Канстанцін Станіслававіч Шадурскі

Канстанцін Станіслававіч Шадурскі
руск.: Константин Станиславович Шадурский
Дата нараджэння	31 сакавіка 1912(1912-03-31)
Месца нараджэння	Куйбышаў, Каінскі павет[d], Томская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	12 студзеня 1983(1983-01-12) (70 гадоў)
Месца смерці	Обнінск, Калужская вобласць, РСФСР, СССР
Месца пахавання	Обнінск
Грамадзянства	Расійская імперыя  СССР
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	фармакалогія
Месца працы	ІПКіПКАЗ БДМУ Яраслаўскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт[d] Першы маскоўскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт імя І. М. Сечанава[d] Сібірскі дзяржаўны медыцынскі ўніверсітэт[d]
Навуковая ступень	доктар медыцынскіх навук (1948)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Томскі медыцынскі інстытут[d] (1933)
Навуковы кіраўнік	Мікалай Васілевіч Вяршынін
Партыя	КПСС
Прэміі
Узнагароды

Канстанцін Станіслававіч Шаду́рскі (руск.: Шадурский Константин Станиславович; 31 сакавіка 1912 — 12 студзеня 1983) — вучоны ў галіне фармакалогіі, доктар медыцынскіх навук (1948), прафесар (1948).

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Каінск Томскай губерні. У 1929 годзе скончыў сярэднюю школу, у 1933 годзе — Томскі медыцынскі інстытут і застаўся ў аспірантуры на кафедры фармакалогіі, дзе ў 1936—1939 гг. займаў пасаду асістэнта кафедры. У 1937 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Токсикология сибирской синтетической l-камфоры, борнеола и изоборнеола». У 1939—1941 гг. дацэнт кафедры фармакалогіі і адначасова дацэнт кафедры ваенна-медыцынскай падрыхтоўкі па цыклу ваеннай таксікалогіі Томскага медыцынскага інстытута.

З пачатку Вялікай Айчыннай вайны ў 1941 годзе К. С. Шадурскі у Чырвонай Арміі, камандзір санітарнага ўзвода 215-а медыка-санітарнага батальёна (16-я стралковая дывізія, 19-я армія, Заходні фронт). Трапіў у палон. Уцёк з палону і ў 1942—1944 гг. узначальваў медыка-санітарную службу асобнага партызанскага атрада «Баявы» НКУС БССР, які дзейнічаў на тэрыторыі Расонскага раёна.

З 1944 года К. С. Шадурскі ў Мінскім медыцынскім інстытуце, дацэнт кафедры фармакалогіі. У 1945—1952 гг. на пасадзе загадчыка кафедрай фармакалогіі Яраслаўскага медыцынскага інстытута і адначасова ў 1950—1952 гг. намеснік дырэктара інстытута па навукова-вучэбнай рабоце. У 1947 годзе абараніў доктарскую дысертацыю. У 1952—1953 гг. на пасадзе загадчыка кафедрай фармакалогіі 1-а Маскоўскага медыцынскага інстытута. У 1953—1963 гг. К. С. Шадурскі зноў у Мінскім медыцынскім інстытуце — загадчык кафедры фармакалогіі і адначасова ў 1954—1957 намеснік дырэктар інстытута па навукова-вучэбнай рабоце, у 1960—1962 гг. намеснік дырэктара па навуковай рабоце, у 1959—1963 гг. навуковы кіраўнік і кансультант спецыяльнай лабараторыі Міністэрства аховы здароўя БССР. У 1963—1983 гг. займаў пасаду навуковага кансультанта, кансультанта аддзела радыяцыйнай фармакалогіі Навукова-даследчага інстытута медыцынскай радыялогіі Акадэміі медыцынскіх навук СССР у Обнінску і адначасова ў 1973—1975 гг. на пасадзе загадчыка кафедрай у Беларускім інстытуце ўдасканалення ўрачоў.

Памёр і пахаваны ў горадзе Обнінску Калужскай вобласці.

Навуковая і грамадскай дзейнасць

К. С. Шадурскаму належаць навуковыя працы па распрацоўцы, даследаванні і ўкараненні ў практыку новых лекавых сродкаў лячэння глаўкомы, гіпертанічнай хваробы. Займаўся пытаннямі дзіцячай фармакалагічнай тэрапіі, прамысловай і сельскагаспадарчай таксікалогіі і інш. Аўтар патэнтаў «Спазмолитическое средство „феникаберан“» і «Антигистаминное средство „димебон“», больш за 300 навуковых прац, у тым ліку манаграфій. Пад яго кіраўніцтвам падрыхтаваны 16 доктарскіх і 98 кандыдацкіх дысертацый.

Займаўся падрыхтоўкай і быў удзельнікам 5 рэспубліканскіх навуковых з’ездаў і больш за 10 канферэнцый. У 1961 годзе ўзначальваў дэлегацыю БССР на канферэнцыі ААН па прыняццю канвенцыі па наркотыкам у Нью-Ёрку. У 1953—1963 гг. быў старшынёй Беларускага навуковага таварыства фармаколагаў. Таксама быў старшынёй Таварыства культурных сувязей БССР з іншымі краінамі, членам вучонага савета Каўнаскага медыцынскага інстытута, членам рэдакцыйных калегій часопісаў «Здравоохранение Белоруссии», «Фармакология и токсикология», сурэдактарам аддзела «Фармакология» Вялікай медыцынскай энцыклапедыі, членам Фармакалагічнага камітэта Міністэрства аховы здароўя СССР.

Абіраўся дэпутатам Яраслаўскага і Мінскага гарадскіх Саветаў дэпутатаў. У 1963—1970 гг. быў членам Обнінскага гарадскога камітэта КПСС.

Узнагароды

• Медаль «Партызану Айчыннай вайны» 1-й ступені.
• 2 ордэны.
• Дзяржаўная прэмія СССР 1975 года.
• Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета БССР.

Літаратура

• Шадурскі Канстанцін Станіслававіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — С. 358. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).

Спасылкі

• Шадурский Константин Станиславович (31.03(13.04),1912—12.01.1983) Архівавана 17 ліпеня 2017. (руск.) // Сайт Беларускага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта
• Шадурскі Канстанцін Станіслававіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»
• Шадурский Константин Станиславович (руск.) // Сайт БелМАПА
• Шадурский Константин Станиславович. Военные годы. (руск.) // Сайт БелМАПА
• Шадурский Константин Станиславович (1912—1983)(недаступная спасылка) (руск.) // Сайт Яраслаўскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта
• Пуртов А. В. Они сражались со смертью. Медицина Россонского района 1941—1944. (руск.) // Газета «Голас Расоншчыны»