Мануэль Асанья

Мануэль Асанья
ісп.: Manuel Azaña Díaz
старшыня Савета міністраў Іспаніі[d] 14 кастрычніка 1931 — 6 верасня 1933
Папярэднік	Хуан Баўтыста Аснар-Кабаньяс[d]
Пераемнік	Алехандра Лерус[d]
прэзідэнт Другой Іспанскай рэспублікі[d] 10 мая 1936 — 3 сакавіка 1939
Папярэднік	Нісета Алькала-Самора
Пераемнік	Франсіска Франка
старшыня Савета міністраў Іспаніі[d] 19 лютага 1936 — 10 мая 1936
Папярэднік	Мануэль Партэла Вальядарэс[d]
Пераемнік	Сант’яга Касарэс Кірога
ваенны міністр Іспаніі[d] 14 красавіка 1931 — 12 верасня 1933
Папярэднік	Дамаса Берэнгер[d]
Пераемнік	Хуан Хасэ Роча Гарсія[d]
дэпутат кортэсаў Другой Іспанскай Рэспублікі[d] 10 ліпеня 1931 — 5 жніўня 1931
дэпутат кортэсаў Другой Іспанскай Рэспублікі[d] 20 ліпеня 1931 — 9 кастрычніка 1933
дэпутат кортэсаў Другой Іспанскай Рэспублікі[d] 19 снежня 1933 — 7 студзеня 1936
дэпутат кортэсаў Другой Іспанскай Рэспублікі[d] 3 сакавіка 1936 — 2 лютага 1939
кіраўнік іспанскай дзяржавы[d] 10 мая 1936 — 3 сакавіка 1939
Нараджэнне	10 студзеня 1880(1880-01-10)[…] Алькала-дэ-Энарэс, правінцыя Мадрыд, Кастылья-ла-Нуэва, Іспанія[…]
Смерць	3 лістапада 1940(1940-11-03)[…] (60 гадоў) ці 4 лістапада 1940(1940-11-04) (60 гадоў) Мантабан, дэпартамент Тарн і Гарона, рэгіён Поўдзень — Пірэнеі, Францыя
Месца пахавання	Мантабан
Бацька	Эстэбан Асанья[d]
Жонка	Далорэс Рывас Шэрыф[d]
Партыя	Рэспубліканская левая
Адукацыя	Сарагоскі ўніверсітэт Мадрыдскі цэнтральны ўніверсітэт Каралеўскі ўніверсітэцкі цэнтр Марыі Крысціны ў Эскарыяле[d]
Навуковая ступень	доктар філасофіі
Дзейнасць	палітык, адвакат, пісьменнік
Аўтограф
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Мануэль Асанья (ісп.: Manuel Azaña; 10 студзеня 1880 — 4 лістапада 1940) — іспанскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, літаратар. Двойчы ўзначальваў урад Другой Іспанскай Рэспублікі.

Біяграфія

Навучаўся ў каталіцкім каледжы аўгустынцаў у Эскарыяле, потым стаў юрыстам, паступіў на дзяржаўную службу і паступова падняўся да вышэйшых прыступак у Міністэрстве юстыцыі.

Прысвячаў шмат часу палітыцы і літаратуры, быў сакратаром вельмі папулярнага літаратурна-палітычнага дыскусійнага клуба «Мадрыдскі Атэнеум».

У 1930 годзе заснаваў партыю Рэспубліканскае дзеянне. Пасля ўсталявання Рэспублікі ў 1931 годзе — ваенны міністр, у 1931—1933 гадах — кіраўнік урада. У красавіку 1934 года ўзначаліў леварэспубліканскую партыю, якая ўвайшла ў 1936 годзе ў Народны фронт. З перамогай апошняга на выбарах (16 лютага 1936) зноў стаў кіраўніком урада, а затым, з мая 1936 года па 1 сакавіка 1939 года, быў прэзідэнтам Рэспублікі. У перыяд грамадзянскай вайны 1936—1939 гадоў выступаў фактычным лідарам правага крыла Народнага Фронту.

Пасля перамогі франкістаў эміграваў у Францыю.

Літаратура

• Советская историческая энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия. 1973—1982. Том 1. ААЛТОНЕН — АЯНЫ. 1961.
• Дипломатический словарь. Гл. ред. А. Я. Вышинский и С. А. Лозовский. М., 1948.