Сароцкі сельсавет (Любанскі раён)
Сароцкі сельсавет | |
---|---|
Краіна | Беларусь |
Уваходзіць у | Любанскі раён |
Уключае | 15 населеных пунктаў |
Адміністрацыйны цэнтр | Сарачы |
Дата ўтварэння | 20 жніўня 1924 |
Насельніцтва (2009) | 2 862 |
Часавы пояс | UTC+03:00 |
Код аўтам. нумароў | 5 |
Саро́цкі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Любанскага раёна Мінскай вобласці. Цэнтр сельсавета — аграгарадок (да 2008 г. вёска) Сарачы.
Створаны 20 жніўня 1924 года як Рэдкавіцкі сельсавет у складзе Любанскага раёна Слуцкай акругі БССР. Цэнтр — вёска Рэдкавічы. З 9 чэрвеня 1927 года ў складзе Бабруйскай акругі. Пасля скасавання акруговай сістэмы 26 ліпеня 1930 года ў Любанскім раёне БССР. З 21 чэрвеня 1935 года ў Любанскім раёне Слуцкай акругі. Пасля ўвядзення абласнога падзелу 20 лютага 1938 года ў Любанскім раёне Мінскай вобласці, з 20 верасня 1944 года — Бабруйскай вобласці, з 8 студзеня 1954 года — Мінскай вобласці. 28 лютага 1974 года цэнтр сельсавета перанесены ў вёску Сарачы, сельсавет перайменаваны ў Сароцкі.
28 мая 2013 года межы сельсавета былі пашыраныя ў выніку далучэння да яго тэрыторыі часткі скасаванага Ляхаўскага сельсавета з наступнымі населенымі пунктамі[1]: Аляксандраўка, Горбач, Запалле, Лісцёнка, Новыя Юрковічы, Сялец, Старыя Юрковічы.
Паводле перапісу 2009 года насельніцтва сельсавета (8 населеных пунктаў) — 2862 чалавек[2], з іх 97,5 % — беларусы[3].
Зноскі
- ↑ Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области
- ↑ Насельніцтва населеных пунктаў Беларусі паводле перапісу 2009 года (руск.)
- ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года (руск.)
Літаратура
- Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
- Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.