Віктар Аляксандравіч Пілецкі
| Віктар Аляксандравіч Пілецкі | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 5 мая 1960 (63 гады) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | гісторык, выкладчык універсітэта |
| Навуковая сфера | гісторыя[1] |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар гістарычных навук |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар | |
Віктар Аляксандравіч Пілецкі (нар. 5 мая 1960, в. Русаўшчына, Клецкі раён) — беларускі навуковец, гісторык, педагог. Доктар гістарычных навук (2006), дацэнт.
Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў Заляшанскую сярэднюю школу ў 1976 годзе, потым прафесійна-тэхнічную вучэльню ў Мінску. Працаваў на заводзе, у 1978—1980 гадах служыў у арміі.
У 1986 годзе скончыў гістарычны факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута па спецыяльнасці «Гісторыя. Замежная мова (французская)». Прайшоў стажыроўку ў Канскім універсітэце (Францыя, 1985 год). Працаваў на падшыпнікавым заводзе, настаўнікам у прафесійна-тэхнічнай вучэльне харчавання ў Мінску (1986—1988 гады).
З 1988 года — асістэнт, старшы выкладчык, дацэнт Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя Максіма Танка. Пазней таксама выкладаў у Акадэміі МУС Рэспублікі Беларусь. У 2007—2009 гадах — прафесар кафедры гісторыі Беларусі БДПУ імя Максіма Танка. У 2009—2010 гадах — загадчык кафедры айчыннай і сусветнай гісторыі гэтага ж універсітэта.
З 2010 года працуе ў Мінскім інавацыйным універсітэце: з пачатку — загадчыкам кафедры гісторыі і тэорыі права, з 2017 года — загадчыкам кафедры гуманітарных дысцыплін, з 2021 года — загадчыкам кафедры камунікацый і інфармацыйных тэхналогій.
Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
У 1992 годзе ў Беларускім дзяржаўным універсітэце абараніў дысертацыю на саісканне навуковай ступені кандыдата гістарычных навук на тэму «Праблема рэформы сістэмы адукацыі ў Францыі ў 1944—1947 гадах і яе палітычны аспект» па спецыяльнасці «Усеагульная гісторыя». У 1997 годзе атрымаў навуковае званне дацэнта. У 2006 годзе абараніў дысертацыю на саісканне навуковай ступені доктара гістарычных навук на тэму «Выхаваўча-адукацыйны працэс на беларускіх землях у дахрысціянкі перыяд: праблема гістарычнага гнезесу».
Вывучаў праблемы палітычнай барацьбы па пытаннях школьнай адукацыі ў Францыі, гісторыю зараджэння, станаўлення і развіцця выхаваўча-адукацыйнага працэсу на тэрыторыі Беларусі, гісторыю Беларусі перыяду старажытнасці і сярэднявечча, гісторыю эканомікі і культуры Беларусі.
З’яўляецца членам Савета па абароне дысертацый пры Інстытуце гісторыі НАН Беларусі. Неаднаразова быў экспертам ад Савета па абароне дысертацый па кандыдацкіх і доктарскіх дысертацыях, выступаў у якасці афіцыйнага апанента. Падрыхтаваў 1 кандыдата навук.
Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
Напрамкі даследаванняў: гісторыя старажытнай і сярэдневяковай Беларусі, гісторыя эканомікі і культуры Беларусі, генезіс і месца школьнай палітыкі ў гісторыі народаў[2].
Мае больш за 130 апублікаваных навуковых прац, з’яўляецца аўтарам 7 кніжных выданняў.
Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]
Узнагароджаны медалём Мінскага інавацыйнага ўніверсітэта «За выдатную працу ІІІ ступені» (2020)[2].
Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]
- Гісторыя культуры Беларусі: вучэбны дапаможнік. Мінск, 2017; 2019.
- Выхаваўча-адукацыйны працэс у гісторыі Беларусі дахрысціянскага перыяду. Мінск, 2013; 2017.
- Гісторыя эканомікі Беларусі (ад старажытных часоў да пачатку ХХІ ст.): Вучэбна-метадычны дапаможнік. Мінск, 2007; 2008; 2009.
- Генезіс выхаваўча-адукацыйнага працэсу ў гісторыі Беларусі. Мінск, 2004.
- Першабытнае грамадства на Беларусі: вучэбны дапаможнік. Мінск, 1996
Зноскі
- ↑ Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
- ↑ а б Марозаў 2022.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- ПІЛЕЦКІ Віктар Аляксандравіч // Сучасныя беларускія даследчыкі гісторыі Вялікага Княства Літоўскага : біябібліяграфічны даведнік / С. П. Марозаў. — Гродна-Каўнас: ЮрСаПрынт, 2022. — 290 с. — ISBN 978-985-7257-57-7, 978-609-96340-1-2.
