Сыраежка

Сыраежка
Сыраежка харчовая (Russula vesca)
Навуковая класіфікацыя
прамежныя рангі Дамен:  Эўкарыёты Царства:  Грыбы Падцарства:  Вышэйшыя грыбы Аддзел:  Базідыяльныя грыбы Пададдзел:  Agaricomycotina Клас:  Агарыкаміцэты Парадак:  Сыраежкавыя Сямейства:  Сыраежкавыя Род:  Сыраежка
Міжнародная навуковая назва
Russula Pers., 1796
Сістэматыка на Віківідах Выявы на Вікісховішчы NCBI   5402 EOL   16727 MB   18493

Cыраежка, Сыравежка (Russula) — род шапкавых базідыяльных грыбоў сямейства Сыраежкавыя (Russulaceae).

Апісанне

Пладовае цела грыба — шапка на ножцы. Шапка напачатку пукатая, потым распасцёртая, часта лейкападобная, з завернутым краем і сухой, гладкай, часам слізістай скуркай. Пласцінкі прырослыя або свабодныя. Ножка цыліндрычная, цэнтральная, полая. Мякаць звычайна белая, крохкая, шчыльная, у некаторых відаў едкая на смак. Споры акругла-авальныя, шыпаватыя, бясколерныя або жаўтаватыя.

Ядомая.

Віды

Адрозніваецца каля 280 відаў. Пашыраны пераважна ў Еўразіі і Паўночнай Амерыцы. На тэрыторыі Беларусі больш за 65 відаў. Найбольш вядомыя: валуй (Russula foetens), сыраежка балотная (Russula paludosa), сыраежка жоўтая (Russula claroflava), сыраежка крохкая (Russula fragilis), сыраежка пурпурна-чырвоная (Russula obscura), сыраежка харчовая (Russula vesca), падгруздак белы (Russula delica), падгруздак чорны, ці свіння (Russula adusta), сыраежка рудая (Russula decolorans), сыраежка бураватая (Russula heterophylla) і інш. Трапляюцца з ліпеня па верасень у лясах розных тыпаў.

Літаратура

• Cыраежка // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Галадноў У. М. Сыраежка // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз. — С. 58.
• Сержанина Г. И., Змитрович И. И. Макромицеты. Иллюстрированное пособие для биологов / Под ред. Н. А. Дорожкина. — Мн.: Вышэйшая школа, 1978. — С. 148—158. — 192 с. — 60 000 экз. (руск.)