Лінь

Лінь
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Жывёлы Падцарства:  Эўметазоі Без рангу:  Двухбакова-сіметрычныя Без рангу:  Другаснаротыя Тып:  Хордавыя Падтып:  Пазваночныя Інфратып:  Сківічнаротыя Клада:  Рыбы Надклас:  Касцявыя рыбы Клас:  Прамянёвапёрыя рыбы Падклас:  Навапёрыя рыбы Інфраклас:  Касцістыя рыбы Надатрад:  Ostariophysi Серыя:  Otophysi Атрад:  Карпападобныя Надсямейства:  Карпападобныя Сямейства:  Карпавыя Падсямейства:  Leuciscinae Род:  Ліні (Tinca) Від:  Лінь
Міжнародная навуковая назва
Tinca tinca Linnaeus, 1758
Сінонімы
Cyprinus tinca Linnaeus, 1758 Cyprinus tinca auratus Bloch, 1782 Cyprinus tincaauratus Bloch, 1782 Cyprinus tincauratus Lacepède, 1803 Cyprinus tincaurea Shaw, 1804 Cyprinus zeelt Lacepède, 1803 Tinca aurea Gmelin, 1788 Tinca chrysitis Fitzinger, 1832 Tinca communis Swainson, 1839 Tinca italica Bonaparte, 1836 Tinca limosa Koch, 1840 Tinca linnei Malm, 1877 Tinca vulgaris Fleming, 1828 Tinca vulgaris (non Valenciennes, 1842) Tinca vulgaris cestellae Segre, 1904 Tinca vulgaris maculata Costa, 1838
Ахоўны статус
Выклікаюць найменшыя асцярогі IUCN 3.1 Least Concern : / 21912
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы ITIS   163348 NCBI   27717 EOL   210300

Лінь, лін (Tinca tinca) — від рыб сямейства карпавых, адзіны прадстаўнік рода ліні.

Апісанне

Даўжыня да 60 см, маса да 1 кг (зрэдку да 7,5 кг). Галава невялікая, вочы маленькія з радужынай чырвонага колеру. Цела кароткае і тоўстае, з кароткім хваставым сцяблом, выслана дробнай і шчыльнай луской і густым слоем слізі. Спіна цёмна-зялёная, бакі бурыя з залацістым бляскам, плаўнікі цёмна-шэрыя, брушка шэраватае; інтэнсіўнасць афарбоўкі залежыць ад характару вадаёма. Каля вуглоў невялікага канечнага рота маецца па адным кароткім вусіку. Усе плаўнікі закругленыя. Знешнія промні брушных плаўнікоў самцоў значна больш тоўстыя, чым у самак.

Пашырэнне

Пашыраны ў прэсных вадаёмах Еўразіі, акрамя басейнаў Ледавітага акіяна. Жывё ў рэках і азё­рах басейнаў Бал­тыйскага, Чорнага і Кас­пійскага мо­раў, у Сібі­ры сустракаецца ў Обі і Енісеі (акрамя нізоўяў), у воз. Байкал; у вадаёмах За­бай­ка­лля рэдкі. Тыповы прадстаўнік азёрна-рачнога комплекса рыб. На Беларусі прадстаўлены ўсюды, пераважна ў азёрах і поймавых вадаёмах, затоках, зарослых старыцах, сажалках і іншых месцах з цёплай вадой і ілістым дном. Аддае перавагу добра праграваным участкам стаячых вадаёмаў з захламленым дном. Пазбягае цячэння, халоднай вады, добра пераносіць дыфіцыт кісларода. На працягу большай часткі года трымаецца на тых самых месцах, вялікіх скопішчаў не ўтварае.

Асаблівасці біялогіі

Вядзе адзіночны спосаб жыцця. У халодны перыяд го­да за­капваецца ў мул; добра пе­раносіць працяглае абсыханне і прамярзанне вадаёмаў.

Корміцца доннымі беспазваночнымі (чэрві, лічынкі насякомых, малюскі, ракападобныя), маладымі парасткамі водных раслін.

Жыве да 10 год. Здольнасці да размнажэння дасягае ва ўзросце 3—4 гадоў. Нераст парцыённы, адбываецца ў маі—ліпені на мелкіх зарослых участках поймавых вадаёмаў і рачных заток пры тэмпературы вады 19—20 °C. Нерастуе невялікімі чародкамі, плоднасць моцна вар’іруеццца ў залежнасці ад узросту і памераў самкі. Дробную, клейкую ікру адкладвае на сцёблах водных раслін і на грунт (у сярэднім 300—600 тыс. ікрынак), дзе яна развіваецца 3-4 дні. Значная колькасць ікры гіне ад заглейвання і недахопу кіслароду. Моладзь расце вельмі павольна.

Промысел і развядзенне

Аб’ект спартыўнага рыбалоўства, промыслу і развядзення. Валодае даволі высокімі смакавымі і харчовымі якасцямі.

Літаратура

• Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 3. Катэнарыя — Недайка / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ ім. Петруся Броўкі, 1984. — 588 с., іл. — 10 000 экз.
• Биологический энциклопедический словарь / Гл. ред. М. С. Гиляров; Редкол.: А. А. Баев, Г. Г. Винберг, Г. А. Заварзин и др.. — 2-е изд., исправл.. — М.: Советская энциклопедия, 1989. — С. 321. — 864 с. — 150 600 экз. — ISBN 5-85270-002-9.(руск.) 

Спасылкі

• Световидова А. А. Линь (рыба сем. карповых) // Вялікая савецкая энцыклапедыя (руск.)