Сціклева (заказнік): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 3: | Радок 3: | ||
| Нацыянальная назва = |
| Нацыянальная назва = |
||
| Выява = Sciklieva_Reserve.jpg |
| Выява = Sciklieva_Reserve.jpg |
||
| Подпіс = |
| Подпіс = |
||
| Катэгорыя МСАП = IV |
| Катэгорыя МСАП = IV |
||
|lat_dir = |lat_deg =53.880737|lat_min = |lat_sec = |
|lat_dir = |lat_deg =53.880737|lat_min = |lat_sec = |
||
Версія ад 21:34, 31 мая 2021
| Сціклева | |
|---|---|
 | |
|
Катэгорыя МСАП — IV (Тэрыторыя кіравання відамі ці месцапражываннямі) |
|
| Размяшчэнне | Беларусь, Партызанскі раён, Мінск |
| Плошча | 412 га |
| Дата заснавання | 29 снежня 2001 |
  Сціклева |
|
 Сціклева |
|
 Катэгорыя на Вікісховішчы
| |
Сці́клева — біялагічны заказнік рэспубліканскага значэння ва ўсходняй частцы г. Мінска. Заснаваны 29 снежня 2001[1] года на тэрыторыі Мінскага раёна Мінскай вобласці для аховы ў натуральным стане участкаў каштоўных лясных фармацый з папуляцыямі рэдкіх і знікаючых відаў раслін і жывёл. 3 красавіка 2012 года разам з праектуемым мікрараёнам Зялёны Бор далучаны да Партызанскага раёна Мінска[2].
Плошча заказніка складае 412 га. Рэльеф дэнудацыйнага тыпу ў межах Мінскага канцова-марэннага ўзвышша акругі Беларускай грады. Глебы дзярнова-падзолістыя флювіягляцыяльнага паходжання, пясчаныя і супясчаныя на лёгкіх лёсападобных суглінках. Расліннасць пераважна лясная хваёвая.
У флоры 370 відаў сасудзістых раслін, з іх у Чырвонай кнізе: купальнік горны, пярэсна еўрапейская, лілея паўночная, лілея кучаравая. Шмат лекавых, харчовых, кармавых, меданосных, дэкаратыўных раслін. У фаўне 7 відаў амфібій і рэптылій, 70 — птушак (у Чырвонай кнізе пустальга звычайная), 13 — сысуноў.
Зноскі
Літаратура
- Сціклева // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).