Фелікс Кеневіч

Фелікс Кеневіч
Фелікс Кеневіч
	; Равіч
Нараджэнне	1802; Палессе, Украіна;
Смерць	1863; Багданка[d], Ляскавіцкая воласць[d], Мазырскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Месца пахавання	Паўлінава[d];
Род	Кеневічы
Бацька	Антон Нестар Кеневіч
Маці	Кацярына з Адынцоў[d]
Дзеці	Геранім Уладзіслаў Кеневіч і Феліцыя з Кеневічаў[d]
Адукацыя	Віленскі ўніверсітэт;
Бітвы	паўстанне 1830—1831 гадоў;

Фелікс Кеневіч (польск.: Feliks Kieniewicz; 1802 — 1863) — буйны землеўласнік Расійскай імперыі, удзельнік Лістападаўскага паўстання 1830—1831 гадоў.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Належаў да каталіцкага шляхецкага роду Кеневічаў герба «Равіч». Нарадзіўся на Палессі, сын Антона Нестара Кеневіча і Кацярыны Адынец^[2].

Вучыўся ў Віленскім універсітэце^[2].

Памешчык з Мазырскага павета Мінскай губерні. Валодаў сумесна з маці і братамі маёнткамі Дарашэвічы, Снядзіна, Лобча^[2]. Каля 1825 года заклаў у Дарашэвічах класіцыстычны палац над Прыпяццю, які не паспеў скончыць^[3].

З пачаткам паўстання ў маі 1831 года арганізаваў у Мазырскім павеце паўстанцкі атрад, які разбіў у в. Каралін, Кузьмічы, Міхалкі паштовыя станцыі. 11 чэрвеня 1831 года спрабаваў захапіць горад Мазыр. 25 мая 1831 года атрад разбіты ў Мухаедаўскіх лясах, сам Кеневіч накіраваўся ў Варшаву. 10 жніўня 1831 года выбраны паслом на варшаўскі сейм ад Мазырскага павета. Пасля паражэння паўстання перабраўся ў Галіцыю^[2].

Па рашэнні Мінскай губернскай следчай камісіі ад 3 снежня 1831 года быў аднесены да 2-га разраду злачынцаў. Рашэннем Мінскай казённай палаты ад 18 мая 1832 года сродкі, атрыманыя ад продажы рухомай маёмасці Фелікса Кеневіча, пераведзены ў казну. 2 ліпеня 1832 года прасіў літасці^[2].

У 1833 годзе прыбыў у Францыю. Меў стасункі з Іаахімам Лялевелем. У 1835—1836 гадах удзельнічаў у спробах аднавіць паўстанне^[2].

Набыў у Францыі маёмасць на грошы, прысланыя сваякамі з Палесся. У 1857 годзе па расійскай царскай амністыі разам з сынам Геранімам вярнуўся ў Мазыр. Пабудаваў дом ва ўрочышчы Багданка, пахаваны ў Паўлінаве^[2] (цяпер Петрыкаўскі раён).

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Ажаніўся ў Францыі з Фяліцыяй Скрашэўскай^[4], родам з аўстра-венгерскай Галіцыі, ад якой меў сына Гераніма (у маі 1864 г. расстраляны ў Казані за ўдзел у Студзеньскім паўстанні 1863—1864 гадоў) і дачку Феліцыю^[2].

Зноскі

↑ https://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/feliks-kieniewicz
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Кеневіч Фелікс // Удзельнікі паўстання 1830–1831 гг. на Беларусі: Біябібліяграфічны слоўнік / В. В. Гарбачова. — Мн.: БДУ, 2004. — 400 с. — ISBN 985-485-144-3.
↑ Дарашэвіцкая сядзіба // Страчаная спадчына / Т. В. Габрусь, А. М. Кулагін, Ю. У. Чантурыя, М. А. Ткачоў: Уклад. Т. В. Габрусь. — Мн.: Беларусь, 2003. — 351 с. — ISBN 985-01-0415-5.
↑ Kieniewicz, A. Nad Prypecią dawno temu… – Wrocław, 1989. — С. 31.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Анішчанка, Я.К. Ураднікі беларускіх земляў Расійскай імперыі на рубяжы XVIII — XIX стст.: спісы на рус. мове / Я.К. Анішчанка. — Мінск : Выд. В. Хурсік, 2011. — 392 с.
Кеневіч Фелікс // Удзельнікі паўстання 1830–1831 гг. на Беларусі: Біябібліяграфічны слоўнік / В. В. Гарбачова. — Мн.: БДУ, 2004. — 400 с. — ISBN 985-485-144-3.
Kieniewicz, S. Dereszewicze. 1863 / S. Kieniewicz. — Wroclaw-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Lodź : Ossolineum, 1986. — 192 s.
Kieniewicz, A. Nad Prypecią dawno temu… Wspomnienia zamierzchłej przeszłości / A. Kieniewicz. – Wrocław etc. : Ossolineum, 1989. — 558 s.

[_a063d35f5795962e-1] ttps://www.ipsb.nina.gov.pl/a/biografia/feliks-kieniewicz

[УП-2] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж Кеневіч Фелікс // Удзельнікі паўстання 1830–1831 гг. на Беларусі: Біябібліяграфічны слоўнік / В. В. Гарбачова. — Мн.: БДУ, 2004. — 400 с. — ISBN 985-485-144-3.

[СС-3] Дарашэвіцкая сядзіба // Страчаная спадчына / Т. В. Габрусь, А. М. Кулагін, Ю. У. Чантурыя, М. А. Ткачоў: Уклад. Т. В. Габрусь. — Мн.: Беларусь, 2003. — 351 с. — ISBN 985-01-0415-5.

[4] Kieniewicz, A. Nad Prypecią dawno temu… – Wrocław, 1989. — С. 31.

[1]

[2]

[3]

[4]