Ралпачан

Ралпачан
тыб.: ཁྲི་རལ་པ་ཅན། тыб.: རལ་པ་ཅན
імператар (Вялікі Тыбет) 815 — 838
Папярэднік	Sadnalegs[d]
Пераемнік	Langdarma[d]
Нараджэнне	806
Смерць	838 Лхаса, Тыбецкі аўтаномны раён, Кітай
Род	Yarlung Dynasty[d]
Бацька	Sadnalegs[d]
Дзейнасць	палітык
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ралпачан (тыб.: རལ་པ་ཅན་ Ral-pa-can, поўнае імя: тыб.: ཁྲི་གཙུག་ལྡེ་བཙན་ Khri gTsug lDe brTsan Ral-pa-can, кіт.: 赤祖德贊,нарадзіўся 806, кіраваў прыблізна 815—838) — цар Тыбета, унук цара Трысонг Дэцэна. Узышоў на трон як сын свайго папярэдніка. Вядомы выключнай прыхільнасцю будыйскім этычным ідэалам.

Біяграфія

Ралпачан — трэці, пасля Сонгцэн Гампа і Трысонг Дэцэна, «цар дхарма»: ён унёс значны ўклад у развіццё будызму і тыбецкай цывілізацыі ў цэлым.

Запрашаў майстроў, скульптура, мастакоў з Непала, Індыі, Кітая, Кашміра для выканання задуманага ім плана будаўніцтва будыйскіх храмаў і манастыроў. Ён увёў будыйскіх манахаў у органы кіравання краінай і падаў ім права вырашальнага голасу нароўні з галоўнымі міністрамі. Ён таксама прыраўнаваў статус манаха да статусу вышэйшай чынавенства.

У час яго праўлення дзяржава актыўна спансавала пераклады будыйскіх твораў з санскрыту на тыбецкую мову.

Ралпачан запрашаў з Індыі найвядомых будыйскіх навукоўцаў — каментатараў і знаўцаў канону з мэтай іх удзелу ў доўгатэрміновым праекце перакладу і тлумачэння кананічных тэкстаў.

Гл. таксама

• Тыбецкія цары
• Гісторыя Тыбета
• Гісторыя будызму