Аляксандр Ільіч Далідовіч

Аляксандр Ільіч Далідовіч
Аляксандр Ільіч Далідовіч
Дата нараджэння	2 жніўня 1914
Месца нараджэння	Ямнае, Ігуменскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	29 красавіка 1950 (35 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР;
Месца пахавання	Кальварыйскія могілкі;
Альма-матар	Мар’інагорскі дзяржаўны аграрна-тэхнічны каледж імя У. Е. Лабанка;
Месца працы	Міністэрства фінансаў БССР; Народны камісарыят дзяржаўнай бяспекі БССР;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1941—1945
Званне
Бітвы/войны	Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні

Аляксандр Ільіч Далідовіч (2 жніўня 1914, в. Ямнае, Пухавіцкі раён, Мінская вобласць — 29 красавіка 1950) — удзельнік II сусветнай вайны, снайпер узвода пешай выведкі 1063-га стралковага палка 272-й стралковай дывізіі, старшына. Адзін з 29 поўных кавалераў, узнагароджаных чатырма ордэнамі Славы (двума ордэнамі Славы 3-й ступені).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 2 жніўня 1914 года ў вёсцы Ямнае (цяпер Пухавіцкага раёна Мінскай вобласці) у сялянскай сям’і. Беларус.

Адукацыя сярэдняя. Скончыў сельскагаспадарчы тэхнікум у горадзе Мар’іна Горка Пухавіцкага раёна. Перад вайной працаваў у Петразаводску.

У ліпені 1941 года быў прызваны ў Чырвоную Армію Петразаводскім гарваенкаматам. У баях Вялікай Айчыннай вайны з ліпеня 1941 года. Ваяваў на Карэльскім і 2-м Беларускім франтах. Член ВКП(б) з 1944 года.

Наводчык кулямёта 1063-га стралковага палка (272-я стралковая дывізія, 7-я армія, Карэльскі фронт) малодшы сяржант Аляксандр Далідовіч 22 чэрвеня 1944 года падчас прарыву абароны ворага на рацэ Свір, у 10 кіламетрах на захад ад горада Ладзейнае Поле Ленінградскай вобласці, у складзе групы разведчыкаў пераправіўся праз раку, усталяваў размяшчэнне некалькіх варожых агнявых кропак і ўдзельнічаў у падаўленні пяці з іх. Група захапіла ў палон трыццаць восем фінскіх салдат. 23 чэрвеня 1944 года малодшы сяржант Далідовіч быў цяжка паранены ў баі.

За мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях, загадам па 272-й стралковай дывізіі (015/н) ад 6 ліпеня 1944 года малодшы сяржант Далідовіч Аляксандр Ільіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені^[1].

У канцы студзеня 1945 года ў баі за населены пункт Клайн-Кюдэ сяржант Далідовіч першым пайшоў у атаку на ворага і сваімі дзеяннямі натхніў астатніх байцоў. У гэтым баі забіў трох немцаў, у тым ліку аднаго афіцэра, які спрабаваў узарваць мост. Падчас бою за населены пункт Ной-Хютэн быў абкружаны немцамі, расстрэльваў іх з аўтамата. Рассеяўшы большую частку з іх і бачачы, што яшчэ група немцаў насядае на яго, інсцэніраваў здачу ў палон і, калі яны падышлі да яго на блізкую адлегласць, трох з іх забіў, а астатніх захапіў у палон і даставіў на камандны пункт палка. За гэтыя баі 5 сакавіка 1945 года камандзірам палка быў прадстаўлены да ўзнагароды ордэнам Чырвонай Зоркі, але камандзір дывізіі вырашыў інакш.

За мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях, загадам па 272-й стралковай дывізіі (015/н) ад 8 сакавіка 1945 года малодшы сяржант Далідовіч Аляксандр Ільіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені. Уручаны толькі ў 1949 годзе^[1].

28 студзеня 1945 года снайпер узвода пешай разведкі 1063-га стралковага палка (272-я стралковая дывізія, 19-я армія, 2-гі Беларускі фронт) сяржант Аляксандр Далідовіч падчас наступальных баёў забіў трох гітлераўцаў. 14 сакавіка 1945 года ў баі за горад Кольберг (цяпер — горад Калабжэг, Польшча) сяржант Далідовіч падпоўз да агнявой кропкі ворага і закідаў яе гранатамі, падарваўшы кулямёт з трыма гітлераўцамі. За мужнасць і адвагу, праяўленыя ў баях, загадам камандуючага войскамі 19-й арміі № 0176/н ад 17 красавіка 1945 года малодшы сяржант Далідовіч Аляксандр Ільіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені^[1].

4 красавіка 1945 года група разведчыкаў на чале з сяржантам Аляксандрам Далідовічам пад ураганным артылерыйска-мінамётным агнём ворага пераадолела драцяныя загароды, пранікла ў варожыя траншэі і знішчыла вялікую колькасць гітлераўцаў, што аблягчыла захоп населенага пункта Погарш, размешчанага ў пяці кіламетрах на поўнач ад горада Гдыня. У гэтым баі сяржант Далідовіч асабіста знішчыў шасцярых гітлераўскіх салдат.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 31 мая 1945 года за ўзорнае выкананне заданняў камандавання з баях з нямецка-фашысцкімі захопнікамі сяржант Далідовіч Аляксандр Ільіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені, стаўшы поўным кавалерам ордэна Славы^[1].

У 1946 годзе старшына Далідовіч А. І. дэмабілізаваны. Жыў у горадзе Мінску. Працаваў бухгалтарам у Міністэрстве фінансаў Беларускай СССР, потым у Міністэрстве дзяржаўнага кантролю Беларускай СССР.

Памёр 29 сакавіка 1950 года. Пахаваны на Кальварыйскіх могілках.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Ордэн Славы 1-й ступені (№ 905)
Ордэн Славы 2-й ступені (№ 13808)
Два ордэны Славы 3-й ступені (№ 73121 і № 637485)
Медалі

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Аляксандр Ільіч Далідовіч на сайце «Героі краіны»

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Гришко Г. А. Жаворонкин М. Ю. Орденская книжка. Москва, 2005.
Долготович Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Минск, 2006.
Навечно в сердце народном. Минск, 1984. С. 141.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

[wh-1] а ^б ^в ^г Аляксандр Ільіч Далідовіч на сайце «Героі краіны»

[1]