Мсціслаў Уладзіміравіч
| Мсціслаў Уладзіміравіч Храбры | ||
 | ||
| Адзінаборства Мсціслава з Радзедзем (Мікалай Рэрых, 1943) | ||
| ||
|---|---|---|
| 990/1010 — 1036 | ||
| Пераемнік: | Глеб Святаславіч | |
| ||
| 1024 — 1036 | ||
| Пераемнік: | Святаслаў II Яраславіч | |
| Дзейнасць: | ваенны | |
| Нараджэнне: | каля 983 | |
| Смерць: | 1036 Чарнігаў | |
| Пахаванне: | Чарнігаў, сабор Св. Спасу | |
| Род: | Рурыкавічы | |
| Бацька: | Уладзімір I Святаславіч | |
| Маці: | Адэль (?) | |
| Жонка: | Анастасія | |
| Дзеці: | Яўстафій, Таццяна | |
Мсціслаў-Канстанцін Уладзіміравіч «Храбры» або «Удалы»[1] (каля 983 — 1036, Чарнігаў) — князь тмутараканскі, сын Уладзіміра Святаславіча.
У 1016 вёў барацьбу з хазарамі і дапамог грэкам авалодаць Таўрыдай. У 1022 аб'явіў вайну касогам, якая скончылася шчаслівым для Мсціслава паядынкам з касожскім князем Радзедзяй. У 1023 Мсціслаў, сабраўшы падуладных яму касогаў і хазараў, пайшоў на Кіеў у час адсутнасці там Яраслава, але кіяўляне не прынялі яго. Каля Ліствена, на берагах ракі Руды, адбылася бітва паміж Мсціславам і Яраславам, якая скончылася перамогай Мсціслава. Аднак Мсціслаў перадаў вялікае княжанне Яраславу, а сам абмежаваўся ўсходняй часткай тагачаснай Русі (на ўсход ад Дняпра). У 1031 дапамог Яраславу авалодаць Чэрвенскімі гарадамі. Памёр у 1036, паводе іншых звестках — у 1034 годзе. Па словах летапісу, Мсціслаў ніколі не быў пераможаны, быў міласцівы да народа, любіў дружыну і вызначыўся рэлігійнасцю. Мсціслава таксама завуць першым северскім князем, з прычыны валодання ім краінай па левым беразе Дняпра, якая адпавядала зямлі севяранаў. Адзіны сын Яўстафій памёр у 1033 годзе.
Зноскі
- ↑ Мстислав Владимирович Храбрый // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Мстислав Владимирович Храбрый // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
- Мстислав Владимирович Храбрый // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
- ПСРЛ, т. 1. Лаврентьевская летопись. Изд.2. Л., 1926. 543стб.
- ПСРЛ, т. 2. Ипатьевская летопись. Фототип. изд. 1908 г. М., 1962. XVI 938 стб. 87 с. IVc.
- Бартольд В. В. Арабские известия о руссах // Соч., Т .2. Ч. 1. М., — 1963. С.840—856
- Войтович Л. Генеалогія династій Рюриковичів і Гедиміновичів. К., 1992. — 199 с.
- Грушевський М. С. Історія України-Руси. Т. 2. К., 1992. 633 с.
- Лопатинский Л .Г. Мстислав Тмутараканский и Редедя по сказаниям черкесов // Известия Бакинского гос. ун-та. −1-2. — 1921. С. 197—203
- Пархоменко В. О. Князь Чорний //Збірник на пошану акад. Д. І. Багалія. К., — 1927. С.39-51
