Электрастатыка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Электрадынаміка
Электрычнасць · Магнетызм

Электраста́тыка (ад электра… + статыка) — раздзел фізікі, які вывучае ўласцівасці і ўзаемадзеянні нерухомых[1] электрычных зарадаў.

Грунтуецца на законе Кулона, асноўная тэарэма — тэарэма Гауса. Узаемадзеянні паміж нерухомымі электрычна зараджанымі часціцамі (ці целамі) ажыццяўляюцца праз электрастатычнае поле.

Тыповыя задачы электрастатыкі — знаходжанне напружанасці электрычнага поля (ці электрычнага зрушэння), створанага сістэмай электрычных зарадаў, размеркавання зарадаў па паверхнях праваднікоў пры вядомых іх поўных зарадах ці патэнцыялах кожнага з іх, вылічэнне энергіі сістэмы праваднікоў па іх зарадах і патэнцыялах.

Законы электрастатыкі выкарыстоўваюць у электрычных апаратах, электронна-аптычных прыладах, паскаральніках зараджаных часціц і іншым.

Асноўныя паняцці і законы[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя паняцці электрастатыкі:

Асноўныя законы электрастатыкі:

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]