Рэгіна Іосіфаўна Тышкевіч

Рэгіна Іосіфаўна Тышкевіч
Рэгіна Іосіфаўна Тышкевіч
Дата нараджэння	20 кастрычніка 1929
Месца нараджэння	Менск, Менская акруга, БССР, СССР;
Дата смерці	17 лістапада 2019 (90 гадоў)
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Дзеці	Ірына Дзмітрыеўна Супруненка
Род дзейнасці	матэматык
Навуковая сфера	тэорыя графаў
Месца працы	БДУ;
Навуковая ступень	доктар фізіка-матэматычных навук
Навуковае званне	прафесар;
Альма-матар	фізіка-матэматычны факультэт БДУ[d] (1952);
Навуковы кіраўнік	Дзмітрый Аляксеевіч Супруненка
Прэміі
Узнагароды	Ганаровая грамата МінВНУ БССР[d] (1979) Заслужаны работнік адукацыі Рэспублікі Беларусь (1992)
Сайт	bsu.by/main.aspx?guid=64…

Рэгіна Іосіфаўна Тышкевіч (20 кастрычніка 1929, Мінск, БССР, СССР — 17 лістапада 2019 года^[3]) — беларускі матэматык, спецыяліст па тэорыі графаў. Доктар фізіка-матэматычных навук, прафесар.

Біяграфія

Рэгіна Іосіфаўна Тышкевіч нарадзілася 20 кастрычніка 1929 года ў Мінску. У дзяцінстве яна пераехала да цёткі ў Вілейку, маці ж у гэты час засталася жыць і працаваць у Іжэўску, куды пасля доўгіх перыпетый яны трапілі падчас эвакуацыі. У 1947 годзе скончыла сярэднюю школу ў г. Вілейцы Маладзечанскай вобласці, БССР^[4]. Пасля ўдалай здачы экзаменаў яна паступіла на фізіка-матэматычны факультэт БДУ, які скончыла ў 1952 годзе. У гэтым жа годзе Рэгіна Іосіфаўна паступіла ў аспірантуру, скончыўшы якую, яна пачала выкладаць на родным факультэце. У 1959 годзе абараніла кандыдацкую дысертацыю. У 1984 годзе ў Інстытуце кібернетыкі імя В. М. Глушкова АН УССР (Кіеў) абараніла доктарскую дысертацыю па тэме «Алгебраічныя метады тэорыі графаў» — дадзеная доктарская дысертацыя была першай у Савецкім Саюзе па тэорыі графаў. У 1986 годзе ёй прысвоена навуковае званне прафесара.

Навукова-педагагічная дзейнасць

Рэгіна Іосіфаўна вяла актыўную навукова-даследчую дзейнасць. Яна з’яўлялася заснавальнікам і кіраўніком беларускай навуковай школы тэорыі графаў, якая атрымала сусветнае прызнанне. Увяла адзіны наватарскі курс алгебры і геаметрыі, які раней не выкладалася ні ў адным з ВНУ СССР (замест асобных курсаў алгебры і геаметрыі ёю сумесна з А. С. Фядзенкам ўпершыню ў СССР быў прачытаны адзіны курс гэтых дысцыплін). Аўтар і ініцыятар выкладання на факультэце курсу «Уводзіны ў матэматыку», які да гэтага не ўваходзіў у навучальныя планы ўніверсітэтаў СССР. Яна — адзін з аўтараў калектыўнай працы «Лекцыі па тэорыі графаў» — першага падручніка па тэорыі графаў не толькі ў СССР, але і за яго межамі. «Лекцыі па тэорыі графаў» разам са спадарожным задачнікам перакладзены на англійскую мову і выдадзены за мяжой.

Падрыхтавала 17 кандыдатаў і 1 доктара фізіка-матэматычных навук, якія працуюць ва ўніверсітэтах Беларусі, Вялікабрытаніі, ЗША, Канады, В’етнама і Гвінеі. Акрамя таго, яна ўваходзіла ў савет па абароне кандыдацкіх і доктарскіх дысертацый Аб’яднанага інстытута праблем інфарматыкі (АІПІ) і Інстытута матэматыкі НАН Беларусі па спецыяльнасці 01.01.09 «Дыскрэтная матэматыка і матэматычная кібернетыка», а таксама з’яўлялася членам Навуковага савета па дзяржаўнай праграме фундаментальных даследаванняў^[5].

Узнагароды

Ганаровая грамата Міністэрства вышэйшай і сярэдняй адукацыі БССР «За шматгадовую плённую навукова-метадычную дзейнасць» (1979);
Медаль «Ветэран працы» (1985);
Ганаровае званне «Заслужаны работнік народнай адукацыі Рэспублікі Беларусь» (1992);
Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь у галіне навукі і тэхнікі (1998, у сааўтарстве) — за працу «Вучэбны дапаможнік „Лекцыі па тэорыі графаў“ для вышэйшых і сярэдніх спецыяльных навучальных устаноў»;
Медаль Францыска Скарыны (2009).

Публікацыі

Аўтар звыш 100 навуковых і навукова-метадычных прац, у тым ліку 14 падручнікаў і манаграфій, тры з якіх перакладзены на англійскую мову і выдадзены за мяжой.

Некаторыя працы:

L(2, 1) размалёўка і гамільтанава папаўненне^[6]
Алгебраічная тэорыя дэкампазіцыі графаў: з гісторыі, апошнія дасягненні, перспектывы^[7]
Тэорыя графаў. Тыпавая вучэбная праграма. ГД №G-165/тып^[8]
Алгебра і аналітычная геаметрыя, частка 1^[9]
Алгебра і аналітычная геаметрыя: у 2-х частках, частка 2^[10]
Супруненко Д. А., Тышкевич Р. И. Перестановочные матрицы. — Минск: Наука и техника, 1966. — 2 500 экз.

Зноскі

↑ ^а ^б https://mmf.bsu.by/ru/news/mehmat-soboleznuet-rodnym-i-blizkim-tyshkevich-reginy-iosifovny/ Праверана 19 лістапада 2019.
↑ https://www.bsu.by/en/main.aspx?guid=121881 Праверана 20 лістапада 2019.
↑ Некролог
↑ БГУ. Тышкевич Регина Иосифовна (нявызн.). www.bsu.by. Праверана 24 лютага 2018.
↑ БГУ. Регина Иосифовна Тышкевич (нявызн.)(недаступная спасылка) (27 красавіка 2005). Архівавана з першакрыніцы 1 жніўня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.
↑ Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 22 ліпеня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.
↑ Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 жніўня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.
↑ Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.
↑ Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.
↑ Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 ліпеня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.

[_ee41a5e8203f70b4-1] а ^б https://mmf.bsu.by/ru/news/mehmat-soboleznuet-rodnym-i-blizkim-tyshkevich-reginy-iosifovny/ Праверана 19 лістапада 2019.

[_d0ba68fa503314b8-2] ttps://www.bsu.by/en/main.aspx?guid=121881 Праверана 20 лістапада 2019.

[3] Некролог

[4] БГУ. Тышкевич Регина Иосифовна (нявызн.). www.bsu.by. Праверана 24 лютага 2018.

[5] БГУ. Регина Иосифовна Тышкевич (нявызн.)(недаступная спасылка) (27 красавіка 2005). Архівавана з першакрыніцы 1 жніўня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.

[6] Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 22 ліпеня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.

[7] Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 6 жніўня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.

[8] Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 12 ліпеня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.

[9] Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 11 жніўня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.

[10] Архіўная копія (нявызн.)(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 16 ліпеня 2017. Праверана 14 красавіка 2020.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]