[7]

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. а б Messner, Beth A., Art Jipson, Paul J. Becker and Bryan Byers. 2007. «The Hardest Hate: A Sociological Analysis of Country Hate Music: From Rebel Records to Prussian Blue: A History of White Racialist Music in the United States». Popular Music and Society. 30(4):513-531.
  2. а б в г Pulera, Dominic J.,Sharing the Dream: White Males in a Multicultural America, pp. 309—311.
  3. Teitelbaum, Benjamin R. "Saga’s Sorrow: Femininities of Despair in the Music of Radical White Nationalism. Ethnomusicology 58(3). JSTOR 10.5406/ethnomusicology.58.3.0405
  4. Perry, Barbara, Hate Crimes (Greenwood Publishing Group, 2009) ISBN 0-275-99569-0, ISBN 978-0-275-99569-0, pp. 51-2.
  5. Rooney, Anne, Race Hate(Evans Brothers, 2006), ISBN 0-237-52717-0, ISBN 978-0-237-52717-4, p. 29.
  6. «Racist Music: Publication, Merchandising and Recruitment», Cyber racism ,Race Discrimination Unit, HREOC, October 2002.
  7. Eatwell, Roger and Cas Mudde, Western democracies and the new extreme right challenge (Psychology Press, 2004) ISBN 0-415-36971-1, ISBN 978-0-415-36971-8, pp. 54-5.