Рэчыцкі павет (Расійская імперыя)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Рэчыцкі павет
Краіна  Расійская імперыя
Уваходзіць у Маларасійская губерня (1796—1797), Мінская губерня (1797—1919), Гомельская губерня (1919—1926)
Адміністрацыйны цэнтр Рэчыца
Дата ўтварэння 1796
Дата скасавання 1926
Насельніцтва (1897) 221 800
Плошча 12 600 км²
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Рэчыцкі павет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Маларасійскай, Мінскай і Гомельскай губерняў, існавала ў 17961926 гг. Цэнтр — Рэчыца.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

29 кастрычніка 1796 года на тэрыторыі, што ўвайшла ў Чарнігаўскае намесніцтва, з далучэннем часткі былога Кіеўскага ваяводства, быў створаны Рэчыцкі павет. З 12 снежня 1796 г. у Маларасійскай губерні. 29 жніўня 1797 года павет перададзены ў Мінскую губерню з далучэннем часткі прылеглых тэрыторый Мазырскага павета. У 1886 годзе ў павеце было 405 вёсак.

У 1894 годзе — 52 мястэчкі, 861 гандлевае прадпрыемства, 34 пачатковыя і царкоўна-прыходскія школы, некалькі школ граматы і хедэраў, 5 цэркваў, 3 касцёлы, некалькі яўрэйскіх малітоўных школ, 2 бальніцы, 4 прыёмныя пакоі, 7 аптэк, 6 паштова-тэлеграфных і 5 паштовых устаноў.

З красавіка 1919 г. у Гомельскай губерні.

10 красавіка 1920 года акупаваныя польскай арміяй тэрыторыі павета былі далучаны да Мазырскага павета.[1]

У снежні 1926 года павет быў скасаваны. Воласці перайменаваны ў раёны.

Воласці[правіць | правіць зыходнік]

  • Арэвіцкая
  • Аўцюцевіцкая
  • Брагінская
  • Васілевіцкая
  • Горвальская
  • Даманавіцкая
  • Дзяражыцкая
  • Дзярновіцкая
  • Дудзіцкая
  • Заспенская
  • Іолчанская
  • Карпавіцкая
  • Круковіцкая
  • Лоеўская
  • Маладушская
  • Мікуліцкая
  • Нараўлянская
  • Ровенска-Слабадская
  • Ручаеўская
  • Савіцкая
  • Хойніцкая
  • Холмецкая
  • Юравіцкая.

Ураднікі павета[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. Dz. Urz. ZCZW z 1920 r. Nr 34, poz. 845 (польск.)

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Насевіч, В., Скрыпчанка, Т. Рэчыцкі павет / Вячаслаў Насевіч, Таццяна Скрыпчанка // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. / БелЭн; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — Мн.: БелЭн, 2001. — 591 с.: іл. — С. 181—182. — ISBN 985-11-0214-8.