Селігоры

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Селігоры
Морфаметрыя
Вышыня над узроўнем мора 139,8 м
Даўжыня 0,6 км
Шырыня 0,42 км
Плошча 0,14 км²
Даўжыня берагавой лініі 1,58 км
Размяшчэнне
Краіна  Беларусь
Рэгіён Віцебская вобласць
Селігоры (Беларусь)
Селігоры
Селігоры
Селігоры (Віцебская вобласць)
Селігоры
Селігоры
Map

Селіго́ры — возера ў Полацкім раёне Віцебскай вобласці Беларусі, за 22 км у напрамку на паўднёвы захад ад горада Полацк, каля вёскі Глыбачка, у басейне ракі Нача.

Назва[правіць | правіць зыходнік]

Назва возера ад назвы вёскі Селігоры, што была на паўднёвым усходзе ад возера.

У XVI стагоддзі згадваецца як «Силигоръ», ад ранейшага «Сълигора». Далей да балцкага Sēligalā «Селіголь; край селаў»[1].

Так жа сама з «Латыголава» (ад Латыголь < Lat-gal-) утварылася назва «Латыгорава» (назва вёскі[ru] на цвярскім Заволжы, побач з в. Літвінава), у выніку дысіміляцыі двух «-л-».

Апроч латгалаў і селаў, на тэрыторыі цяперашняй Беларусі ёсць тапанімічнае сведчанне і пра земгалаў (земіголь) — былы хутар Змігола (< Зимгола), на паўночным ускрайку буйнога балота пад Шаркаўшчынай.

Водаапісанне[правіць | правіць зыходнік]

Плошча паверхні 0,14 км². Даўжыня 0,6 км, найбольшая шырыня 0,42 км. Даўжыня берагавой лініі 1,58 км. Катлавіна возера круглаватая, крыху выцягнутая ў напрамку з захаду на ўсход. Схілы катлавіны вышынёй 10—15 м, пераважна спадзістыя. Ёсць некалькі падоўжаных заліваў. У паўночнай частцы ў возера ўпадае меліярацыйная канава.

Заўвагі[правіць | правіць зыходнік]

  1. K. Būga. Rinktiniai raštai. T. 3. Vilnius, 1961. C. 539.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Блакітная кніга Беларусі : Энцыклапедыя / рэдкал.: Н. А. Дзісько і інш. — Мн.: БелЭн, 1994. — 415 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-85700-133-1.
  • Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
  • Республика Беларусь. Витебская область. Полоцкий район: карта. Полоцк: план. Новополоцк: план / Ред. В.А. Змачинская.. — Минск: РУП «Белкартография», 2010. — 10 000 экз.
  • Ліст карты N-35-34. Выданне 1987 г. Стан мясцовасці на 1984 г. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]