Украінская рота інтэрбрыгад імя Тараса Шаўчэнкі
Украінская рота інтэрбрыгад імя Тараса Шаўчэнкі | |
---|---|
Гады існавання | 1937—1938 |
Краіна | Другая Іспанская Рэспубліка |
Падпарадкаванне | Інтэрнацыянальныя брыгады |
Уваходзіць у | XIII інтэрбрыгада імя Яраслава Дамброўскага |
Тып | пяхота і Volunteer Company[d] |
Дыслакацыя | Альбасетэ (Іспанія) |
Мянушка | Шаўчэнкаўцы |
Заступнік | Тарас Шаўчэнка |
Дэвізы | Пахавайце і ўставайце, ланцугі разарвіце, злою варожаю крывёю волю акрапіце (укр.: Поховайте та вставайте, кайдани порвіте і вражою злою кров'ю волю окропіте) |
Удзел у | Грамадзянская вайна ў Іспаніі |
Вядомыя камандзіры | Мікалай Мікалаевіч Дворнікаў |
Украінская рота інтэрбрыгад імя Тараса Шаўчэнкі (ісп.: Compañía interbrigadista ucraniana Taras Shevchenko, укр.: Українська рота інтербригад імені Тараса Шевченка) — заходнеўкраінскае воінскае фарміраванне, якое ўдзельнічала ў грамадзянскай вайне ў Іспаніі на баку рэспубліканцаў. Сфарміравана з украінцаў-жыхароў Польшчы, якія складаліся ў Камуністычнай партыі Заходняй Украіны[1][2].
Уваходзіла як 4-я рота ў склад батальёна імя Хасэ Палафокса (батальён налічваў 5 рот — 2 польскія, 1 іспанскую, 1 яўрэйскую і 1 ўкраінскую) XIII польскай інтэрбрыгады імя Яраслава Дамброўскага.
Перадгісторыя
[правіць | правіць зыходнік]У публічнай прасторы Заходняй Украіны грамадзянская вайна ў Іспаніі апынулася ў цэнтры ўвагі ў жніўні 1936 года. Павышаную цікавасць да канфлікту праявіла Камуністычная партыя Заходняй Украіны. Раней у маі 36-га прагрэсіўная інтэлігенцыя краю асудзіла фашызм і выказала ўсебаковую падтрымку Рэспубліканскай Іспаніі на Львоўскім антыфашысцкім кангрэсе[3].
Увосень пад падобнымі лозунгамі праходзяць мітынгі ва Львовее, Луцку, Стрыі, Станіславе, Рагатыне, Раве-Рускай і Цярнопалі[4]. У гэты час на хвалі ўздыму львоўскі пісьменнік Сцяпан Тудор піша песню-марш «Пасіянарыя».
20 верасня 1936 года ў Львове прайшоў мітынг тысячы рабочых-будаўнікоў, якія заявілі аб салідарнасці з іспанскім народам. А потым, 3 кастрычніка, адбыўся вечар рабочай паэзіі, дзе была прадстаўлена п’еса «Рэвалюцыя ў Іспаніі»[5].
Вялікі поспех мелі акцыі па зборы сродкаў у падтрымку Мадрыдскага ўрада: толькі на працягу верасня—снежня 1936 года ў Галіцыі было сабрана 45 тыс. злотых[6]. Але галоўную дапамогу аказалі ўкраінскія воіны-інтэрнацыяналісты.
Першыя ўкраінцы ў Іспаніі
[правіць | правіць зыходнік]Першыя члены Кампартыі Заходняй Украіны прыбылі ў жніўні 1936 года ў Іспанію пасля пачатку вайны. 37 ураджэнцаў Заходняй Украіны, якія працавалі на шахтах Бельгіі і Францыі[4][7], прыехалі аказваць дапамогу іспанскім таварышам: услед за імі яшчэ 180 добраахвотнікаў родам з Галіцыі і Валыні перайшлі праз перавал Яварнік на польска-чэхаславацкай мяжы і дабраліся да Іспаніі[8]. Колькасць ураджэнцаў Заходняй Украіны вырасла да тысячы чалавек, але як такіх ваенных падраздзяленняў з украінцаў не было. Многія інтэрбрыгадысты прыбывалі з-за акіяна: так толькі з Канады прыехалі 498 добраахвотнікаў ўсходнееўрапейскага паходжання, сярод якіх пераважная большасць складалі ўкраінцы і палякі[9][10].
Гісторыя роты
[правіць | правіць зыходнік]З'яўленне
[правіць | правіць зыходнік]8 ліпеня 1937 г. кіраўніцтва Кампартыі Заходняй Украіны сфармавала роту інтэрбрыгад імя Тараса Шаўчэнкі, якая ўвайшла ў склад 13-й інтэрбрыгады імя Яраслава Дамброўскага[8]. Роту называлі своеасаблівым помнікам вялікаму ўкраінскаму «паэту-рэвалюцыянеру», пра салдат роты пісалася ў газеце «Дамброўшчык». Першым яе камандзірам стаў беларус Станіслаў Тамашэвіч, а намеснікам — Павел Іванавіч, эмігрант з Францыі[6].
Баявы шлях
[правіць | правіць зыходнік]Рота, у якую ўваходзілі не толькі ўкраінцы, беларусы і палякі, але таксама рускія і іспанцы, праславілася сваім баявым шляхам[11]. Пазней яе саюзнікамі сталі іншыя батальёны і роты інтэрбрыгад, у ліку якіх былі і тыя, хто некалі служыў пад кіраўніцтвам Нестара Махно[8].
Баявое хрышчэнне адбылося ў бітве пры Брунетэ на захад ад горада Мадрыд: Мараканская конніца была ўшчэнт разгромлена ўкраінцамі і палякамі. Былі таксама захоплены пазіцыі франкістаў пад Вілья-Франка-дэль-Кастыль і Раманільёсам. У тых баях рота страціла палову асабістага складу[7].
На Арагонскім фронце ўкраінцы 25 жніўня прарвалі абарону італьянцаў, уварваўшыся ў тыл і прасунуўшыся за дзень на 10 км. У тых баях мужнасць і гераізм праяўлялі камісар роты Назар Дзям’янчук (ураджэнец Валыні, які жыў у Канадзе), байцы Васіль Лазовы, Іосіф Канавалюк, Валянцін Паўлусевіч, Іосіп Петраш[7]. Некаторыя вязні польскіх турмаў (Дзмітрый Захарук і Сымон Краеўскі, ураджэнцы Івана-Франкоўскай вобласці, вязні турмы ў Дубна на Валыні) беглі з месцаў зняволення і дабраліся да Іспаніі, каб аказаць дапамогу сваім таварышам[12].
Баявыя заслугі роты былі адзначаны загадамі камандавання брыгады і Генеральнага камісарыята інтэрбрыгад[11]. У канцы 1937 года пачала выдавацца газета на ўкраінскай мове «Барацьба» (укр.: Боротьба), у якой публікаваліся вершы і апавяданні Тараса Шаўчэнкі, а таксама артыкулы пра баявы шлях роты. Для навабранцаў у Альбасетэ выдавалася газета «Весці з Заходняй Украіны» (укр.: Вісті із Західної України), эпіграф да якой — радкі з «Запавету» — фактычна з’яўляўся дэвізам злучэння.
Апошнія дні роты
[правіць | правіць зыходнік]У снежні 1937 — лютым 1938 года рота вяла баі за горную граду Сьера-Кемада ва ўмовах жудаснай завеі: на вышыні 2 тысяч метраў яны адбівалі атакі падчас баёў за Тэруэль. Ім удалося захапіць вялікую колькасць зброі фалангістаў: вінтоўкі, гарматы, некалькі ўзброеных грузавікоў. Браты Палікарп і Сымон Краеўскія ў адзіночку расправіліся з кулямётчыкамі, знішчыўшы два разлікі і захапіўшы іх пазіцыі[8]. У тых баях загінулі камандзір роты Тамашэвіч, палітрук Дзям’янчук, сяржант Сярадзкі і Палікарп Краеўскі[7]. У сакавіку 1938 года рота трапіла ў акружэнне на Андалузійскім фронце і чатыры разы ёй удавалася прарваць кальцо, нягледзячы на атакі франкістаў. У тых баях загінулі і камандзір Станіслаў Варапай (Варапаеў), і палітрук Сымон Краеўскі. 23 сакавіка яе байцы нанеслі магутны ўдар па фалангістам у Лерыда (вызначыліся байцы Мізюрка і Леанчук)[11].
У ліпені—верасні 1938 рота ўдзельнічала ў баях на Каталонскім (Арагонскім) фронце, адбіўшы за 2 верасня сем нападаў[11]. У баях загінулі камандзіры Ян Гашак і Іван Грыцюк, салдаты Міхаіл Літвін і Павел Іванавіч. Неўзабаве былі забіты рэдактар газеты Шустэр і Юрый Велікановіч.
28 кастрычніка 1938 года ў Барселона адбыўся развітальны марш інтэрнацыянальных брыгад[8][11].
Памяць
[правіць | правіць зыходнік]У СССР воінаў-інтэрнацыяналістаў прызналі героямі, што сумленна выканалі свой інтэрнацыянальны абавязак. У 1982 года Юрыю Велікановічу як кіраўніку роты паставілі помнік у Львове. Аўтарам помніка была Тэадозія Брыж. Пасля абвяшчэння незалежнасці Украіны помнік быў вандалізаваны (яму адпілавалі галаву, як мяркуецца, украінскія нацыяналісты), але затым яго адрэстаўравалі. У снежні 2017 года ён быў скінуты з п’едэстала[13].
Ваенная гісторыя роты легла ў аснову мастацкага рамана львоўскага пісьменніка Юрыя Пакальчука «І цяпер, і заўсёды» (1981). Па яго сцэнарыю рэжысёр Віктар Калодні зняў дакументальны фільм «Рота імя Тараса Шаўчэнкі» (1989) з інтэрв’ю ветэранаў фарміравання. Пісьменнік Алег Пакальчук напісаў паэму «Балада пра сотню імя Тараса Шаўчэнкі».
Вядомыя вайскоўцы
[правіць | правіць зыходнік]Камандзіры
[правіць | правіць зыходнік]- Мікалай Дворнікаў («Станіслаў Тамашэвіч»)
- Міхаіл Літвін
- Аляксандр Мельнічэнка
- Станіслаў Варапай (Нікалаеў)
- Іван Грыцюк
- Павел Іванавіч (намеснік камандзіра)
Палітрук
[правіць | правіць зыходнік]- Назар Дзям’янчук («Сяржант Сярадзкі»)
- Палікарп Краеўскі
- Сымон Краеўскі
Радавыя байцы
[правіць | правіць зыходнік]- Васіль Лазовы
- Іосіф Канавалюк
- Валянцін Паўлусевіч
- Іосіп Петраш
- Дзмітрый Захарчук
- Юрый Велікановіч
- Шыстэр
- «Янь»
Зноскі
- ↑ Шевченко Ф.П. Рота Тараса Шевченко в боях против фашизма в Испании. (1937-1938 гг.) (укр.) // Украинский исторический журнал. — 1961. — Вып. 1. — С. 101—114. — ISSN 0130-5247.
- ↑ Алексей Кудрицкий. Шевченковцы в Испании: как воевала украинская рота интербригад (руск.). Commons (25 студзеня 2022). Праверана 5 лютага 2022.
- ↑ Антифашистский конгресс работников культуры во Львове в 1936 г: библиографический указатель. — Львовская научная библиотека им. В. Стефаника АН УССР, 1978. — 59 с.
- ↑ а б Morozov Anatoliy Georgievuch, Alex Viktorovuch Кompaniyets. The participation of ukrainians in the struggle againts fascism and nazism before world war II (from the experience of the spanish civil war 1936–1939) (англ.) // Cherkasy University Bulletin: Historical Sciences. — 2017-06-14. — Vol. 0, iss. 1. — ISSN 2076-5908.
- ↑ Інтернаціональна солідарність трудящих західноукраїнських земель з республіканською Іспанією / Ю.Ю. Сливка. — К.: Наукова думка, 1988. — 479 с. — ISBN ISBN 5-12-000109-2.
- ↑ а б Лялька Я.С. Интернациональная солидарность трудящихся западноукраинских земель с республиканской Испанией (1936-1939 pp.) (укр.) // Український історичний журнал. — 1986. — Вып. 7. — С. 118—127. — ISSN 0130-5247.
- ↑ а б в г С.П. Донченко. Украинцы в гражданской войне в Испании 1936-1939 гг (укр.) // Грані. — 2017-08-07. — Т. 20, вып. 6. — С. 87—92. — ISSN 2413-8738. — doi:10.15421/171790.
- ↑ а б в г д Игорь Голод. Галичане в Испании. Как рота имени Шевченко воевала с фашистами . Историческая правда (29 красавіка 2013).
- ↑ Николай Платошкин. Гражданская война в Испании, 1936-1939 гг. — ОЛМА Медиа Групп, 2005. — С. 223. — 552 с. — ISBN 9785224044566.
- ↑ Search volunteers | Canadian Cultural History About The Spanish Civil War (англ.). spanishcivilwar.ca. Праверана 19 снежня 2017.
- ↑ а б в г д Владимир Шевченко (2004-08-02). "Украинцы в первых боях с фашизмом". ZN.ua. Праверана 2017-12-17.
- ↑ К. Дымов. Первый бой фашизму в Испании: участие в этом выходцев из Западной Украины(недаступная спасылка). Пропаганда. propaganda-journal.net (23 снежня 2016). Архівавана з першакрыніцы 22 снежня 2017. Праверана 17 снежня 2017.
- ↑ Во Львове разрушили памятник Великановичу . vesti.ru. Праверана 18 снежня 2017.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Голод І. Галичани в Іспанії. Як рота імені Шевченка з фашистами воювала. Українська правда. 1 серпня 2011
- Гусаров В. Солідарність трудящих УРСР з патріотами республіканської Іспанії / В. Гусаров // Український історичний журнал. — 1986. — № 7. — С. 112—118.
- Данилов С. Гражданская война в Испании / С. Данилов. М.: Вече, 2004. — 352 с. (Военные тайны XX века) Тираж 3 000 экз. ISBN 5-9533-0225-8
- Лялька Я. С. Інтернаціональна солідарність трудящих західноукраїнських земель з республіканською Іспанією (1936—1939 рр.) / Я. С. Лялька // Український історичний журнал. 1986, № 7
- Лялька Я. С. Українські волонтери в Іспанії (до 50-річчя національно-революційної війни іспанського народу) / Я. С. Лялька // Жовтень — 1986. — No 12. — c. 87-96
- Мещеряков М. Т. Судьба интербригад в Испании по новым документам / М. Т. Мещеряков // Новая и новейшая история — 1993. — No 5. — c. 18-41.
- Міжнародна солідарність у боротьбі проти фашизму (1933—1945 рр.) / редкол. В. Гулевич, М. Дятленко та ін. Київ : Наук. думка. 1970. — 498 с.
- Полянський П. Насилля у роки громадянської війни в Іспанії рр. / П. Полянський // Пам’ять століть — 2004. — No 1. — c. 143—155.
- Савчук В. Використання документів Держархіву Львівської області у телефільмі «Рота ім. Т. Г. Шевченка» / В. Савчук // Архіви України — 1989. — No 2. — c. 25-27.
- Хонигсман Я. Братская помощь трудящихся Западной Украины испанскому народу в борьбе с фашизмом (1936—1939 гг.) / Я. Хонигсман. Львов, 1989. — 206 с.
- Хью Т. Гражданская война в Испании гг. / Т. Хью. М. : ЗАО Центрполиграф. 2003. — 573 с.
- Шевченко Ф. П. Рота ім. Тараса Шевченка в боях проти фашизму в Іспанії (1936—1939 pp.) / Ф. П. Шевченко // Український історичний журнал. — 1961. — No 1. — c. 101—114.
- Baxell R. Myths of the International Brigades / R. Baxell // Bulletin of Spanish Studies: Hispanic Studies and Researches on Spain, Portugal and Latin America, 2014. — P. 11-24.
- Jackson M. Fallen sparrows. The International Brigades in the Spanish Civil War / M. Jackson — 1994. −157 p.
- Momryk M. Ukrainian volunteers from Canada in the International brigades, Spain, / M. Momryk // Journal of Ukrainian Studies, — 1991. — 16, Nos. 1-2. — P. 181—194.