Міхаіл Рыгоравіч Солапаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Міхаіл Рыгоравіч Солапаў
Дата нараджэння 15 кастрычніка 1924(1924-10-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 6 чэрвеня 2019(2019-06-06) (94 гады)
Краіна
Альма-матар
Месца працы
Музычная дзейнасць
Прафесіі баяніст, музычны педагог
Грамадская дзейнасць
Член у
Узнагароды

Міхаіл Рыгоравіч Солапаў (15 кастрычніка 1924, с. Пакроўскае, Цярбунскі раён, Ліпецкая вобласць, РСФСР) — беларускі баяніст, педагог, дзеяч самадзейнага мастацтва. Заслужаны дзеяч культуры Беларускай ССР (1963), Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларусі (1992), прафесар (1993).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў сям’і музыкантаў-самавукаў: маці — пеўчая царкоўнага хору — іграла на ўсіх відах гарамонікаў, бацька валодаў трыма відамі гарамонікаў, працаваў шахцёрам, падзарабляў гарманістам на вяселлях[1].

У 17 гадоў ён стаў ваеннаслужачым запаснога казацкага кавалерыйскага палка, пазней — курсантам Тамбоўскага кавалерыйскага вучылішча, па заканчэнні якога ў званні малодшага лейтэнанта адпраўлены на фронт. Камандаваў узводам танкавай разведкі, быў цяжка паранены[1].

Скончыў у 1955 годзе Маскоўскі музычна-педагічны інстытут імя Гнесіных. Пасля дэмабілізацыі ў Беларусі, з 1948 года ў Брэсце[2]. Скончыў Брэсцкае музычнае вучылішча, а ў 1951 годзе быў прызначаны яго дырэктарам[1]. Выкладчык музычных навучальных устаноў, арганізатар калектываў мастацкай самадзейнасці, у т.л. сімфанічнага аркестра пры музычным вучылішчы (1950—1967), хору настаўнікаў (кіраўнік у 1961—1963 гадах) і інш.; у 1967—1970 гадах дырэктар Раснянскай дзіцячай музычнай школы Камянецкага раёна. З 1966 года ў Беларускай акадэміі музыкі (у 1973—1979 загадчык кафедры)[2].

Член Беларускага саюза тэатральных дзеячаў з 1975 года, член Беларускага саюза музычных дзеячаў з 1991 года.

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Аўтар апрацовак і інструментовак для аркестраў і ансамбляў розных складаў, сольных п’ес, песень, рамансаў. Склаў вучэбна-педагагічны рэпертуар для баяна, акардэона, фартэпіяна, цымбалаў, у т.л. «Падручнік для класа цымбал» (1977), праграмы па класе баяна для музычнага каледжа пры Беларускай акадэміі музыкі і па ўводзінах у спецыяльнасць для музычных вучылішчаў. Даследуе праблемы прафесійнага выканальніцкага мастацтва і мастацкай самадзейнасці. Складальнік кнігі «І. І. Жыновіч ва ўспамінах сучаснікаў» (1997)[2].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Быў узнагароджаны трыма ордэнамі «Айчыннай вайны» I і II ступені, васямнаццаццю медалямі[1].

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]