Хубілай

Хубілай
манг.: Хубилай хаан кіт.: 忽必烈
Меркаваны партрэт Хубілая
5-ы Вялікі хан Мангольскай імперыі 1260 — 1271
Папярэднік	Мункэ
Пераемнік	Тэмур
Нараджэнне	23 верасня 1215 Мангольская імперыя
Смерць	18 лютага 1294 (78 гадоў) Ханбалык[d], Даду[d], Юань
Месца пахавання	Бурхан-Халдун[d]
Род	1) Чынгізіды 2) Юань
Бацька	Талуй[d]
Маці	Сархахтані[d]
Жонка	Tëgülun[d], Chabi[d], Nambui[d], Talahai khatun[d], Nuhan[d], Bayaujin Khatun[d], Khökhlun Khatan[d], Qoruchin Khatun[d] і Sugedasi[d]
Дзеці	Dorji[d], Zhenjin[d], Mangala[d], Nomugan[d], Khökhechi[d], Ayachi[d], Auruyvci[d], Kuokuochu[d], Togoon[d], Hutulu Temür[d], Tamachi[d], Princess Jeguk[d], Yuelie[d], Wuluzhen[d], Yuelun[d], Wanze[d], Nangjiazhen[d], Qoridai[d], Asudai[d], Bantu[d], Boyalun[d], Shireki[d] і Shilin[d]
Дзейнасць	ваенны
Званне	Генерал арміі
Хубілай на Вікісховішчы

Хубілай (кіт.: 忽必烈，23 верасня 1215 — 18 лютага 1294) — мангольскі хан, заснавальнік мангольскай дзяржавы Юань, у склад якога ўваходзіў Кітай. На Захадзе вядомы дзякуючы Марка Пола пад імем «Кублай-хан»; гэта імя вымаўлялася таксама як «Кубілай», ці «Кубла» (апошняе стала асабліва распаўсюджаным пасля паэмы С. Т. Кольрыджа «Кубла Хан»).

Біяграфія

Чынгізід, унук Чынгісхана, сын Талуя і Сархахтані-бекі. У 1260 годзе перанёс сталіцу Мангольскай імперыі з Каракорума ў мясцовасць побач з былой сталіцай чжурчжэняў Чжунду («Сярэдняя сталіца»). Яе назвалі Даду (кіт.: 大都«Галоўная сталіца»), ці Ханбалык (пазней пераназваны ў Пекін). У 1279 заваяваў паўднёвы Кітай.

Галоўнаю яго мэтай па ўзыходжанні на прастол стала звяржэнне Сунскай дынастыі ў Кітаі. Пасля зацятай і працяглай барацьбы Хубілай да 1271 годзе авалодаў большай часткай Кітая, дзе вырашыў заснаваць новую дынастыю, даўшы ёй імя Юань, па якім стала звацца яго дзяржава. У 1279 годзе загінуў апошні сунскі імператар, і Хубілай канчаткова далучыў Кітай да Манголіі, заснаваўшы сваю сталіцу ў Ханбалыку.

Хубілай падпарадкаваў сваёй уладзе і суседнія з Кітаем краіны: Бірму, Камбоджу, Карэю, але яго паходы супраць Японіі і В'етнама скончыліся абсалютнай няўдачай. У справах унутранага кіравання Хубілай адрозніваўся мудрасцю; ім быў уведзены цэлы шэраг карысных рэформаў і паляпшэнняў. У 1291 годзе ён падзяліў усю імперыю на 12 правінцый. Ён быў заступнікам будызму, які зрабіў у Кітаі велічэзныя поспехі, а роўна будыйскіх прапаведнікаў і вучоных, якія карысталіся вялікай пашанай і значнымі палёгкамі.

Хубілай не забываў свайго мангольскага паходжання, увёў мангольскую мову ў справаводства Кітая, даручыў будыйскаму вучонаму Пагба-ламе вынайсці адмысловы алфавіт, які атрымаў назву, па форме літар, квадратнага пісьма і служыў дзяржаўным пісьмом для моў імперыі, у першую чаргу для мангольскай, падчас валадарання ў Кітаі дынастыі Юань.

У кітайскай гісторыі Хубілай вядомы пад пасмяротным дынастыйным імем Шы-цзу (кіт.: 始祖，«Заснавальнік дынастыі»).

Літаратура

• Мэн Джон. Хубилай: От Ксанаду до сверхдержавы. Москва-Владимир. 2008 ISBN 978-5-17-050702-3
• Россаби Моррис. Золотой век империи монголов. СПб. 480с. 2008 ISBN 978-5-8071-0326-0
• Кадырбаев А.Ш. Хубилай-хан - завоеватель или объединитель Китая? // Общество и государство в Китае: XXXIX научная конференция. М.: Восточная литература, 2009.- С.56-75.
• Хафизов Г. Распад Монгольской империи и образование улуса Джучи