Джошуа Рэйналдс

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
(Пасля перасылкі з Джошуа Рэйнальдс)
Сэр Джошуа Рэйнальдс
англ.: Joshua Reynolds
Фатаграфія
Сэр Джошуа Рэйнальдс. Аўтапартрэт (1776)
Дата нараджэння 16 ліпеня 1723(1723-07-16)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 23 лютага 1792(1792-02-23)[1][2][…] (68 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання
Грамадзянства
Бацька Samuel Reynolds[d][5]
Маці Theophila Potter[d][6][5]
Род дзейнасці мастак, пісьменнік, калекцыянер мастацтва
Жанр партрэт[3][4], алегорыя[d][4], бытавы жанр[4], гістарычны жывапіс[4], міфалагічны жывапіс[d][4], аўтапартрэт[4] і Christian art[d][4]
Вучоба
Мастацкі кірунак неакласіцызм[8]
Уплыў Томас Хадсан
Уплыў на Уільям Цёрнер[d]
Член у
Узнагароды
рыцар-бакалаўр

член Лонданскага каралеўскага таварыства[d]
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рэйнальдс.

Джошуа Рэ́йналдс, Рэйнальдс (англ.: Joshua Reynolds; 16 ліпеня 1723, Плімптан, Вялікабрытанія — 23 лютага 1792) — англійскі жывапісец, тэарэтык мастацтва. Адзін з лідараў англійскага партрэта XVIII ст. Арганізатар Брытанскай акадэміі мастацтваў.

Біяграфічныя звесткі[правіць | правіць зыходнік]

У 1740—1743 гг. вучыўся ў Лондане ў Т. Хадсана. Вывучаў творы Рэмбранта, Рубенса, венецыянскі жывапіс XVI ст. Працаваў у Дэваншыры і Лондане. З 1748 года галоўны мастак караля. У 1749—1752 гг. вандраваў па Еўропе.

Дзейнасць сэра Д. Рэйналдса адыграла важную ролю ў культурным жыцці Англіі. Ён быў першым прэзідэнтам Брытанскай акадэміі мастацтваў і заставаўся на гэтай пасадзе да канца сваіх дзён. Прамовы, з якімі мастак выступаў раз у два гады на ўрачыстых пасяджэннях у акадэміі, ператвараліся ў сапраўдныя трактаты-маніфесты, дзе паслядоўна разглядаліся пытанні эстэтыкі, тэорыі мастацтва, майстэрства. У доме Д. Рэйналдса бывалі буйныя палітычныя дзеячы, пісьменнікі, акцёры, вучоныя, военачальнікі. Таму героямі большасці яго твораў станавіліся прадстаўнікі вышэйшых колаў тагачаснага грамадства.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

«Сара Сіданс як муза трагедыі» (1784)

Д. Рэйналдс пераасэнсаваў традыцыі барока[9]. Ён будаваў складаныя кампазіцыі, часта звяртаўся да сюжэтнай завязкі, уводзіў у выявы багатае акружэнне, шматлікія дэталі[10].

Самы плённы перыяд дзейнасці Д. Рэйналдса пачаўся з 1760-ых г. У той час ён напісаў партрэты пісьменніка Стэрнг (1760), герцагіні Гамільтон-Арджыл (1760), Нэлі о'Брайн (1762), «Гарыка паміж музамі трагедыі і камедыі» (1760—1761), лорда Хітфілда (1787). Але найбольш значным творам з'яўляецца партрэт славутай англійскай актрысы — «Сара Сіданс як муза трагедыі» (1784). Яго пабудова вызначаецца тонкім кампазіцыйным разлікам, заснаваным на кантрасце цёмнага фону і выхапленай з цемры, ярка асветленай постаці актрысы. Сара Сіданс паказана ў адной з роляў, у акружэнні алегарычных фігур Злачынства і Пакарання. Спалучэнне ўмоўнага і рэальнага стварае той адзіна магчымы настрой, які дазваляе зразумець, што гэта партрэт драматычнай актрысы.[10]

У 1770—1780-ых г. Д. Рэйналдс звяртаўся да сюжэтных кампазіцый — гістарычных і міфалагічных сцэн. Так, па заказу Кацярыны II ён напісаў у 1788 годзе палатно «Немаўля Геракл, які ўдушае змей», што павінна было сімвалізаваць магутнасць Расійскай імперыі. Падобны заказ быў атрыманы і ад князя Р. Пацёмкіна. Але ў дадзеным выпадку быў абраны гістарычны сюжэт, дзе расказана, як палкаводзец Сцыпіён Афрыканскі вярнуў дачку пераможанага ім цара яе жаніху.

У гэты ж час мастак стварыў карціну «Венера і Амур» (1788). Сваіх персанажаў мастак пісаў з канкрэтных людзей. Напрыклад, у паказанай побач з калыскай і немаўлём Гераклам жанчыне ўгадваюцца рысы Сары Сіданс, а ў Венеры — вядомай прыгажуні натуршчыцы Эмы Лаён.

У тэарэтычных работах выказаў нарматыўна-класіцыстычныя погляды на прыроду мастацтва[9].

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б Joshua Reynolds
  2. ↑ а б Joshua Reynolds // Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7 Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б в http://vocab.getty.edu/page/ulan/500004539
  4. ↑ а б в г д е ё ж з RKDartists
  5. ↑ а б Kindred Britain
  6. ↑ Lundy D. R. The Peerage
  7. ↑ artist list of the National Museum of Sweden — 2016. Праверана 27 лютага 2016.
  8. ↑ https://www.tate.org.uk/art/art-terms/n/neoclassicism
  9. ↑ а б Я. Шунейка (2001)
  10. ↑ а б Б. Лазука (2010)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Лазука Б. Гісторыя сусветнага мастацтва. XVII—XVIII стагоддзі / Б. А. Лазука. — Мн.: Беларусь, 2010. ISBN 978-985-01-0899-9
  • Шунейка Я. Рэйналдс // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 13: Праміле — Рэлаксін / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 13. — С. 564—565. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0216-4 (Т. 13).
  • Farrington, «Memoires of the life of Sir Joshua Reynolds» (Лондан, 1809);
  • Leslie and Taylor, «Life and times of Reynolds» (2 т., Л., 1864—1865).
  • Collins, «Sir Joshua Reynolds as portrait-painter» (Л., 1873).
  • Chesneau, «Joshua Reynolds» (П., 1887).
  • Cl. Phillips, «Sir Joshua Reynolds» (Л., 1893).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Джошуа_Рэйналдс&oldid=4423339"