Электрычнасць

Электрадынаміка

Электрычнасць · Магнетызм Электрастатыка Закон Кулона Тэарэма Гауса Электрычны дыпольны момант Электрычны зарад Электрычная індукцыя Электрычнае поле Электрастатычны патэнцыял Магнітастатыка Закон Біё — Савара — Лапласа Закон Ампера Магнітны момант Магнітнае поле Магнітны паток Электрадынаміка Вектарны патэнцыял Электрычны дыполь Патэнцыялы Ліенара — Віхерта Сіла Лорэнца Ток зрушэння Уніпалярная індукцыя Ураўненні Максвела Электрычны ток Электрарухальная сіла Электрамагнітная індукцыя Электрамагнітнае выпраменьванне Электрамагнітнае поле Электрычны ланцуг Закон Ома Правілы Кірхгофа Індуктыўнасць Радыёхвалявод Рэзанатар Электрычная ёмістасць Электрычная праводнасць Электрычнае супраціўленне Электрычны імпеданс Каварыянтная фармулёўка Тэнзар электрамагнітнага поля Тэнзар энергіі-імпульсу 4-патэнцыял 4-ток Вядомыя вучоныя Генры Кавендыш Майкл Фарадэй Андрэ Мары Ампер Густаў Роберт Кірхгоф Джэймс Клерк Максвел Генрых Рудольф Герц Альберт Абрахам Майкельсан Роберт Эндрус Мілікен

Электры́чнасць — агульны тэрмін, які апісвае сукупнасць з’яваў, якія абумоўлены існаваннем, рухам і ўзаемадзеяннем электрычнага зарада.

Гісторыя

Электрычнасць вывучаецца са старажытных часоў, але істотныя навуковыя адкрыцці з’явіліся толькі ў 17 і 18 стагоддзях.

Некаторыя прадметы, такія як, напрыклад, бурштын, пры трэнні з поўсцю прыцягваюць лёгкія прадметы, пёры, валасы, паперу і г. д.. Гэта было вядома яшчэ старажытным народам Міжземнамор’я. Фалес з Мілета каля 600 г. да н. э. правёў серыю эксперыментаў, у якіх прыйшоў да з’яўлення статычнай электрычнасці, і на іх аснове зрабіў выснову, што трэнне дае магнітныя ўласцівасці бурштыну.

Існуе меркаванне, што электрычнасць першымі адкрылі персы. У 1936 каля Багдада была знойдзена так званая багдадская батарэйка, якая нагадвае гальванічны элемент і, як мяркуецца, выкарыстоўвалася для пакрыцця матэрыяла металам з дапамогай электрычнасці.

Інтэнсіўна пачала вывучацца электрычнасць у 18 ст., яркім вынаходнікам гэтага часу стаў Бенджамін Франклін, які праславіўся сваім эксперыментам з лятучым змеем, калі ён даказаў, што маланка ўяўляе сабою электрычны разрад. Ён запусціў у навальнічную хмару змея, на другім канцы якога быў прывязаны металічны ключ. Праз некаторы час, пасля пачатку навальніцы, з ключа пачалі з’яўляцца іскры, што і з’яўляецца доказам электрычнасці навальнічнага воблака.

У канцы 19 ст., інжынеры прыстасавалі электраэнергію для прамысловага і дамашняга выкарыстання (прас, кухонны камбайн і г. д.). За гэты перыяд адбылося значнае пашырэнне вытворчасці і развіццё шматлікіх тэхналогій, заснаваных на электраэнергіі. Сёння выкарыстанне электраэнергіі з’яўляецца асновай сучаснага індустрыяльнага грамадства.