Перайсці да зместу

Краснаслабодскі сельсавет (Акцябрскі раён)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Краснаслабодскі сельсавет
Краіна  Беларусь
Уваходзіць у Акцябрскі раён
Уключае 9 населеных пунктаў
Адміністрацыйны цэнтр Красная Слабада
Дата ўтварэння 20 жніўня 1924
Насельніцтва (2019) 769
Часавы пояс UTC+03:00
Код аўтам. нумароў 3

Краснаслабо́дскі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Акцябрскага раёна Гомельскай вобласці. Цэнтр — аграгарадок (да 2009 г. — вёска) Красная Слабада (да 1939 г. мела назву Германава Слабада, да 2005 г. — Чырвоная Слабада).

Створаны 20 жніўня 1924 года як Германа-Слабадскі сельсавет у складзе Глускага раёна Бабруйскай акругі БССР. Цэнтр — вёска Германава Слабада. Пасля скасавання акруговай сістэмы 26 ліпеня 1930 года ў Глускім раёне БССР. З 12 лютага 1935 года ў Капаткевіцкім раёне, з 21 чэрвеня 1935 года ў Капаткевіцкім раёне Мазырскай акругі, з 20 лютага 1938 года — Палескай вобласці. У 1939 годзе сельсавет перайменаваны ў Чырвонаслабодскі, а цэнтр — у Чырвоную Слабаду. З 28 чэрвеня 1939 года ў Акцябрскім раёне Палескай вобласці, з 20 верасня 1944 года — Бабруйскай вобласці, з 8 студзеня 1954 года — Гомельскай вобласці. З 25 снежня 1962 года па 30 ліпеня 1966 года ў складзе Светлагорскага раёна. На 1 студзеня 1974 года ў складзе сельсавета было 6 населеных пунктаў[1]. 15 мая 2000 года ў склад сельсавета з Парэцкага сельсавета перададзены вёскі Андрэеўка, Бубнаўка і Буда[2]. 25 сакавіка 2005 цэнтр сельсавета перайменаваны ў Красную Слабаду. 10 чэрвеня 2005 года сельсавет перайменаваны ў Краснаслабодскі[3].

Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 942 чалавекі[4], з іх 97,6 % — беларусы, 1,4 % — рускія[5]; паводле перапісу 2019 года — 769 чалавек[6].

Зноскі

  • Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
  • Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.