Венера (багіня)
| Венера | |
|---|---|
 | |
| Міфалогія | старажытнарымская рэлігія[1] |
| Сфера ўплыву | любоў, сексуальнасць чалавека, спакушэнне[d], прыгажосць, Феміннасць і вясна[1] |
| Пол | жанчына[1] |
| Муж | Вулкан |
| Дзеці | Formido[d] і Амур |
| У іншых культурах | Афрадыта, Turan[d] і Venus[d] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Венера (лац. venus, род. скл. veneris «каханне») — у рымскай міфалогіі першапачаткова багіня квітнеючых садоў, вясны, урадлівасці, росту і росквіту ўсіх пладаносных сіл прыроды. Затым Венеру сталі атаясамліваць з грэчаскай Афрадытай, а паколькі Афрадыта была маці Энея, чые нашчадкі заснавалі Рым, то Венера лічылася не толькі багіняй кахання і прыгажосці, але таксама прамаці нашчадкаў Энея і заступніцай рымскага народа. Сімваламі багіні былі голуб і заяц (як знак пладавітасці), з раслін ёй былі прысвечаны мак, ружа і мірт.
Зноскі
- ↑ а б в נפטון // Венгрия — Вильно — 1928. — Т. 10. — С. 137–138.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Венера